SunnudagsMogginn - 25.10.2009, Síða 12

12 25. október 2009
Þ
að er eitthvað geggjað við Flosa Ólafsson.
Glampinn í augunum þegar hann hlær. Og
hrossahláturinn. Hann er sami æringinn, þó að
hann verði áttræður 27. október. Í tilefni af því
verða endurútgefnar æskuminningar og bersöglismál
bókarinnar Í kvosinni, sem hefur verið ófáanleg í tæpa
þrjá áratugi. Á kápunni segir hann um sjálfan sig, að þeir
sem þekki sig viti að hann vilji ekki gera flugu mein,
„nema það sé mjög aðkallandi“, en þeir sem þekki sig
ekki haldi yfirleitt að hann sé illmenni.
Þegar blaðamaður og ljósmyndari sóttu hann heim að
Bergi, sem hann kallar Stóra-Aðalberg af sinni alkunnu
hógværð, lá því beint við að spyrja:
– Flosi, ertu illmenni?
„Ég var oft látinn leika illmenni þegar ég var í Þjóð-
leikhúsinu – af því að flestir héldu það.“
– Þú ert þá afar góðlegt illmenni.
„Illmenni komast ekki upp með að vera illmenni
nema þau séu góðleg. Það er til þess að blöffa menn. Og
sjálfur andskotinn er allra kvikinda skemmtilegastur,
þess vegna kemst hann upp með illvirkin.“
Datt ýmist í Tjörnina eða sjóinn
„Þið verðið nú að fá kaffi, komnir í sveitina,“ segir Lilja
Margeirsdóttir, eiginkona Flosa, og á borðum eru
pönnukökur, brauð og sulta, og auðvitað kaffi. „Þess
vegna er ég svona æstur í að fá gesti,“ segir Flosi. „Ég fæ
Þetta er helvíti
asnalegt maður
Yndislegt er að sækja heim
Flosa og Lilju, „kall og kell-
ingu, sem kæmur sæmilega vel
saman, í kyrrð og ró í dæma-
lausri sveitasælu, þar sem
rýkur úr hverri þúfu“.
Pétur Blöndal pebl@mbl.is
Ljósmyndari: Kristinn Ingvarsson
Morgunblaðið/Kristinn