Morgunblaðið - 06.11.2009, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2009
✝ Guðlaug Guðjóns-dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum
15.7. 1921. Hún lést á
Hrafnistu í Reykjavík
26.10. 2009. For-
eldrar hennar voru
Þuríður Guðrún Vig-
fúsdóttir frá Vest-
mannaeyjum, f. 1900,
d. 1946, og Guðjón
Úlfarsson úr Fljóts-
dal, f. 1891, d. 1960.
Þau bjuggu í Vatns-
dal í Fljótshlíð. Systk-
ini hennar voru níu.
Látin eru Ágúst, Ágúst Þór, Úlfar,
Óskar, Hörður og Gunnhildur. Á lífi
eru Bragi Þór, Svandís og Lóa.
Guðlaug giftist 1949 Lárusi Sig-
urvini Þorsteinssyni, f. 1916, d.
1978. Foreldrar hans voru Rebekka
Bjarnadóttir, f. 1885, d. 1981, og
Þorsteinn Mikael Ásgeirsson, f.
1877, d. 1951. Fósturforeldrar hans
voru Ingveldur V. Finnbogadóttir,
f. 1881, d. 1967, og Jóhannes Krist-
jánsson, f. 1871, d. 1958, á Sæbóli í
Aðalvík. Börn Guðlaugar og Lár-
usar eru: 1) Þuríður, f. 1946, gift
Ara Leifssyni, f. 1945, börn: a) Lár-
us Róbert, f. 1969, kvæntur Assmae
Guissi, f. 1970, dóttir Guðlaug
Rania, f. 2003, Assmae á soninn
Yassir, f. 1996. Börn Lárusar og
2008. c) Reynir, f. 1985, kvæntur
Ástu Hrund Guðmundsdóttur, f.
1988. d) Lárus Sigurvin, f. 1989. e)
Rebekka, f. 1994. f) Aron Tryggvi,
f. 1995. 5) Bjarni Þröstur, f. 1957, d.
2003, ekkja Halla Jörundardóttir, f.
1959, synir a) Lárus, f. 1984. b) Ein-
ar, f. 1989. 6) Sveinbjörn, f. 1959,
kvæntur Arnfríði Láru Guðnadótt-
ur, f. 1960. Börn; a) Vera, f. 1981,
gift Hafþóri Hilmarssyni, f. 1978,
dóttir Helena, f. 2004. b) Marta, f.
1988. c) Símon Guðni, f. 1995. Lóa,
f. 1938 systir Guðlaugar ólst upp
hjá Guðlaugu og Lárusi frá 10 ára
aldri. Hún var gift Davíð Guð-
mundssyni, f. 1938, d. 2009, og eign-
uðust þau 5 börn saman.
Þegar Guðlaug var 6 ára flutti
fjölskyldan frá Vestmannaeyjum að
Vatnsdal í Fljósthlíð. Þar bjuggu
þau til 1948. Guðlaug fór ung að
heiman yfir vetrarmánuðina og
starfaði oft á saumastofu hluta dags
og var í vist á heimilum í Reykjavík.
Guðlaug og Lárus stofnuðu heimili í
Reykjavík 1948. Árið 1956 fluttu
þau í Njörvasund 14. Guðlaug var
lengst af heimavinnandi húsmóðir
auk þess að vinna við saumaskap.
Um 1963 fór hún að vinna við
sauma og fatabreytingar hjá Herra-
deild PÓ og síðar á fleiri sauma-
stofum. Síðastliðin sjö ár bjó Guð-
laug á Hrafnistu í Reykjavík, deild
H-2 og naut góðrar umönnunar þar.
Guðlaug verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag, 6. nóvember,
kl. 11.
Randi Holm eru Jó-
hannes Ari, f. 1990,
og Þuríður Victoria,
f. 2000. Sonur Lár-
usar og Sigurveigar
Siggeirsdóttur er
Guðjón Þór, f. 1993. b)
Leifur Einar, f. 1971,
kvæntur Ragnhildi
Matthíasdóttur, börn
Ari, f. 1998, og Selma,
f. 2005. c) Ragna
María, f. 1973, gift
Alessandro Era, f.
