SunnudagsMogginn - 13.12.2009, Qupperneq 23

13. desember 2009 23
unargáfan bælist. Það var gerð merkileg rann-
sókn þar sem fólk var látið vinna undir venjulegu
áreiti frá interneti, farsíma, spjallrásum og
tölvupósti, eins og fólk gerir almennt í vinnunni
ef það á annað borð vinnur í tölvuumhverfi. Við
þessar aðstæður mældist greindin hjá fólki
skerðast meira en við hassneyslu. Þetta áreiti
hefur semsagt svo deyfandi áhrif á greind okkar
að við ættum frekar að reykja hass í vinnunni en
að leggja þessar aðstæður á okkur.“
Þið eruð búin að vera saman mjög lengi.
Hvernig kynntust þið?
Karl Ágúst: „Það var engin tilviljun. Við kynnt-
umst á söngskemmtun á gamla Broadway í
Mjóddinni þar sem við vorum bæði viðhengi í
vinahóp. Þegar ég mætti til að sækja frátekinn
miða þá var enginn miði og uppselt á skemmt-
unina. Konan í afgreiðslunni vildi allt fyrir mig
gera og hóf leit að miðanum og komst að því að
einhver Ásdís Olsen hefði sótt hann. Eftir nokkra
rannsókn kom í ljós að Ásdís hafði fyrir mis-
skilning fengið tvo miða og annar var miðinn
minn. Á endanum fékk ég miðann í hendurnar
og lenti við borð hjá þessari ókunnu stúlku.“
Ásdís: „Þetta var svona korter-í-þrjú-stemning
á Broadway árið 1987.“
Karl Ágúst: „Það er ekki alveg satt. Við spjöll-
uðum og dönsuðum saman og töluðum svo sam-
an alla nóttina.“
Skilnaður og ný tenging
Það er ekki langt síðan þið skilduð um tíma en
tókuð aftur saman nokkrum mánuðum seinna.
Hvað gerðist?
Ásdís: „Ég held að við höfum bara haft gott af því
af því að skilja. Hvað mig varðar þá þurfti ég að
aðgreina mig og komast að því hvar ég byrjaði og
hvar ég endaði. Ég hafði verið afar stjórnsöm og
fundist ég bera ábyrgð á lífi og hegðun allra í
fjölskyldunni. Það segir sig eiginlega sjálft að ég
þreifst ekki vel í þessum aðstæðum og þetta var
heldur ekki sérlega skemmtilegt fyrir Kalla. Við
skilnaðinn tókst mér að huga svolítið að sjálfri
mér og sleppa tökunum á öðrum. Ég þurfti
þennan tíma, sjálfstæði og frelsi til að skilgreina
mig sem einstakling eftir að hafa verið í sam-
bandi allt mitt líf. Við vorum komin í andlegt
samkrull þar sem við vissum ekki lengur hvað
sneri upp eða niður á okkur sjálfum.“
Karl Ágúst: „Þetta var erfiður tími en mjög lær-
dómsríkur. Ég held að við höfum bæði þurft á því
að halda að vinna í sjálfum okkur. Ég veit að ég
þurfti á því að halda. Ég fór að skoða ýmsa hluti
sem ég var hættur að taka eftir. Í langri sambúð
verður ýmislegt að vana og maður hættir að velta
sambandinu fyrir sér. Þegar maður stendur
skyndilega einn og þarf að skoða hlutina upp á
nýtt, þá fer maður í innri skoðun, sem er mjög
holl og skilar miklu ef maður hefur heiðarleika
og þor til að horfast í augu við sjálfan sig.“
Hvers vegna tókuð þið aftur saman?
Ásdís: „Við bara hoppuðum upp í rúm einn dag-
inn. En það er auðvitað erfitt að skilja og það
myndast tómarúm sem erfitt er að fylla ef sam-
bandið er á annað borð einhvers virði. Svo þurft-
um við auðvitað að vinna í sambandinu og gerð-
um það, skoðuðum samskiptin og hvað væri
viðkvæmt í þeim og hvað þyrfti að laga. Ég held
reyndar að hjónaband geti verið skálkaskjól þar
sem hvorugur aðilinn þrífst vel. Ég vil ekki vera í
þannig hjónabandi. Gott hjónaband er fínt en
það er engin töfralausn.“
Karl Ágúst: „Mér hefur fundist dýrmætt að fá
sambandið okkar aftur upp í hendurnar og að fá
tækifæri til að tengjast á nýjan hátt og jafnvel
upplifa nýja hluti sem við höfðum ekki áður leyft
okkur.“
Haldið þið að þið verðið saman það sem eftir
er?
Ásdís: „Það væri heimskulegt að lofa einhverju
um það. Aðalatriðið er að leggja rækt við að vera
sáttur á þeim stað sem maður er á hverju sinni.“
Karl Ágúst: „Ég vil enn vitna í þessa góðu bók en
þar er fjallað um það hversu mikils virði það er
að finna hamingjuna í hjónabandinu. Þegar
komin er þreyta í sambandið og það er ekki eins
spennandi og það var einu sinni, þá vill fólk oft
finna eitthvað nýtt. Tal Ben-Shahar segir að
þetta sé ekki rétt hugsun, heldur eigi maður ein-
mitt að vinna í sambandinu og gera gott úr því
sem maður á í stað þess að henda því og finna sér
eitthvað nýtt. Lykilatriðið er að þora að vera
maður sjálfur, þora að sýna maka sínum hver
maður er. Þetta hef ég átt ofboðslega erfitt með,
en ég er að læra – mér er að fara fram. Ég veit að
þetta er einn af þeim lyklum sem ég þarf til að
finna hamingjuna – að sýna mig eins og ég er í
raun og veru.“
Ásdís: „Einn af frösunum úr bókinni er á þessa
leið: Leyfðu þér að vera breysk manneskja. Mér
skilst að það sé heitið á næstu bók Tals Ben-
Shahars. Ég bíð spennt eftir henni.“
Morgunblaðið/Kristinn
Karl Ágúst og Ásdís
Skilja hamingjuna
mun betur en áður.