Morgunblaðið - 06.11.2009, Blaðsíða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2009
✝ Kristbjörg AnnaNikulásdóttir
fæddist á Núpi í Öx-
arfirði 21. ágúst 1918
og ólst þar upp. Hún
lést á Hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Nausti á Þórshöfn 29.
október síðastliðinn.
Hún var dóttir
Nikulásar Vigfús-
sonar bónda á Núpi,
f. 6.4. 1857, d. 29.11.
1946, og Sigrúnar
Tryggvadóttur
bónda, f. 13.12. 1890,
d. 1.5. 1926.
Kristbjörg Anna giftist árið 1939
Hermanni Þorvaldssyni, f. 10.1.
1916, d. 12.5. 1984. Foreldrar hans
voru Ástríður Vigfúsdóttir og Þor-
valdur Magnús Pálsson. Börn
Kristbjargar Önnu og Hermanns
syni, búsett á Þórshöfn, þau áttu
þrjú börn; a) Tinna Kristbjörg, f.
15.11. 1975, í sambúð með Arnari
Karli Magnússyni, þau eiga þrjú
börn, Nikulás Daða, Mikael og
Gabríel, b) Nikulás, f. 22.6. 1979, d.
21.7. 1996, og c) Henný Lind, f.
21.2. 1988, í sambúð með Aron
Brimi Þorbergssyni.
Kristbjörg Anna fór snemma að
heiman, 15 ára, og var þá um vet-
urinn hjá Jóni Árnasyni lækni og
Valgerði Sveinsdóttur í Ási. Krist-
björg Anna fór þaðan til Akureyr-
ar og nam saumaskap hjá Að-
alheiði Halldórsdóttur saumakonu
í tvo vetur. Var síðan einn vetur
hjá Sigríði Ingvarsdóttur mynda-
smið og Þórarni Stefánssyni á
Húsavík. Flutti þaðan til Þórs-
hafnar 1938 og hóf búskap 1939.
Auk húsmóðurstarfa vann hún hjá
Þórshafnarhreppi í 27 ár, hjá
Heilsugæslustöð Þórshafnar í 20
ár, hjá Pósti og Síma í níu ár auk
vinnu hjá Hraðfrystistöð Þórs-
hafnar.
Útför Kristbjargar Önnu fer
fram frá Þórshafnarkirkju í dag, 6.
nóvember, og hefst athöfnin kl. 14.
eru: 1) Hugrún
Selma, f. 3.1. 1940,
gift Friðriki Björns-
syni, búsett á Rauf-
arhöfn, þau eiga fjög-
ur börn: a) Anna, f.
6.5. 1964, í sambúð
með Sverri Valssyni,
börn þeirra eru Hug-
rún Hildur og Friðrik
Valur, b) Björn, f.
9.10. 1965, kvæntur
Svövu Dögg Gunn-
arsdóttur, börn
þeirra eru Friðrik,
Brimir, Burkni og
Dagný Rós, c) Hermann, f. 3.2.
1967, og d) Þorvaldur Freyr, f.
15.7. 1979, í sambúð með Jóhönnu
Ástu. 2) Jón, f. 24.11. 1940, d.
20.12. 1999, var kvæntur Gunnhildi
Heiðu Axelsdóttur. 3) Ásta Helen,
f. 4.4. 1955, gift Halldóri Halldórs-
Elsku amma, nú ertu horfin á
braut yfir móðuna miklu. Síðustu
daga hef ég verið að rifja upp minn-
ingarnar sem við eigum og þær eru
nú svo margar að ég gæti skrifað
endalaust um hvað það var oft gam-
an hjá okkur og hvað þú kenndir mér
margt.
Myndin sem kemur í huga mér
þegar ég hugsa um þig er hvað þú
varst alltaf fín og sæt, glæsileg kona.
Sé þig standa á lóðinni fyrir framan
húsið og veifa mér þegar ég er lítil
stelpa að hoppa yfir litla „lækinn“ á
leiðinni heim frá þér.
Það var alltaf svo gott að koma til
þín og spjalla, fá mér einn eða tvo
mola úr skápnum, setjast í stólinn
hans afa og hlusta á sögurnar sem þú
sagði mér af þér þegar þú var lítil
stelpa í sveitinni þinni á Núpi.
