Morgunblaðið - 12.09.2009, Side 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. SEPTEMBER 2009
✝ Ingibjörg Val-geirsdóttir fædd-
ist á Höfn í Hornafirði
12. september 1918.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu á Höfn
3. september síðast-
liðinn.
Foreldrar Ingi-
bjargar voru Valgeir
F.G. Bjarnason, f.
30.11. 1890, d. 23.11.
1965, og Sólveig S.
Jónsdóttir, f. 27.4.
1892, d. 15.12. 1968.
Systur hennar voru
Nanna Þóra, f. 11.1. 1917, d. 11.11.
1940, Guðrún Ragna, f. 11.1. 1923,
d. 26.1. 1997, og Vilborg, f. 25.11.
1925, d. 3.3. 2000.
Hinn 1.1. 1940 gift-
ist Ingibjörg Bjarna
Jónssyni frá Upp-
sölum í Suðursveit, f.
3.1. 1906, d. 19.2.
1992. Þau eignuðust
tvíbura 21.4. 1937,
þeir eru Jón Haukur,
kvæntur Guðrúnu
Vigfúsdóttur og eiga
þau fjögur börn, ell-
efu barnabörn og eitt
barnabarnabarn, og
Geir Þórir, kvæntur
Valgerði Leifsdóttur
og eiga þau sex börn
og tólf barnabörn.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Hafnarkirkju í dag, 12. september,
og hefst athöfnin kl. 14.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar, Ingibjargar Valgeirs-
dóttur, eða Ingu, eins og hún var allt-
af kölluð.
Ég var ung að árum þegar við
Geir, sonur Bjarna og hennar, tókum
saman og mér var tekið opnum örm-
um af þeim báðum. Það var stutt á
milli bæjanna og því daglegur sam-
gangur.
Inga var vel gefin kona, bæði til
munns og handa. Það voru ófáir kjól-
arnir sem hún saumaði á sig og aðra.
Hún var stefnuföst en glaðlynd og
mátti ekkert aumt sjá. Fjölskyldan
var henni allt og það var sama hvað
barnabörnin tóku sér fyrir hendur,
alltaf voru þau studd í því með ráðum
og dáð. Þau voru ekki lík hjónin, hún
mikil félagsvera og hafði gaman af að
blanda geði við fólk en Bjarni var
alltaf heimakær en latti ekki konu
sína að fara af bæ.
Inga mín, þú vildir vera og varst
alltaf svo fín, hafðir tilfinningu fyrir
því fram á síðasta dag.
Þó að synirnir væru bara tveir var
alltaf margt um manninn á Uppsöl-
um. Tengdaforeldrar þínir bjuggu
þar á meðan þeir lifðu, Ingvar, bróðir
Bjarna, bjó með þeim alla tíð, blessuð
sé minning hans. Systrabörnin ásamt
öðrum börnum sem fengu að njóta
sveitasælunnar. Það var ekki stórt
íbúðarhúsið en virtist þeim undur-
samlegu hæfileikum gætt að stækka
eftir því sem fleiri bar að garði.
Þið systurnar Inga, Gunna og
Bogga, voru mjög samrýndar en þær
fóru báðar á undan þér og alltof
fljótt. Má geta nærri hve söknuður-
inn hefur verið sár en enginn sá þér
bregða.
Haustið 1987 var Bjarni farinn að
heilsu og þurfti orðið hjúkrun. Þá var
ráðist í að kaupa ættaróðalið Val-
geirsstaði, Svalbarði 9. Húsið var
gert upp frá grunni af sonarsonum
og þið fluttuð í það. Tómlegt var að
horfa útum eldhúsgluggann í Sunnu-
hlíð og sjá ekkert ljós á Uppsölum en
á Valgeirsstöðum bjugguð þið vel um
ykkur og stóðst þú þar í veitingum á
meðan stætt var.
Þegar kom að þeim tímapunkti að
þú yrðir að yfirgefa höllina þína
varstu ekki sátt, vanari að gefa en
þiggja. Fyrst lá leiðin á Skjólgarð,
síðan á hjúkrunarheimilið. Með tím-
anum sættist þú við hlutskipti þitt og
hafðir oft orð á því hversu vel var
hugsað um þig og hversu gott væri að
vera þar. Það var ómetanlegt fyrir
okkur ættingjana að vita af þér í góð-
um höndum sem ber að þakka.
Elsku Inga mín, það er svo ótal
margt sem kemur upp í hugann þeg-
ar ég hugsa til þín. Ég þakka af alhug
samveru liðinna ára og alla þá um-
hyggjusemi og elsku sem við í fjöl-
skyldunni fengum að njóta.
Ég kveð þig með þessum ljóðlínum
eftir Davíð Stefánsson frá Fagra-
skógi.
