Skólablaðið - 01.02.1959, Page 6

- 106 -
D Ó M U R
Hann söng um lífið s
ástina} hamingjuna og gleöina,
Hann var hlægilega hjárómao
Síðan söng hann um dauðann s
hina. þungu sorg og beizku óhamingju0
Rödd hans var undarlega djúp og fögur„
SIÐMENNING
Ég sat í friðsælu skógarrjóSri
og seiddi úr streng mínum
bjarta.5 töfrafulla tóna.„
Þa geistist fram maSur meS olíukönnu
og makaSi á strenginn minn
þykkrij, svartri olíu„
SíSan ha.fa heyrzt frá honum
aSeins óhreinir
olíutónar.
ÚR ÚTSÝNISTURNINUM
f norSri er fagurgrænn skógurinn.
í vestri er skjannahvít borgin
meS blómlegri menningu sinni.
f suSri er heiSblátt hafiS
og gamla, gula sólin.
Ég loka augunum, opna þau aftur
og sé ekkert nema kolsvart myrkriS.
S.