Þegar ég var lítil þá kom ég oft til
þín og borðaði í hádeginu þegar ég
var í skólanum og þá fannst mér
allra best að fá ömmu-hafragraut
sem er besti hafragrautur í heimi,
enginn grautur eins góður og hjá
henni ömmu. Ég kom síðan oft eftir
skólann og las yfir ljóð sem ég átti að
læra og lét þig hjálpa mér við að
muna þau.
Ég skottaðist oft í búðina fyrir þig
og þegar ég kom til baka úr henni
varst þú oft búin að hræra í lummur
sem ég fékk síðan að hjálpa til við að
steikja og borðaði þær með bestu
lyst.
Þú varst alltaf svo flink í hönd-
unum, varst svo dugleg að prjóna
sokka og vettlinga á mig.
Það má með sanni segja að það
verður skrýtið að koma austur og
geta ekki kíkt á þig og knúsað. En nú
ertu komin innan um aðra farna ást-
vini og þeir hafa tekið vel á móti þér.
Svo nú kveð ég þig í síðasta sinn, en
ég hugsa enn mikið til þín og tímans
sem ég naut að eyða með þér.
Hví ég græt og burt er æskan bjarta
bernsku minnar dáin sérhver rós.
Það er sárt í sínu unga hjarta
að sjá hve slokkna öll þín skærstu ljós.
Ó, hve fegin vildi ég verða aftur
vorsins barn og hérna leika mér.
Nú er lamað þrek mitt, þrotinn kraftur
þunga sorg á herðum mér ég ber.
Hvað þá gráta gamla æsku drauma,
gamla drauma bara ór og tár.
Láttu þrekið þrífa stýristauma.
Það er hægt að kljúfa lífsins ár.
Kemur ekki vor að liðnum vetri?
Vakni ei nýjar rósir sumar hvert?
Voru hinar fyrri fegri betri?
Feld’ei tár en glöð og hugrökk vert.
Þú átt gott þú þekkir ekki sárin,
þekkir ei né skilur hjartans mál.
Þrek er gull en gull eru líka tárin,
guðleg svölun hverri þreyttri sál.
Stundum þeim er þrekið brýnt og
kraftur
þögul höfuð féllu tár um kinn.
En sama rósin sprettur aldrei aftur,
þótt önnur fegri skreyti veginn þinn.
(Guðmundur Guðmundsson.)
Guð geymi þig.
Þín
Henný Lind.
Elsku besta amma mín, hugurinn
reikar, minningar og minningabrot
þeytast fram enda þú samofin lífi
mínu frá því ég man eftir mér.
Amma mín, aðalkonan og áhrifavald-
urinn. Þú hafðir í þér alla þætti hinn-
ar íslensku valkyrju, stóðst bein í
báða fætur sama hvað gerðist, haf-
sjór af fróðleik og hafðir lifað tímana
tvenna.
Mörg myndbrot koma upp í hug-
ann þegar ég hugsa um hvað ég var
heppin að eiga þig fyrir ömmu … við
tvær í gamla húsinu þínu, ég óþol-
inmóð og eirðarlaus yfir stafsetning-
aræfingum og skriftarbók, amma
með lausnina; lítil skref og verðlaun
fyrir að klára; amma námsráðgjafi
og kennari. Aftur við tvær í gamla
húsinu, kandís og heimagerðar kara-
mellur, sögur af því þegar þú varst
lítil stelpa í sveitinni þinni, af geit-
höfrum, álfum og huldufólki, sorg og
gleði, skólagöngunni þinni, hversu
gaman þér fannst að læra. Ef þú
værir ung í dag værirðu kannski ei-
lífðarstúdent eins og ég – en þú varst
ung á öðrum tíma þegar stelpur fóru
ekki bara í skóla og lærðu það sem
þeim sýndist; amma sögumaður og
lífsspekingur. Ég orðin eldri en
amma alltaf jafn ungleg og hress,
amma að baka smákökur og ég
skrifa á jólakortin fyrir hana, við
amma að skoða Freemans og Kays
og spá í tískuna, þar var amma á
heimavelli, lærð saumakona og
handavinnusnillingur; með mikinn
áhuga á fötum og smartheitum, hafði
klassískan og konunglegan stíl, alltaf
glæsileg; amma stílisti og glæsikona.
Ég orðin enn eldri, amma flutt í
Bakkaveginn, margar langar spjall-
stundir þar sem við stældum um alls
konar málefni, amma hafði gaman af
því að máta alls konar skoðanir og
viðhorf, ögra hugarheimi ungrar
konu, okkar sérstaka stund að stæla,
ég og amma; amma áhrifavaldur.
