SunnudagsMogginn - 13.12.2009, Síða 50

50 13. desember 2009
É
g er bara alveg undrandi á því hvað ég hef
unnið mikið,“ segir Ásgerður Búadóttir vef-
listakona, lítur upp úr bókinni sem hún er að
fletta, og hlær. Hún er nýbúin að fá í hend-
urnar eintak af þessari veglegu bók, Veftir, sem kom út
í vikunni og fjallar um langan feril hennar sjálfrar. Ás-
gerður er einn markverðasti og kunnasti veflistamaður
þjóðarinnar.
„Mörg þessara verka hef ég ekki séð lengi. Þau líta
bara nokkuð vel út,“ segir hún.
Ásgerður verður níræð á næsta ári og er heið-
urslaunaþegi alþingis. Hún lagði vefstól sínum fyrir
nokkrum árum en var virk í sýningarhaldi fram undir
aldamótin. Vefti Ásgerðar, en það heiti notar hún yfir
vefina, má sjá víða á opinberum stöðum, í söfnum og
stofnunum, en mörg verkanna eru einnig í einkaeigu.
Þegar við drukkum kaffi saman í vikunni rifjaði hún
upp árin í Handíða- og myndlistaskólanum.
„Það voru góðir strákar með mér í skólanum, Karl
Kvaran og fleiri. Ég hef nú oftast verið hógvær fyrir
hönd verkanna minna, og það hefur ágerst, en ég var
líklega bara nokkuð ánægð með mig þegar ég var ung,
ég fann vel hvað ég gat,“ segir hún.
Það er býsna merkilegt hvernig ferill Ásgerðar þró-
aðist. Hún nam aldrei vefnað, heldur fór í framhalds-
nám í málaradeild við listaakademíið í Kaupamanna-
höfn. Hún kenndi síðan teikningu áður en hún fann sér
farveg í vefnaðarlistinni, grein sem hafði ekki verið
sinnt í listrænum skilningi hér. Ásgerður segir að hinn
áhrifamikli kennari Kurt Zier hafi haft mikil áhrif á þá
ákvörðun hennar að feta þessa braut.
„Kurt Zier ýtti við mér,“ segir hún. „Hann var mjög
áhugasamur um vefnaðinn og hafði mikil áhrif á mig
sem kennari.“
Fyrirmyndir metnaðarfulls vefnaðarlistamanns voru
Morgunblaðið/Einar Falur Ingólfsson
Myndlist
Einar Falur Ingólfsson
efi@mbl.is
Gat verið krefjandi starf en
„Mörg þessara verka hef ég
ekki séð lengi,“ segir Ásgerður
Búadóttir, veflistakonan
kunna, þegar hún flettir nýrri
bók sem var að koma út um
feril hennar en í bókinni eru
myndir af hennar kunnustu
veftum. Ásgerður lagði ekki
stund á vefnað í skóla en gerði
miðilinn engu að síður að sín-
um, á persónulegan hátt.
Þar sem eldurinn aldrei
deyr. 1978-79. Ull (með
krapprót) og hrosshár, 140
x 216, 93 x 77. Norræni
menningarmálasjóðurinn.
„Ég varð að halda áfram,“ segir Ásgerður Búadóttir.
Viðtal