1969, börn Teresa
María, f. 2003, og Em-
anuele Þór, f. 2008. d) Guðlaug
Birna, f. 1977. 2) Þórdís, f. 1948, gift
Rúnari Lárussyni, f. 1948, börn: a)
Ásta Sigríður, f. 1976, sonur Shane
Kristófer Mapes, f. 1998. b) María
Guðrún, f. 1981, maki Kjartan Ari
Pétursson, f. 1972, dóttir Ísabella
Róbjörg, f. 2006. 3) Erla Ósk, f.
1949, sonur Hörður Jóhannsson, f.
1976, kvæntur Gyðu Guðjónsdóttur,
f. 1973, dóttir Bjarney Ósk, f. 2004.
4) Jóhannes Ingvar, f. 1950, kvænt-
ur Guðrúnu Reynisdóttur, f. 1959.
Börn a) Guðlaug, f. 1971, móðir Sig-
ríður Guðmundsdóttir, dóttir Guð-
rún Erla Ragnarsdóttir, f. 1999. b)
Þórunn, f. 1980, gift Christopher
Israel Millán Calderón, f. 1980,
börn Rakel Rós, f. 2006 og Adam, f.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar Guðlaugar Guðjóns-
dóttur, er lést á Hrafnistu 26. októ-
ber sl. Þar hefur hún dvalið
síðastliðin 7 ár, ekki við góða heilsu,
en hún naut góðrar umönnunar
starfsfólks Hrafnistu og afkomenda
sinna og vina, sem létu velferð henn-
ar sig miklu skipta.
Fyrir rúmum fjörutíu árum hóf-
ust kynni mín af þeim sæmdarhjón-
um Lárusi Þorsteinssyni, skipherra
og Guðlaugu, er ég átján ára hafði
kynnst dóttir þeirra Þórdísi. Þau
hjón tóku mér strax vel. Frá heimili
þeirra að Njörvasundi 14 er margs
að minnast og var rekstur heimilis-
ins í hendi Guðlaugar einnar og í
mörg horn að líta, þar sem Lárus
var mikið fjarverandi. Heimili, þar
sem þau ólu upp börnin sín 6. Á bak
við þau bæði eru stórir ættbogar og
samgangur og tengsl þeirra á milli
góð og farsæl. Í minningunni er, að
á heimili þeirra áttu margir athvarf
til styttri eða lengri tíma. Guðlaug
fæddist í Vestmannaeyjum og flutt-
ist 6 ára í Fljótshlíðina, þar sem for-
eldrar hennar hófu búskap í Vatns-
dal. Vatnsdalur er lítil jörð, sem
kúrir undir Þríhyrningi. Í þessu um-
hverfi sögu og náttúrufegurðar ólst
Guðlaug upp við ást og umhyggju í
hópi 9 systkina. Lárus var fjölfróður
og lífsreyndur heimsborgari, hafði
dvalið langdvölum erlendis á yngri
árum og siglt um öll heimsins höf.
Hann starfaði hjá Landhelgisgæsl-
unni og tók þátt í tveimur þorska-
stríðum. Hann lést um aldur fram
árið 1978. Lárus hafði góða nærveru
og reyndist öllum vel er honum
kynntust. Guðlaug var æðrulaus, hlý
og góð alþýðukona og í áranna rás
hef ég metið æ betur þau forréttindi
mín að hafa eignast Laugu og Lárus
sem tengdaforeldra, því allt sem
prýða má gott og viturt fólk var í
þeim hjónum.
Blessuð sé minning þeirra.
Rúnar Lárusson.