Amma í heimsókn hjá mér í Reykja-
vík, strákarnir mínir á leikskólanum
og við tökum góðan tíma í að punta
okkur og velja föt áður en við förum
á rúntinn og í Kringluna, endum svo
verslunarferðina í pylsu með rækju-
salati á bensínstöð; amma heims-
borgari. Mörg löng símtöl meðan ég
bjó í Reykjavík, amma alltaf áhuga-
söm um nám og störf, við sáumst of
sjaldan í seinni tíð en ég veit að
mamma hugsaði vel um þig. Hugur-
inn leitaði oft til ömmu, hvað ætli
ömmu fyndist, hvað segði amma …
endalausar minningar, ég passa þær
vel.
Ég vildi hafa ömmu alltaf, mig
langaði ekki að heyra að þú værir
ekki að hressast og í eigingirni minni
er ég döpur yfir því að geta ekki
komið í heimsókn til þín lengur. En
ég veit að þú varst orðin þreytt og
það eru margir hinum megin sem
bíða með opinn faðminn. Eftir situr
að ég er óendanlega þakklát fyrir að
hafa fengið að njóta nærveru þinnar,
visku og góðvildar, ég er betri mann-
eskja fyrir vikið. Vonandi verð ég
eins frábær amma og þú, ég sann-
arlega hafði fyrirmyndina. Það mun
ekki snjóa í sporin þín þar, amma
mín.
Oft ég hugsa aftur til þín,
um allar þær góðu stundir.
Í hjarta mér lifir þú, amma mín,
sem sú eina sem ætíð mig skildir,
í sorg og í gleði, þú hughreystir mig
og hvattir mig ávallt með góðu.
En nú kveð ég þig, amma,
í síðasta sinn,
sem ert handan móðunnar miklu.
(Arnar Karl)
Ömmustelpan þín,
Tinna.
Kristbjörg Anna
Nikulásdóttir
ekki að fegra því hann stóð fyrir
alla þá mannkosti sem eftirsóknar-
verðastir eru.
Á vordögum 1999 skildu leiðir.
Ný stjórn tók við Skólafélaginu og
flest okkar brautskráðumst frá
skólanum norðlenska. Sá sterki vin-
áttuþráður sem spunnin var þennan
vetur slitnaði þó ekki. Það er þann-
ig með sanna vináttu að á henni
vinnur tímans þungi straumur ekki.
En nú er skarð fyrir skildi og í
hjarta okkar lifir minningin um öð-
linginn sem við bárum gæfu til að fá
að fylgja um stund.
Við vottum fjölskyldu Þormóðs
og vinum öllum okkar dýpstu sam-
úð. Guðfinnur og Harpa Elín eru
búsett erlendis og geta því ekki
fylgt Þormóði til grafar í dag, þau
biðja fyrir sérstaka kveðju og
kveikja á kerti í minningu vinar í
Chile og Þýskalandi. Megi minning-
in um góðan dreng vera leiðar-
stjarna sem vísar veginn áfram í
anda þess sem öll vor ráð hefur í
hendi sér.
Guðfinnur Sigurvinsson,
Jón Fannar Kolbeinsson,
Þóra Pétursdóttir, Inga
Guðrún Kristjánsdóttir,
Harpa Elín Haraldsdóttir
og Hákon Þorsteinsson.
Það hafa verið erfiðir dagar frá
því ég fékk þær fréttir að þú, elsku
Móði, værir á leiðinni frá okkur. Ég
bjóst einhvernveginn við því að þú
myndir vakna og ná þér, kannski
þurfa einhverskonar endurhæfingu
sem þú færir létt með, með þolin-
mæði þína að vopni.
Eftir að þú fórst upp á spítalann
hefur hugur minn verið hjá þér,
Erlu og stelpunum. Ég hef verið að
rifja upp allar þær stundir sem við
áttum saman. Samtölin á undan-
förnum árum urðu mörg og mér
finnst ég vera svo rík að hafa
kynnst þér og orðið vinur þinn. Í
einfeldni minni leit ég svo á að vin-
átta okkar myndi endast í tugi ára
og að matarboðin eða veislurnar hjá
okkur í „Eftir þörfum“ yrðu enn
fleiri.
Þú varst alltaf svo rólegur, með
ljúfa lund og hafðir mikla þolin-
mæði. Ég man að þú sagðir einu
sinni við mig að þú gætir ekki með
nokkru móti gripið fram í fyrir öðr-
um og ef að einhver gripi fram í fyr-
ir þér, þá gætir þú alls ekki haldið
áfram að tala. Þetta er lýsandi
dæmi um hve kurteis og dagfars-
prúður þú alltaf varst.
