Skólablaðið - 01.12.1960, Qupperneq 4

- 68 -
sögnum um jólasveinana 13, er flytja
gjafirnar - og koma víða við. Sa fyrsti
kemur til mannabyggða 13 nóttum fyrir
jól, en síðan einn á nóttu hverri; sá
síðasti a jolanótt. Þá hverfa þeir einn
og einn til heimkynna sinna; sá sxðasti
a þrettándanum, en þá er jólum talið
ljuka. Einnig er öllum börnum sagt frá
mannssyninum og fæðingu hans, enda
minnumst við hans á jólunum.
Husfreyjan er önnum kafin í eld-
húsinu. JÓlin eru helzta matarhátíð
arsins, og hugsa matmenn gott til glóð-
arinnar ! - Kynstrin öll eru bökuð af
brauði og kökum. Heimilisfólkið snigl-
ast mjög í kringum husmóðurina og
laumast til að bragða á gómsætu góð-
metinu. Síðustu dagana er hugað að
hangikjötinu, gæsinni eða retti þeim, sem
í mestum hávegum er hafður á heimili
hverju, því að sjálfsagt þy'kir að vanda
sem mest til jólaborðsins.
jólin eru hátíð friðarins. Þá eiga
menn góðar og rólegar stundir með
fjölskyldum sínum. Skamma hríð hverfa
þeir frá erli og skarkala heimsins.
Kyrrð ríkir yfir öllu í svartasta
skammdeginu, er stjörnur sindra á heið-
um himni og snjórinn sveipar jörðina
ævintýralegri hxxliðsblæju í birtu norður-
Ijósanna.
Gleðileg jól !
rninnina
ég sit ein x húmsvalri nóttinni
og minningin kemur til mín
einsog svolítið hás trompethljómur
ur fjarska :
við vorum ung þá vinur
og það var vor og við horfðumst í augu
og héldum að ást okkar væri eilíf
nú brosi ég hálfvegis
og hlusta með dapurri hógværð
á fjarlægan nið hins liðna.
Kvöldið er mettað angan
og blómin í garðinum sofa.
Yfir höfði mínu svxfur andi þinn
og hvíslar í eyra mitt :
manstu......
Kvöldið er mettað ilmi
eins og af blágresinu
sem var hið eina vitni
að ást okkar.
Manstu......
Kvöldið er þrungið söknuði
og dögg drýpur af sofandi blómum.
Hún er eins og þung tár þín
á hinum hinzta degi.
Manstu......
ih.