Mig langar að minnast þín, kæra
tengdamamma og amma Lárusar og
Einars. Við Bjarni vorum í mennta-
skóla þegar við kynntumst og varð
þitt heimili mitt annað heimili þar til
við byrjuðum að búa. Það var ein-
staklega gott að koma til þín og allt-
af gat maður verið eins og heima hjá
sér. Mér er sérstaklega minnisstæð-
ur einn sunnudagsmorgunn í
Njörvasundinu þegar við lögðumst
öll sem heima vorum upp í hjóna-
rúmið hjá þér og spjölluðum og
höfðum það reglulega huggulegt. Þú
opnaðir heimilið þitt fyrir alla þá í
fjölskyldu þinni sem þurftu á hlýju
og umhyggju að halda og þrátt fyrir
þrengsli bjuggu oftast fleiri hjá ykk-
ur Lárusi en bara þín eigin börn.
Fljótlega komst ég að því að þú
varst listasaumakona. Þú varst allt-
af tilbúin til að sauma á mig ann-
aðhvort eftir sniði eða eftir mínum
„skrýtnu“ hugmyndum. Það var þitt
yndi og ástríða að sauma föt. Eitt
sinni þegar við sátum í stofunni
heima á Litlalandi og þú blaðaðir í
saumablaði eins og oft áður rakst þú
á kjól og sagðir: „Halla, þessi kjóll
passar þér.“ Ekki sló ég hendinni á
móti því að fá nýjan kjól. Þú saum-
aðir þennan fína kjól sem ég á að
sjálfsögðu ennþá, öll hnappagöt
handsaumuð, sem var ótrúleg vinna.
Þessi kjólasaumur finnst mér lýsa
svo vel hversu mikil ástríða það var
hjá þér að sauma fín föt.
Það er svo margs að minnast eftir
margra ára vináttu. Tíminn er af-
stæður og ekki minnst var hann það
hjá þér, kæra Guðlaug. Ég minnist
þess oft að ef við vorum á leið í
veislu eða afmæli þá hafðir þú alveg
ótrúlega góðan tíma. Þegar við vor-
um komin í kápur og frakka þurftir
þú bráðnauðsynlega að vaska upp,
komin í fínstássið og næstum í káp-
una, og þá var ekki annað að gera en
bara bíða þar til höfuð ættarinnar
var búið að vaska upp. Ég man eftir
öllum sunnudögunum sem við
Bjarni og strákarnir komum í heim-
sókn og fengum dásamlegt lamba-
læri eða þegar við komum við eftir
vinnu þegar þú bjóst í Markholtinu
og á Litlalandi og þú skelltir upp
kjötsúpunni, sem var heimsins besta
kjötsúpa, eða góðu baunasúpunni á
sprengidaginn. Ég man eftir því
þegar við vorum sambýlendur á
Litlalandi, hve huggulegt það var að
hafa þig svo nálægt og geta trítlað
yfir í kaffi hvort sem það var að
kveldi eða hádegi. Lárus og Einar
skutust yfir og voru alltaf velkomn-
ir, kíktu inn í svefnherbergi og at-
huguðu hvort amma væri vöknuð
eða bjuggu til hús úr laki og stólum
yfir hálfa stofuna, amma var bara
blíð. Þú varst mér einstaklega góð
tengdamamma, aldrei varð okkur
sundurorða, alltaf tókst þú á móti
okkur opnum örmum, alltaf varstu
tilbúin til að passa litlu ömmustrák-
ana þína og tilbúin til að hjálpa okk-
ur á allan hátt, hver getur óskað sér
betri tengdamömmu.
Elsku Guðlaug mín, þú ert eflaust
hvíldinni fegin enda búin að gera
skyldu þína á þessari jörð og meira
en það.
Hvíldu í friði elsku tengdamamma
og kæra amma.
Halla Jörundardóttir og synir.
Skrítið að kletturinn sem var í lífi
svo margra, er þar ekki lengur.
Tengdamóðir mín Guðlaug Guðjóns-
dóttir hefur lokið sinni löngu ævi.