Þú varst vel liðinn af öllum sam-
nemendum, kennurum og sam-
starfsfólki, varst þægilegur í fasi og
dugnaðarforkur í lyfjafræðináminu.
Ég man hvernig við sátum heilu
dagana inni á eldhúsi eða í lesstof-
unni á Eggertsgötunni þar sem ég
hlýddi þér yfir fyrir próf og svo
vöknuðum við eldsnemma á próf-
dögum til að rifja upp áður en við
lögðum af stað á prófstað. Þetta
kom sér mjög vel fyrir mig því ég
lærði mikið af því að hlusta á þig, þú
virtist alltaf muna allt.
Þú fékkst stjörnur í augun þegar
þú talaðir um stelpurnar þínar
þrjár, eins og þú kallaðir þær, og
það var afar ljóst að þær voru alltaf
efstar á forgangslistanum þínum.
Það skipti ekki máli hvort við vor-
um að fara í próf daginn eftir eða
skila stóru verkefni, alltaf voru þær
númer eitt hjá þér.
Ég man þegar þú sagðir mér
hvernig þú baðst hennar Erlu þinn-
ar, sem þér fannst alltaf jafn falleg
og vel til höfð. Þú sagðir mér sög-
una nokkrum sinnum og varst jafn
spenntur í hvert einasta skipti. Þú
talaðir um að í allra nánustu framtíð
myndu þið gifta ykkur, einhvern
tíman fara til útlanda, því þar vildir
þú fara í meira nám, og svo ættuð
þið líka eftir að búa út á landi í
nokkur ár, vegna þess að í draum-
um þínum átti Erla eftir að fá gott
brauð þar.
Það er svo erfitt að horfa á eftir
svona yndislegum fjölskylduföður
og einstökum vini svo margra falla
frá. Dauðinn var ekki það sem við
töluðum um, við vorum svo viss um
að lífið væri rétt aðeins nýbyrjað
þegar við útskrifuðumst.
Elsku Erla, Auður Rós, Freydís
Lilja og fjölskylda, hugur minn er
hjá ykkur á þessum erfiðu tímum
og ég bið þess að þið öðlist styrk til
þess að takast á við sorgina.
Hvíldu í friði, elsku Móði. Þín vin-
kona
Eyja Líf.
Á tímamótum sem þessum eru
orðin réttlæti og sanngirni manni
órafjarri. Maður fyllist jafnt auð-
mýkt og söknuði þegar hugurinn
reikar til menntaskólaáranna og
þeirra ævintýra sem bekkurinn
lenti í.
Við minnumst þess öll að hafa
lokið námi við Menntaskólann á Ak-
ureyri en komist að því síðar að
þessi tími var miklu meiri skóli en
nokkurn tíma stóð í námsskránni og
að það er í raun það sem máli skipt-
ir.
Missir okkar og sorg er hjóm eitt
hjá því höggi sem Erla og dætur
þeirra hafa orðið fyrir. Nú höfum
við líka komist að því að við fráfall
Móða misstum við ekki aðeins
bekkjarbróður og vin heldur svo
miklu, miklu meira.
Eftir lifir minningin um góðan
dreng.
Á kveðjustund er þungt um tungutak
og tilfinning vill ráða hugans ferðum.
Því kærum vini er sárt að sjá bak
og sættir bjóða Drottins vilja og
gjörðum.
En Guðs er líka gleði og ævintýr
og góð hver stund er minningarnar
geyma.
Farðu vel, þér fylgir hugur hlýr
á ferð um ljóssins stig, og
þagnarheima.
(Sigurður Hansen.)
Við vottum fjölskyldu Móða okk-
ar dýpstu samúð við þeirra mikla
missi. Hvíl í friði.
Fyrir hönd 4.VX,
Stefán Eiríks Stefánsson.
Kveðja frá samstarfsmönnum
Þegar samstarfsmenn kveðjast
að loknum vinnudegi er gengið út
frá því að þeir hittist aftur næsta
morgun. Sú varð þó ekki raunin hjá
okkur Þormóði, þar sem hann fékk
slæma heilablæðingu um nóttina, og
barðist fyrir lífi sínu á sjúkrahúsi.
Hann laut síðan í lægra haldi í þeirri
baráttu og lést hinn 27. október.
