Organistablaðið - 02.06.1973, Qupperneq 4

óaðgengilegan ungu íólki, en aðrir töldu hann liggja mikið nær
unga fólkinu en Sigfúsartónið. Ifent var á, að fleira væri til en Gre-
gor og Sigfús. Fyrst og fremut iþyrfti að sjá um að orð og tónar
féllu vel saman.
í lokaorðum sínum sagði biskup m. a. að réttilega hefði verið bent
á, að hér ætti varúð við. Hins vegar væri endurnýjun nauðsynleg
smátt og smátt. Vitnaði liann í 150. sálm Davíðs, þar sem segir:
„Lofið hann með lúðuilhljómi!
Lofið hann með hörpu og gígju!
Lofið hann með bumbum og gleðidansi!
Lofið hann með strengleik og hjarðpípum!“
Því ekki: „Lofið hann með gíturum“! Hvatti hann til aukins
eamstarfs með prestum og organistum. Sagði hann að prestar myndu
vera fúsir að breyta ef það særði ek'.i hina föstu og tryggu kirkju-
gesti, en hins vegar 'hefði kirkjan einnig skyldum að gegna við þá,
sem utan hennar standa. Mest væri um vert, að gera eitthvað og
væri hann glaður yifir því að áhugi væri fyrir því.
Að lokum þakkaði formaður hiskupi og öðrum fundarmönnum
og benti um leið á, að fordómar stöfuðu fyrst og fremst af van-
þekkingu. T. d. væri Gregorssöngurinn fyrst og fremst fordæmdur
af þeim, er minnst þekktu hann. Því væru svona fundir, þar sem
menn ræddu hlutina í ljósi þekkingarinnar mjög gagnlegir til að
koma í veg fyrir misskilning. J. St.
4 ORGANISTABLAÐIÐ