Skólablaðið - 01.02.1947, Side 20

2o
NÚ er lokið sýningum á leikriti
því, er nemendur Menntaskolans, tókust
a hendur að sýna að þessu sinni. Leik-
ritið heitir "The White Headed hoy", en
í þýðungunni hefur það hlotið nafnið
"Laukur ættarinnar." - Höfundur þess er
frlendingurinn S. Lennox Rohinson, þekkt-
ur leikritahöfundur og leikstjóri.,Leik-
rit þetta var frumsýnt í írska leikhús-
inu í "Dýflinni" (Ahhey Theatre) sumarið
1916. Yakti leikritið mikla hrifningir,
enda ef það talið vinsælasta gamanieik-
rit.höfundarins.
Þetta er fyrsta leikrit eftir
Rohinson, sem sýnt hefur verið hór á
landk,
Larus Sigurhjörnsson valdi leikrit-
ið og hafði leikstjórn á hendi. Úr því
að gamanleikur varð fyrir valinu Jief'ði
verið ákjósanlegra að tekinn' hefði verið
til meðferðar einhver hlægilegri og
skemmtilegri leikur en þetta.
Vegna þess, hve leikendurnir eru
ungir, en flest allar persónur leiksins
ýmisst miðaldra eða gamalt? fólk, þarf
leiritið helzt að vera sprenghlægilegt
frá hyrjun til enda. En það er þessi
gamanleikur því miður ekki. Einnig verð-
ur leikurinn hragðdaufari sökum þess,
að hann gerðist allur í sömu stofunni,
og er því engin tilhreyting í leiksvið-
inu. Leikritið er því ekki eins ákjos-
anlegt sem skólaleikrit og mörg önnur
lótt og skemmtilegri leikrit. Ef hörg-
ull er á smellnum leikritum, sem nem-
endur gætu sýnt án þess að færast of
mikið í fang, fyndist mór engin f jar-
stæða, að syna aftur leiki, sem nemend-
ur Menntaskólans hafa sýnt fyrir 2o ár-
um eða meira.
En ekki meir um það - Leiksýningar-n-
ar tókust alveg prýðilega, og er það
fremur að þakka leikendunum og leik -
stjóra en höfundi leikritisins.
Þýðing þeirra Friðriks Siguhjörns-
sonar stud. jur. og Sigurðar S. Magnús-
sonar stud. med. er sæmileg, en ekki
| trúi óg því, að þeir hefðu ekki getað vand-
; að þýðinguna hetur. Það stingur mann dá-
lítið ónotaloga í eyrun að heyra eitt og
1 eitt"lágprósa" orð innanum mjög svo sæmi-
1 legt mál. MÓr finnst t.d. JÓn Daffi vera
i slíkur ms-ður, að hann segði fremur fúlga
! af peningum- en "hellingur af peningum".
Ef persónur leiksins töluðu yfirleitt
j þannig ,væri ekkert við því að segja, en
í það skýtur dálítið skökku við að heyra
slíkt hór 0g þar í leikritinu.
Efni leikritsins gæti vel verið ís-
j lenzkt. ÞÓ kemur manni ýmislegt spnnskt
. fyrir sjónir, Hanna vinnukona gæti virzt
mjög svo óþörf persóna hæði á heimilinu
(þar eru fyrir þrjá heimasætur og tveir
; karlmenn með svuntur) og í leikritinu,
en þar er hennar þáttur ekki svo snar,
: að tjón yrði að, þótt sleppt væri. -
: Einnig er það mjög óviðkunnanlegt að' frú-
in, Gæja Brjáns, skuli drekka sig mold-
i fulla £ lok leik:'/itsíins.
Katrín K. Tho.rs lók frú Gæju Brjáns.
Leikur h'«-voar var mjög góður,. gerf ið á-
j gætt og má.Irómurinn og fasið mjög eðlilegt
HÚn gat jafnvel lr.tið tungu sína drafa eir_
! ógeðslege'cg i drukknum manni,
Katrín ana prisa sig sæla fyrir að
i leiksýningum er nú lokið, því h'ún lifði
1 sig svo inn í hlutverkið, að hún hefði
orcið að hálfsjötugri ekkju, ef leikritið
! hefoi' verið sýnt nckkrum. sinnum til við- •
hót.ur.
Snjjólaug Sveinsdóttir lók Ellu frænkr.
miðalara piparkerlingu. Hun fór mjög vel
! með hlutverk siit, enda orðin vön á leik-
sviði og lórefti, Annars finnst mór mesta
! synd að láta þennan g-ullfallega kvenmann
: í hlutverk, sem krefst þess, að kvart
! pundi af kítti sé klesst á nefið á henni.
'i Einar JÓhannesson lók JÓn Daffa odd-
: vita og pcstméistara. Gerði hann hlutverk
inu góð ski'L. Hann var í mjög góðu gerfi
og vakti óckipta hrifningu leikhúsgesta,
enda gaf hlutverk hans tilefni til þess.
j Tvíleikur þeirra Sn.jolaugar, þegar hann
hað hennar, var með agætum.