Dægradvöl - 14.01.1932, Page 18

18
DÆGRADVÖL
Macrae og Jordon sneru sér við.
Bak við þá stóð Jeffrey West-
man. Hann var hár og beinvaxinn,
vöðvastæltur og karlmannlegur á
velli. Hann var hvasseygður, og hafði
rauðleitt skegg, sem glóði í sólskin-
inu. —
Hann var ungur, þessi ameríski
fílaveiðari frá Mbeni. Hinn gáfulegi
svipur hans bar vott um erfiða
reynslu, sem hann hafði fengið í
Ituriskógunum. Hann var sannur
æfintýramaður, sem hafði svarað
hinu dularfulla kalli skóganna. Hann
elskaði lífshætturnar, því hann hafði
gaman af að berjast — og vinna
sigur. Á því augnabliki, sem Mac
leit í augu hans, vissi hann, að vin-
ur sinn, Jordon, hafði á réttu að
standa. Þetta var maðurinn, sem
hægt var að búast við, að gæti leyst
úr vandræðunum. Þá vissi hann líka,
að þetta var maður, sem ekki lét
kaupa sig til að gera hvað sem var.
Hann fór að hugsa hlítt til þessa
fílaveiðara, sem hingað til hafði ver-
ið honum ókunnugur.
„Jeffrey Westman?" spurði hann
um leið og hann rétti honum hönd
sína. Westman tók þétt í hönd hon-
um og kinkaði kolli.
„Hvers vegna sögðuð þér, að eg
vildi ekki fara upp til Itrui, Jord-
on?“ spurði hann með djúpri bassa-
rödd.
„Þér hafið þá heyrt?“
„Eg bæði sá og heyrði. Eg var nið-
ur frá hjá trúboðunum. Jordon skilur
betur en þér lífið hér í Kongó. Eg
ætla að fara, Collins var vinur
minn“, sagði hann og sneri sér að
Macrae. „Við skulum koma inn, þar
ar svalara“, sagði Jordon.
„Eftir því sem faðir Renaud seg-
ir mér“, mælti Westman, þegar þeir
voru komnir inn í skrifstofuna, „þá
er Collins þriðji hvíti maðurinn, sem
lætur lífið við að fara þangað upp-
eftir, Macrae. Hvað kemur til?"
„Eg veit ekki, Westman“, sagði
Mac.
„Eg var sendur hingað frá Boma
fyrir mánuði síðan af félagi mínu.
Það á auðuga gullnámu við vík eina
í Ituriánni ofarlega. Það er í það
minnsta álitið, að náman sé auðug,
þó að ekkert hafi komið þaðan nema
fáeinar smásendingar og þrír menn
— hvítir — hafa látið lífið, við að
fara þangað, til að grafast fyrir or-
sökina. Tveir af þeim komu aldrei
aftur. Og þessar litlu og fáu send-
ingar hafa skapraunað eigendunum
og gert þá órólega. Collins, eins og
þér vitið, kom aftur á baki svertingj-
ans, hálfdauður eða meir. Það er
fórnfýsi Tamwa að þakka, að hann
kom aftur, annars hefði hann farið
eins og hinir. Enginn hefði vitað,
hvað um hann hefði orðið. Þetta er
allt sem við vitum enn þá, hitt ætla
eg að grafast fyrir um“.
Westman horfði á þá báða, Mac
og Jordon nokkra stund.