SunnudagsMogginn - 25.10.2009, Qupperneq 41

25.október 2009 41
E
kki er það sérlega kynferðislega
örvandi að horfa og hlusta dag
eftir dag á vansvefta og geð-
vonda ráðamenn þessarar þjóðar
æla yfir okkur pöpulinn eilífum leiðindum
um Icesave og önnur skyld mál. Þegar
koddahjalið í rúminu heima snýst svo líka
nær einvörðungu um peningaáhyggjur og
allsherjar yfirvofandi harðindi, þá er ekki
að undra þótt fólk nái honum ekki upp.
Þetta steindrepur alla rómantík. En þó svo
að við komumst með engu móti undan
kreppunni er engin ástæða til að láta
þennan skratta kæfa allan neista í sál og
líkama. Sláum heldur í klárinn og leggjum
okkur fram um að fullnægja andlegum og
líkamlegum þörfum okkar sem aldrei fyrr.
Merkilegt nokk, kreppan býður upp á
ýmis tækifæri í þeim efnum. Yfirvinnu-
bann, færri vinnutengdar utanlandsferðir
og minnkandi starfshlutfall; allt færir
þetta okkur aukinn tíma til samveru. Nú
er lag að nýta hann til unaðsstunda. Um
að gera að fá útrás fyrir eyðslusemi á þeim
vettvangi, fyrst það er ekki lengur hægt á
öðrum. Ekki spara kossa, knús og kelerí.
Það slær klárlega enginn hendinni á móti
kossaríkidæmi. Þörf fyrir líkamlega nánd
eykst verulega í kreppu og því er full
ástæða til að nota hvert tækifæri til að
spreða snertingu. Það er bæði hollt og gott
fyrir þann sem gefur og þann sem þiggur.
Fyrir þau pör sem hafa verið saman í
áraraðir er tilvalið að rifja upp tilhugalífs-
taktana, þegar þau áttu ekkert nema hvort
annað. Hvernig væri að skella sér á ein-
breiðan bedda eða geraða standandi upp
við vegg? Gefa skít í allan hallærislegan
lúxus og hætta að tengja sæluna við
kampavín, jarðarber eða silki. Ofvaxið
freyðibað er ekki forsenda þess að njóta,
það er miklu skemmtilegra að troða sér
saman í lítinn sturtuklefa. Fyrir einhleypa
er full ástæða til að njóta þeirrar stað-
reyndar að á krepputímum líður fólki ekki
ósvipað og á stríðstímum: Allt verður
frekar öfgakennt af því að allt er meira og
minna á heljarþröm. Þá á fólk það til að
verða brjálæðislega ástfangið. Allar til-
finningar verða ýktar, líka ástin. Þegar í
rúmið er komið hamast fólk eins og eng-
inn sé morgundagurinn. Þess vegna er um
að gera fyrir hinn einhleypa í kreppunni
að nýta sér þetta almenna hungur, þeysa
þrútinn af kynorku út á galeiðuna og taka
fagnandi því sem á vegi verður. Vissulega
losar lostinn okkur ekki við kreppuna en
hann dregur úr leiðindum. Og gleymum
ekki að efnið sem kynferðisleg fullnæging
framkallar í heilanum er gleðiefni. Hver
þarf ekki á því að halda á þessum síðustu
og verstu? Nú ríður á að safna gleðistund-
um. Hættum að hemja okkur og látum
tepruskap lönd og leið. Það er svo miklu
skemmtilegra. Leyfum greddunni að taka
af okkur völd. Tökum jafnvel sveltandi
skáld fyrri tíma til fyrirmyndar og ger-
umða undir leiði, það skapar netta auka-
spennu að komast að því hvort frygð-
arhljóð dugi til að vekja upp drauga. Þeir
munu allavega skemmta sér þokkalega
trúi ég, þótt þeir nái kannski ekki upprisu.
Stigið í
vænginn
Kristín Heiða
Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Leikkonan Pálína Jónsdóttir slær
á skynjarana og stjórnar hljóð-
myndinni og vídeói. Svo eru einnig
strengir undir höndum og niður í
mitti og einnig eftir hryggsúlunni.