Hér hvílir væn og göfug grein
af gömlum, sterkum hlyni;
hún lokaði augum hugarhrein
með hvarm mót sólar skini.
Hvíl þú í friði, friður Guðs þig
blessi.
Þín tengdadóttir,
Valgerður (Gerða).
Elsku besta amma mín.
Ég var svo heppin að alast upp í
sveitinni í návist við þig, afa og Ingv-
ar frænda. Margar eru minningarnar
sem ég á um þig og af mörgu er að
taka. Þú varst ákveðin, með fastar
skoðanir á hlutunum, glaðlynd og
hafðir gaman af glensi og gríni.
Sjaldan var komið að tómum kofun-
um hjá þér, því bæði gastu svarað
fyrir þig og ávallt var opið hús fyrir
gesti og gangandi og aldrei fór neinn
með tóman maga eða án allskonar
nýrrar vitneskju frá þér. Ég man
þegar þú sagðir mér sögur og kennd-
ir mér ýmsar bænir. Ég man stund-
irnar okkar þegar ég fékk að hvíla
mig hjá þér, því oft hljóp ég heim að
Uppsölum til að kúra hjá þér eftir hé-
degismatinn. Ég man þegar farið var
upp að á, þegar ég fór í heimsóknir
með þér á aðra bæi, ég man eftir
berja- og eggjatínsluferðunum sem
þú máttir aldrei missa af. Ég man
þegar ég fékk að máta skartið þitt og
þvílíka gimsteina hafði lítil stelpa
sjaldan séð. Endalaust gæti ég haldið
áfram að telja upp það sem við gerð-
um saman.
Þú varst að mörgu leyti á undan
þinni samtíð. Ávallt skildir þú mig og
studdir sama hvað mér datt í hug og
aldrei veltir þú mér upp úr því ef eitt-
hvað misfórst. Þér fannst gaman að
tónlist og fallegum söng, spilaðir oft á
orgelið þitt og tókst lagið. Spila-
mennsku hafðirðu gaman af og það
verður að segjast að þú varst stund-
um tapsár, en þú sagðir það bara
hreint út ef þér fannst maður hafa
spilað vitlaust, því hvernig lærir
maður að spila rétt ef engin er til-
sögnin? Þú varst stolt kona og barst
þig ávallt með mikilli reisn, og það
gerðir þú líka fram á síðustu stund.
Ég minnist þín um daga og dimmar
nætur.
Mig dreymir þig, svo lengi hjartað slær.
Og meðan húmið hylur allt sem
grætur,
mín hugarrós á leiði þínu grær.
Þín kærleiksbros, þau aldrei, aldrei
gleymast.
Þitt allt, þitt bænarmál og hvarms
þíns tár.
Hvert bros, hvert orð, hvert armtak
þitt skal geymast.
Þín ástarminning græðir lífs míns sár.
Ein friðarstjarna á fagurhimni glitrar.
Eitt friðarljós í sölum uppheims skín,
sem veitir fró og hvíld, þá tárið titrar
á tæru auga harms við náðalín.
Þín ljúfa minning lifir mér í hjarta,
hún ljóma slær á ævi minnar braut.
Ég á þig enn, svo fagra, blíða og bjarta,
ég bý sem fyrr við töfra þinna skaut.
(Ásmundur Jónsson Skúfsstöðum.)
Elsku amma mín.
Í dag göngum við síðasta spölinn-
saman í bili. Takk fyrir allt það dýr-
mæta sem þú hefur gefið mér. Þín
Júlía.
Elsku amma, ekki alls fyrir lögnu
sagðir þú við mig: „Binna mín, það
kvöldar hjá okkur öllum.“ Og nú er
komið að kveðjustund hjá þér.
Mig langar að minnast Ingu ömmu
með fáeinum orðum.
Inga amma var mjög félagslynd og
hafði unun af að vera innan um fólk.
Hún var mjög ættrækin og árlega fór
hún í sínar Reykjavíkurferðir og
voru þær toppurinn á öllu. Þaðan
kom hún alltaf endurnærð og alsæl
eftir að hafa dvalið hjá ættingjum og
vinum sem báru hana á höndum sér
meðan á dvölinni stóð. Skemmst er
að minnast þess þegar hún lærbrotn-
aði árið 2006 og var tilbúin í sjúkra-
flug, þá lét hún þessi orð falla: „Mér
hefur nú alltaf þótt gaman að
skreppa til Reykjavíkur.“
Amma hafði gaman af að vera fín
og áttum við okkar dekurstundir á
laugardögum og naut hún þess mjög.