Leiðir okkar lágu fyrst saman fyr-
ir meira en 30 árum þegar Svein-
björn yngsti sonur hennar mætti
með mig í Njörvasundið. Upp frá því
varð ég hluti af stórri samheldinni
fjölskyldu. Mikill breytingatími var í
vændum bæði í mínu lífi og Guð-
laugar. Ekki löngu seinna missti
hún eiginmann sinn allt of snemma.
Búferlaflutningar og annað slíkt
fylgdu í kjölfarið og Guðlaug vandist
því að vera ekkja, ásamt því að vera
höfuð fjölskyldunnar. Næstu árin
eignuðumst við Sveinbjörn saman
heimili og börn. Gott var að geta
notið góðs af reynslu og visku Guð-
laugar á þessum árum ef á þurfti að
halda. Alltaf var hún tilbúin að rétta
hjálparhönd og gaman var að fá hjá
henni góð ráð, ekki síst um tísku og
fatasaum.
Fyrir um 10 árum hrakaði heilsu
Guðlaugar snögglega. Hún sem allt-
af hafði haft svo mikið að gefa, varð í
þeim sporum að þurfa meira að
þiggja. Líkaminn virtist stundum
vera henni til meiri trafala en gagns
síðustu árin. Móðir hennar sem hún
missti ung var henni þá oft ofarlega
í huga. Hef ég grun um að nú séu
fagnaðarfundir hjá þeim, eflaust
umvafðar fleiri ástvinum. Klettarnir
í Vestmannaeyjum eru enn á sínum
stað og Vatnsdalsfjallið haggast
ekki. Rétt eins og minningar okkar
sem nutum samvista, hlýju og kær-
leika Guðlaugar eru öruggar á vís-
um stað. Við þær getum við yljað
okkur um ókomin ár.
Arnfríður Guðnadóttir.
Það er með ómældri væntum-
þykju og þakklæti sem ég hugsa til
ömmu Laugu. Sú minning sem
stendur upp úr er minningin um það
þegar amma Lauga uppfyllti mína
heitustu ósk. Fá orð geta lýst því
hversu dýrmætt það er að blása
barni í brjóst þá vitneskju að hægt
sé að búa til hvað sem er, láta heit-
ustu óskir rætast. Það gerði amma
Lauga eins og hendi væri veifað. Ég
var sex ára og átti mér þann draum
heitastan að eignast prinsessukjól.
Það var ekki að því að spyrja, eftir
að hafa sýnt ömmu teikningu í
barnabók um Öskubusku héldum
við saman í vefnaðarvöruverslun,
þar sem ég fékk alveg sjálf að velja
fallegasta efnið í búðinni og ekki leið
á löngu þar til amma var búin að
sauma draumakjólinn. Gullskór full-
komnuðu dressið. Og með þá þekk-
ingu hef ég haldið út í lífið, að hægt
sé að búa til hvað sem mann dreym-
ir um.
Ég mun því ávallt hugsa til ömmu
Laugu af þakklæti og með hlýju. Og
þrátt fyrir að dóttir mín hafi ekki
fengið að kynnast sömu líflegu hlið-
inni á ömmu og ég, ömmunni sem
fylgdi manni í leyndardómsfull
frænkuboð og sagði sögur, grín og
glens, hefur hún fengið að heyra
sögurnar um ömmuna sem gat
saumað hvað sem er. Ég mun halda
áfram að gera mitt besta til þess að
hún megi líka njóta þess lærdóms
sem ég var svo heppin að fá frá
ömmu minni.
Megi hún hvíla í friði, en minning-
arnar lifa.
Vera Sveinbjörnsdóttir
Elsku amma mín.
