Skólablaðið - 01.12.1960, Síða 22

- 86
og rýnir lengi í hina latnesku kvótasjón.
Að lokum leggur hann blaðið frá ser og
segir : "Ég skil ekki bofs í þessu.
Reyndu að tala við rektor. "
Mer féll allur ketill í eld.
Var vizka þessara manna óendanleg?
Jafnvel latínuséní fimmtabekkjar stóð
agndofa gagnvart þessum ósköpum, og
vísaði málinu fra sér til æðri staða.
Ég áræddi ekki að lesa meira fyrr
en ég kom heim ; þá opnaði ég blaðið af
handahófi, og viti menn, þarna rakst ég
skyndilega á latneska klausu* sem jafn-
vel ég skildi: Scientia sine arte nihil
est; ars sine scientia nihil est.
Jæja, hugsaði ég með sjálfum mér, þeir
hafa verið svo hugulsamir að setja eitt-
hvað í blaðið fyrir fáfróða latínufúxa á
borð við mig.
Nýr kjarkur færðist í mig og ég hóf
vongóður lesturinn.
Atómkenningin kom fyrst. Þar gaf
að lita í forspjalli þessi orð : "Þeir ,
sem kunna lítt skil á atomeðlisfræði, er
ráðlagt að lesa þessa grein".
Nú, nú, hvað er nú þetfca, er þefcta ekki
vitlaust fall, á það ekki að vera þeim,
leiðinleg mistök, en sleppum því, slepp-
um því. Síðan byrjuðu þeir þessa venju-
legu þvælu um Demokrítos og allt það.
Allmargar prentyillur prýddu greinina,
og komst ég að því að sú er reyndin
með blaðið allfc. Prófarkalestur hefur
sennilega setið nokkuð á hakanum, enda
slík veraldleg störf lítt við hæfi andlegra
ofurmenna á borð við róbottinn og hans
líka.
Þegar ég sá hver höfundur næstu
greinar var, fylltist ég þegar eldlegum
ahuga. Grein eftir Jóhannes Jónasson.
Loksins fengi maður að sjá hvernig á aS
skrifa.
Greinin reyndist allsæmilega skýr og
skilmerkileg, en ekki varð ég þó var við
neitt flug andans í skrifum hins fyrrver-
andi rauðskeggs.
Þegar ég hafði lokið næstu ^rein,
sem fjallar um sýkla og þess hattar
óþverra fannst mér ég endilega hafa séð
þetta einhvers staðar áður, svo ég fletti
upp í líffræðinni minni, og viti menn,
þar finn ég eftir stutta leit dálítið stytta
útgáfu af greininni.
Þá kemur stórfróðleg grein, þýdd,
um geislavirka ísótópa. Er greinin að-
gengileg og sæmilega skiljanleg, en erfitt
þótti mér að komast til botns í eftirfar-
andi setningu: "Ber þar einkum að
nefna notkun geislavirkra efna til geisl-
unar af hvers kyns æxlun".
Kannski háttvirtit útgefendur vildu gjöra
svo vel að útskýra málið nánar ?
Titillinn "Auga fyrir auga" minnir
helzt á kúrekasögu, og skreytingin við
hliðina á honum þótti mér næsta súrreal-
istisk; greinin er hins vegar mjög raun-
sæ.
Þá er komið að hápunkti ritsins,
grein eftir . sén'íið Steina R. um nafna
hans séníið Ein-Steina og hans Turðulegu
teoríur um tíma og rúm. Þar sem eg
hef alltaf haft sérstakan áhuga á þessum
hápunkti allra vísinda, réðist ég í lestur
greinarinnar með miklum áhuga.
Fyrst í stað gekk allt að óskum, en
brátt tók að þyngjast róðurinn. Gerðist
róbottinn myrkur í máli og tók að nota
ókennilegar matematískar líkingar.
Ágerðist þetta svo, að ég sá brátt ekki
handa minna skil í þessu stærðfræðilega
forardíki. Á þeirri stundu öfundaði ég
af öllu hjarta þá menn, sem eru svo
lánsamir, að geta notið þess andlega
styrks, sem fræði þessi veita.
Að lokum vildi ég þakka Þorsteini
R. Halldórssyni fyrir þá mjög svo upp-
byggilegu hugvekju um skáldskap, sem
hann hefur birt síðast í blaðinu. Af
henni má gerla sjá, hve mikil nauðsyn
er til þess, að skáld séu lógísk og ná-
kvæm í hugsun sinni og tjáningu allri.
Þessir heiðursmenn, sem stuðluðu
að út^áfu blaðsins, hafa unnið ötult og
fórnfust starf í þágu menningarinnar, og
kann ég þeim mínar beztu þakkir fyrir.
Simplicissimus.
Úr_6.-Y
Magnús Finnbogason (um mann úti íbæ):
Hann ruglaði saman hv og kv í fram-
burði, en fór svo allt í einu stein-
þegjandi að breyta því.
F r a n s k a__I__5_.j-_B
Nemandi þýðir : Þrátt fyrir nóttina
heldur lífið áfram í París.
Gunnar Norland: Ja, það má nú segja !