Fyrir rúmum tveimur árum veiktist
hún alvarlega og héldum við að henn-
ar tími væri kominn, nei hún reif sig
upp úr því og aldrei hressari. Nokkr-
um vikum seinna vildi hún að teknar
yrðu almennilegar myndir af sér, því
hún liti svo afskaplega vel út. Það
ætti örugglega eftir að koma okkur
ættingjunum vel að eiga góðar
myndir af sér. Ljósmyndarinn kom
og útkoman glæsilegar myndir og
hún alsæl.
Amma var mjög ákveðin kona,
kunni að koma orðum að hlutunum
og hafði skýrar skoðanir á öllu.
Kannski er ekki hægt að lýsa henni
betur en með hennar eigin orðum:
„Ég hef vanið mig á að hafa rétt fyrir
mér, og hana.“ Elsku amma, takk
fyrir allar góðu stundirnar og öll gull-
kornin, þau verða vel geymd.
Þín
Birna.
Þá ert þú amma mín lögð upp í
ferðina sem við öll förum í fyllingu
tímans. Margs er að minnast á
löngum tíma. Að fæðast í þennan
heim 1918 hefur verið töluvert öðru-
vísi en við „unga“ fólkið þekkjum í
dag. Lífsbaráttan snerist um að hafa
í sig og á. Lögmál þessa tíma voru
Ingibjörg
Valgeirsdóttir
✝
Útför
SIGURÐAR Þ. ÞORLÁKSSONAR ZETO
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
16. september kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Fjóla Sigurðardóttir.
✝
Systir okkar og mágkona,
HJÖRDÍS KRISTÍN HJÖRLEIFSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti miðviku-
daginn 9. september.
Útför verður gerð frá Dómkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 21. september kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknar-
félagið Karitas.
Gerður Hjörleifsdóttir,
Ásgeir Hjörleifsson, Hjördís Sigurðardóttir.
✝
Móðursystir mín og frænka okkar,
HÓLMFRÍÐUR HELGADÓTTIR,
Bólstaðarhlíð 62,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti þriðju-
daginn 8. september.
Útförin verður gerð frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 17. september kl. 13.00.
Fríða S. Haraldsdóttir, Sigurbjörn Helgason,
Þóra Sigurbjörnsdóttir,
Helgi Sigurbjörnsson.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu vegna andláts og útfarar
ástkærs eiginmanns, föður, uppeldisföður, tengda-
föður, sonar, bróður, mágs og tengdasonar,
NJÁLS SKARPHÉÐINSSONAR,
Dofrakór 7,
Kópavogi.
Hrefna Sigurbjörg Jóhannsdóttir,
Kjartan Hreinn Njálsson,
Skarphéðinn Njálsson, Unnur Ósk Rúnarsdóttir,
Illugi Njálsson,
Hrafntinna Njálsdóttir,
Hallgerður Njálsdóttir,
Jóhann Bjarni Kjartansson, Borghildur Sverrisdóttir,
Sigurbjörn Snævar Kjartansson, Wichuda Buddeekham,
Skarphéðinn Sveinsson, Íris Bachmann Haraldsdóttir,
Haraldur Skarphéðinsson, Eygló Linda Hallgrímsdóttir,
Sveinn Skorri Skarphéðinsson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Jóhann Guðjónsson.
✝
Ástkær sambýlismaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og frændi,
SIGURÐUR KARLSSON
verktaki,
Fagurgerði 2b,
Selfossi,
lést á lungnadeild Landspítalans í Fossvogi
fimmtudaginn 10. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Ingunn Guðmundsdóttir,
Bergljót Snorradóttir,
Sigurður Dagur Sigurðarson, Sigríður Sif Magnúsdóttir,
Karl Áki Sigurðarson,
Snorri Sigurðarson, Fjóla Kristinsdóttir,
Gauti Sigurðarson, Kolbrún María Ingadóttir,
Þórarinn Karl Gunnarsson, Kolbrún S. Hansdóttir,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
Næm, skynsöm, ljúf í
lyndi
lífs meðan varstu hér,
eftirlæti og yndi
ætíð hafði’ eg af þér,
í minni muntu mér;
því mun eg þig með
tárum
þreyja af huga sárum,
heim til þess héðan fer.
(Hallgrímur Pétursson)
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
Heiða Austfjörð
✝ Heiða Austfjörðfæddist á Heiði á
Langanesi 17. júlí
1947. Hún lést 1. sept-
ember sl.
Útför Heiðu var
gerð frá Áskirkju 11.
september 2009.
við Guð þú mátt nú
mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins
stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu
vært,
hann, sem þér hugg-
un sendi,
hann elskar þig svo
kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson)
Við sendum Trausta og fjölskyldu
hans okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðríður Gía Ólafsdóttir og
starfsfólk á Ægisgrundinni.