Þegar ég hugsa um þig sé ég þig
fyrir mér með opinn faðminn, bjóð-
andi mér knús og hlýju. Ég hef fáum
kynnst í lífinu sem voru gæddir svo
mörgum kostum eins og þú. Þig
prýddu eiginleikar eins og um-
hyggjusemi, þagmælska og umburð-
arlyndi og þessir eiginleikar í einni
og sömu manneskjunni gátu ekki
vitað á annað en gott. Þeir vita það
sem kynntust þér og áttu þig að að
það var alltaf hægt að leita til þín og
þú hjálpaðir öllum sem þú gast. Al-
veg sama hvað gekk á þá hélst þú
alltaf jafnaðargeði og það virðist
sem ekkert hafi verið óleysanlegt í
þínum huga. Ég man eftir ýmsum
uppátækjum sem mér tókst að
framkvæma en ég man ekki til þess
að hafa verið skömmuð neitt sér-
staklega fyrir það þegar ég var hjá
þér. Eitt skiptið fórum við Magga
vinkona í fataskápinn þinn niðri í
Njörvasundi og klæddum okkur í
kjóla og fínt og smelltum okkur í há-
hælaða skó af þér. Síðan fórum við í
göngutúr um hverfið. Önnur okkar
var í sparikjól af þér. Við vorum
ekki skammaðar neitt sérstaklega
heldur vinsamlegast beðnar um að
gera þetta ekki aftur. Og svo sagðir
þú okkur að við værum heppnar að
hafa ekki fótbrotnað í þessum há-
hæluðu skóm. Og svo allir tímarnir
við saumavélina hjá þér. Allur
saumaskapur hjá þér var til algjörr-
ar fyrirmyndar og þær voru margar
flíkurnar, sérstaklega kjólar og pils,
sem þú saumaðir á mig. Þú kenndir
mér að sauma og ég man hvað mér
fannst ótrúlega spennandi að fá að
sauma í vélinni þinni. Flíkurnar
urðu samt aldrei jafn fínar og það
sem þú gerðir en mér tókst að læra
að sauma föt á mig. Ég man samt
eftir því að þegar ég saumaði föt og
sýndi þér þá byrjaðir þú á því að
skoða allan frágang. Og þú kenndir
mér að ganga svo frá saumaflíkum
að hægt væri að skoða þær í bak og
fyrir.
Elsku amma, ég kveð þig núna en
minningarnar geymi ég í hjarta
mínu og ég er ævinlega þakklát fyr-
ir að hafa átt þig að.
Guðlaug Jóhannesdóttir.
Elsku amma okkar, núna ertu far-
in og við söknum þín óskaplega mik-
ið. Þú varst ótrúlega sterk,
hjartahlý og góð kona sem við
barnabörnin þín vorum alltaf mjög
stolt af að eiga sem ömmu. Þú varst
líka einstaklega fyndin og skemmti-
leg og það voru ófáar stundirnar
sem við hlógum mikið saman. Þú
hafðir alltaf gaman af að gantast og
húmorinn var alltaf til staðar.
Stundum dálítið kaldhæðinn, en það
féll alltaf í kramið. Það var alltaf
gott að heimsækja þig og heimili þitt
var alltaf öllum opið og fengum við
að gera nánast hvað sem var. Það
sem þú hefur kennt okkur í lífinu er
að vera jákvæð og að leita alltaf að
því jákvæða og jafnvel spaugilega í
lífinu til að komast í gegnum erfiða
tíma. Þegar við systkinin hugsum til
þín koma margar góðar minningar í
hugann. Bæði af samverustundum
okkar og einnig hvernig manneskja
þú varst, hvaða tilfinningu við fund-
um þegar þú varst í nánd. Jafnvel
þegar þú varst orðin veik fann mað-
ur samt fyrir þessari yndislegu til-
finningu. Þú skapaðir ákveðið and-
rúmsloft í kringum þig, sem var
afslappað og notalegt. Alltaf fengum
við stuðning frá þér þegar við leit-
uðum til þín og helst þá þegar við
fengum ekki góðar undirtektir for-
eldra okkar þá var öruggt að við
fengjum þær hjá þér. Einnig voru
það ófáar stundirnar sem þú hjálp-
aðir okkur með breytingar eða við-
gerðir á fötum, en saumaskapurinn
lék í höndunum á þér og þú hafðir
gott auga fyrir fallegum flíkum. Eitt
sem kemur í huga okkar með þig, þú
hafðir áhuga á sveitinni, sérstaklega
Fljótshlíðinni. Við munum þegar
Leifur byrjaði í hestunum, þá hafðir
þú mikinn áhuga á hestamennsku
hans og spjallaðir við hann um hesta
eins og þú ættir þá sjálf, en þú
fylgdist vel með því sem þar var að
gerast. Einnig þegar við áttum leið
fram hjá Vatnsdal í Fljótshlíð hlust-
aðir þú af athygli á lýsingar Leifs
þegar hann fór með hestana sína
ríðandi í gegnum Vatnsdalinn. En
þaðan áttir þú margar góðar minn-
ingar.