Í leikhúsi er valinn maður í hverju rúmi og auk leikara og leikstjóra
eru sérhæfðir tæknimenn sem stýra hljóði og vídeói, sé hið síð-
arnefnda til staðar. Það verður hins vegar brugðið út af vananum í
leikritinu Völva, eftir Pálínu Jónsdóttur og Walid Breidi, sem sýnt er
í Kassanum í Þjóðleikhúsinu. Í þessum einleik Pálínu klæðist hún
hljóðkjól og stjórnar þar með sjálf hljóði og vídeói.
Fatahönnuðirnir Filippía I. Elísdóttir og Guðrún Ragna Sigurjóns-
dóttir hönnuðu kjólinn en Walid Breidi, sem sérhæfir sig í gagn-
virkum innsetningum, hannaði rafmiðilinn sem liggur utan á kjóln-
um og er jafnframt hluti af honum. „Í kjólnum eru skynjarar sem
virka eins og tölvuhljóðfæri,“ segir Filippía. „Pálína slær á skynj-
arana og stjórnar hljóðmyndinni og vídeói. Svo eru einnig strengir
undir höndum og niður í mitti og einnig eftir hryggsúlunni. Vírarnir
leggjast eins og kónguló yfir bakið á henni.“
Filippía segir að við hönnun kjólsins hafi þær Guðrún báðar notast
við aðferðir sem þær þekki vel. „Guðrún beitir afskaplega fallegri
aðferð við að hekla sem er algert iðnaðarleyndarmál. Svo kem ég
með kindagarnir sem ég hef notað áður. Kjóllinn er því blanda af
náttúrulegum efnum og gerviefnum,“ segir hún og bætir við að
kjóllinn hafi verið hugsaður sem sjálfstæður sýningargripur á safni.
Hann krefst hins vegar töluverðs viðhalds. „Það þarf að vökva kjól-
inn, því hann skorpnar saman ef garnirnar þorna. Þegar það er raki í
kjólnum vegur hann fimm kíló. Það er gaman að nota þunga bún-
inga, þeir eru góð mótstaða fyrir leikarana að vinna með,“ segir Fil-
ippía og bætir við að hún hneigist til að setja Pálínu í þunga búninga.
Kjóllinn hefur vakið athygli forstöðumanns gervigreindarseturs
Háskólans í Reykjavík, Kristins R. Þórissonar, og eftir sýninguna 30.
október verða haldnar umræður um hann. Í umræðunum, sem
ganga undir heitinu Nýjustu listir og vísindi, mun Kristinn ræða um
tæknina sem notuð er í kjólnum og hvernig hún er í samanburði við
annað sem hann hefur fengist við í háskólasamfélaginu. ylfa@mbl.is
Hljóðkjóll sem þarf að vökva
Morgunblaðið/Ómar
Lostafulla
kreppan
Vafalaust dettur engum í hug,
sem sér heklaðar hálsfestar Elvu
Daggar Árnadóttur, að það er
minna en ár síðan hún lærði að
hekla. Nú heklar hún af miklum
krafti og selur festarnar undir
nafninu Elva design. Elva er ekki
lærður hönnuður en segist aftur á
móti hafa hannað eins lengi og
hún man eftir sér. „Ég lærði að
hekla um áramótin síðustu þegar
ég fékk smákennslu hjá mömmu.
Svo lærði ég meira á netinu og fór að fikra mig áfram
með þetta,“ segir Elva. „Ég hef alltaf verið hrifin af
því að vera með annað um hálsinn en venjuleg háls-
men.“
Elva bjó í Madríd síðasta vor og segist hafa fengið
innblástur úr blómlegu görðunum þar. „Þegar byrjaði
að vora komu svo falleg blóm í fallegum litum að ég
fékk þessa hugmynd að hekla blómamunstur,“ segir
hún. „Eins og gengur verður niðurstaðan oft öðruvísi
en maður lagði upp með. Hálsmenin áttu t.d. að vera
öðruvísi en svo prufaði maður sig áfram með efnið
og sá hvað virkaði og við það urðu til þessi blóm
sem ég nota núna í hálsmenin. Það er það skemmti-
lega við hönnun, maður byrjar með eina hugmynd og
svo þróast hún í gegnum ferlið.“
Hálsmenin eru öll handgerð af henni sjálfri og eru
þau seld í Epal. ylfa@mbl.is Módel: Svala Lind. Hár og förðun: Anna Soffía.
Ljósmynd/Egill Ibsen
Elva Dögg
Árnadóttir
Blómlegir garðar í
Madríd innblástur