Enn og aftur erum við minnt á að
mennirnir ákvarða, en Guð ræður.
Við kynntumst Þormóði fyrst sem
nemanda við Háskóla Íslands, en
hann lauk meistaraprófi í lyfjafræði
í júní árið 2008. Tengsl nemanda og
kennara eru misnáin og minnka iðu-
lega eftir að námi lýkur, en í ein-
staka tilfelli verða kynnin náin og
eflast með árunum. Nemandinn
verður góður félagi og mikilvægur
samstarfsmaður. Þannig voru kynni
okkar Þormóðs. Strax eftir annað
námsár í lyfjafræði tók hann mjög
virkan þátt í rannsóknum okkar á
lyfjafræði lýsis. Við sáum þá fljótt
að þar fór greindur maður og sam-
viskusamur, sem var duglegur og
fljótur að tileinka sér nýjar aðferðir
og gat unnið sjálfstætt. Rannsókn-
irnar gengu það vel að eftir að
fyrstu niðurstöður úr rannsóknum í
mönnum lágu fyrir síðastliðið haust
var ákveðið að stofna sprotafyrir-
tæki til að þróa frekar hin virku efni
í markaðshæf lyf. Þormóður tók
fullan þátt í undirbúningi að stofnun
fyrirtækisins og í janúar á þessu ári
stofnuðum við í samstarfi við Lýsi
hf. og Háskóla Íslands lyfjaþróun-
arfyrirtækið Lipid Pharmaceuticals
ehf. Stofnun fyrirtækisins var ekki
síst að þakka þrotlausri vinnu og
áhuga Þormóðs á verkefninu og
varð hann framkvæmdastjóri hins
nýstofnaða fyrirtækis. Hann gegndi
jöfnum höndum hlutverki lyfjafræð-
ings og framkvæmdastjóra, stóð
fyrir framleiðslu lyfja, samskiptum
við yfirvöld lyfja- og rannsóknamála
og rekstri fyrirtækisins. Þormóður
var frábær framkvæmdastjóri,
ábyggilegur, öruggur og þægilegur
samstarfsmaður á alla lund. Það
kom sér einnig vel að Þormóður
hafði starfað um tíma hjá Lyfja-
stofnun og kynnt sér vel nýskrán-
ingu lyfja. Til stóð að hefja rann-
sóknir á lyfjunum í sjúklingum
fljótlega eftir áramótin.
Skarð Þormóðs verður vandfyllt
og við samstarfsmenn hans í sár-
um eftir skyndilegt og óvænt frá-
fall hans.
Það er sárt að missa Þormóð, en
sárastur er þó missir eiginkonu
hans, dætra, foreldra og systra.
Fyrir hönd samstarfsmanna vott-
um við þeim okkar dýpstu samúð
og hluttekningu.
Þorsteinn Loftsson, Einar
Stefánsson, Orri Þór Orm-
arsson og Ólafur Pálsson.
Elsku vinur
Ég trúi því varla enn að þú sért
farinn.
Ég var þrettán og þú fjórtán. Þá
strax var frábært að vera vinur
þinn, algjör forréttindi. Enda sáu
fleiri en ég að þú varst einstaklega
vel heppnað eintak. Glaðvær og
skemmtilegur, kraftmikill og dug-
legur, eldklár og með mikinn húm-
or, tryggur og traustur og sannur
vinur vina þinna. Og með þetta
bros. Enda varð þarna til einstak-
ur vinahópur sem við höfum fengið
að tilheyra síðan.
Saman héldum við strákarnir út
í lífið, við tóku menntaskólaárin,
ferðalög um heiminn, vinna, há-
skólinn, ástin og börnin. Og minn-
ingarnar eru ómetanlegar. Ótelj-
andi góðar stundir bæði gamlar og
nýjar, heima og heiman, flestar í
gleði og sumar í sorg. Alltaf var
hægt að leita til þín því á margan
hátt varstu sá sterkasti í vina-
hópnum, kletturinn sem allir
treystu á. Þú varst svo góð fyr-
irmynd, frábær pabbi, duglegur og
skynsamur í einu og öllu, þú varst
svo ástfanginn og hamingjusamur
og kunnir að njóta þess að lifa líf-
inu. Fyrir allt þetta er ég svo
þakklátur en mikið er kveðju-
stundin sár.
Ég mun alltaf sakna þín, elsku
vinur minn.
Kjartan.
 Fleiri minningargreinar um Þor-
móð Geirsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.