Þú varst líka ein örlátasta mann-
eskja sem við þekkjum, gafst öllum
allt sem þú hafðir að gefa, bæði af
veraldlegum gæðum og síðast en
ekki síst mikilli hlýju. Þú hugsaðir
um alla sem komu til þín eins og það
væru börnin þín. Allir voru vel-
komnir í faðm þinn.
Elsku amma okkar, við munum
sakna þín en við vitum að þú ert
komin á stað þar sem þér mun líða
betur, þú hefur skilað þínu og vel
það og fyrir það munum við ætíð
minnast þín með hlýju í hjarta okk-
ar.
Elsku amma okkar, við elskum
þig rosalega mikið og góða ferð til
nýrra heima.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt
og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Lárus, Leifur, Ragna og
Guðlaug.
Elsku langamma, það er svo erfitt
að kveðja ástvin.
En það er gott að vita að þið
langafi Lárus eruð saman á ný og
það loksins eftir 31 ár.
Ég vildi að ég gæti kíkt á þig á
Hrafnistu ennþá.
En núna ertu komin til himna-
ríkis.
Þó að ég hafi ekki kynnst þér fyrr
en eftir að þú veiktist þá finnst mér
ég þekkja þig mjög vel af því að
mamma er búin að segja mér svo
mikið um þig. Hún hefur sagt mér
að þú hafir verið ein af stórkostleg-
ustu konum sem hún hafi kynnst.
Elsku langamma, ég veit að þér
líður vel í dag þar sem þú ert en ég
mun sakna þín.
Guðrún Erla Ragnarsdóttir.
Elskuleg móðursystir okkar, Guð-
laug Guðjónsdóttir, er látin. Lauga
frænka, eins og við kölluðum hana
alltaf, var mjög stór hluti af bernsku
okkar systkina. Líf þessarar góðu
konu og móður okkar Lóu var sam-
tvinnað af mörgum ástæðum og því
var mikill samgangur þar á milli.
Þegar við komum til Laugu frænku,
upplifðum við okkur jafn velkomin í
líf hennar og móðir okkar. Við áttum
yndislegar og uppfræðandi stundir í
stóra eldhúsinu hjá Laugu frænku í
Njörvasundi strax frá okkar fyrstu
árum og þar lærði maður að drekka
kaffi með hinum fullorðnu, bæði til
að upplifa sig sem fullgildan meðlim
í eldhúsinu og líka til að geta tekist á
við þau umræðuefni sem voru í
gangi, hvort sem það var pólitík eða
líðandi stund. Lauga var ekki mikið
fyrir prjál en þess meira gaf hún af
sjálfri sér og til Laugu og Lárusar
komu allir á jafnréttisgrunni. Í sum-
arbústaðinn þeirra við Úlfarsfell var
einnig yndislegt að koma og eigum
við margar og góðar minningar það-
an. Fjölskyldubönd okkar systkina
og barna og barnabarna Laugu og
Lárusar hafa ávallt verið mjög sterk
og munu verða áfram.
Megi guð blessa minningu þess-
arar yndislegu konu.
Guðmundur, Guðjón,
Kristín og Úlfar.
Guðlaug Guðjónsdóttir