SunnudagsMogginn - 31.01.2010, Blaðsíða 42

SunnudagsMogginn - 31.01.2010, Blaðsíða 42
42 31. janúar 2010 V ið lifum á erfiðum tímum, Hrunadansinn dunar áfram í djöfulmóð og fátt bendir til að honum linni í bráð. Það hlaut að koma að því að niðurskurð- arhnífur valdhafanna stæði í kvik- myndagerðinni sem öðrum greinum en enginn bjóst við að hann yrði kafrekinn upp að hjöltum, eins og kom í ljós í ræðu menntamálaráðherra í vikunni. Maður spyr sig, hvað hefur þessi list- grein til saka unnið að þurfa að blæða öðrum fremur? Yfirleitt hefur niðurskurðarkutinn haldið sig í námunda við 10 prósenta mörkin (og þykir flestum nóg), og hefðu kvikmyndagerðarmenn sem aðrir lands- menn, tekið því af skilningi. Þá er þess- ari rísandi listgrein tilkynnt um náð- arhöggið, henni tjáð að hún verði skorin niður við trog, þrefalt á við aðrar. Kvikmyndagerð í einhverjum mæli er ung listgrein á Íslandi, hnífsstunguna fær hún í þrítugsafmælisgjöf. Það hefur svo sem ekki verið mulið undir hana, lengst af þurftu framleiðendurnir að leggja allt undir til að láta drauminn verða að langþráðum veruleika og framþróunin var hæg. Fyrstu ár „hins íslenska kvikmyndavors“ voru blómleg, margir snjallir listamenn leyndust meðal þjóðarinnar sem tók íslenskum kvik- myndum fagnandi. Þegar nýjabrumið var úr sögunni tók að harðna á dalnum en samt sem áður og án umtalsverðs velvilja stjórnvalda þokaði okkur samt alltaf heldur fram á við. Á nýrri öld fór skilningur ráðamanna að aukast, styrkir að hækka og þar með jukust gæði og að- sókn. Fyrir bragðið eigum við í dag harðsnúið lið frábærra fagmanna í öllum greinum kvikmyndagerðar, leikstjóra, klippara, hljóðmenn, búningahönnuði, leikara, flinkir og nútímalegir handrits- höfundar hafa látið að sér kveða í aukn- um mæli og svo mætti lengi telja. Þá kemur kjaftshöggið. Menntamálaráðherra reyndi að bera í bætifláka með loforði um að á næsta niðurskurðarári yrði dregið úr stung- unni, önnur listgrein dregin upp á af- tökupallinn. Hver skyldi trúa því? „If somebody gives you a bagful of shit smiling, it doesńt mean you have to take it,“ sagði kempan Rambó í First Blood, snerist á hæli og jafnaði um and- skota sína. Raunveruleikinn á Íslandi árið 2010 er harðsnúnari viðureignar. Íslands ölmusumenn Annar vandi við að glíma er sá að maður hefur haft á tilfinningunni í þessi þrjátíu ár að það hafi aldrei ríkt sú virðing fyrir innlendri (jafnt sem erlendri) kvik- myndagerð hérlendis sem henni ber, hún hefur lengst af þótt á lægra plani en aðrar greinar hjá stjórn menntamála og í ýmsum menningarkreðsum. Und- anskiljum árin í kringum 2007, þegar þjóðin fór út af sporinu á flestum svið- um og varð meira að segja meðvituð um ómetanlegt gildi kvikmyndarinnar sem list og afþreying. Hvað sem öðru líður er óskandi að við þurfum ekki að bíða eftir næsta tímabili æðibunugangs og óráðsíu til að íslenska kvikmyndin njóti þess sannmælis sem henni ber, viðhorfsbreytinga er sann- arlega þörf. Sjónvarpið fer með eitt lykilhlutverkið í kvikmyndagerðinni, þar hafa menn fengið gríðarlega reynslu og fjármagn. Útvarpsstjórinn sagði fyrir skömmu að hann teldi skynsamlegast að hlúa frekar að sjónvarpsmynda- og þáttagerð fyrir það stórskerta fé sem það mun hafa til ráðstöfunar á næstunni, minna máli skipti að eyða því í kaup á sýningum leikinna íslenskra bíómynda og heimild- armynda. Þetta er röng, vafasöm ákvörðun, þessir peningar eru afar mik- ilvægir kvikmyndaiðnaðinum, ekki síst heimildarmyndagerðinni. Kristbjörg Kjeld og Gunnar Eyjólfsson í hlutverkum sínum í nýjustu mynd Friðriks Þórs Friðrikssonar, Mömmu Gógó. Kvikmyndagerð í kröggum Kvikmyndagerð verður skorin niður við trog, þrefalt á við aðrar greinar í íslensku listalífi. Maður spyr sig, hvað hefur þessi listgrein til saka unnið? Sæbjörn Valdimarsson sæbjorn@heimsnet.is Liðinn er mannsaldur án þess að minnstu ellimörk sjáist á einni bestu og minnisstæðustu kvikmynd sögunnar: Stórvirki Johns Steinbecks og bókmennt- anna, Ford og kvikmyndanna. Þetta snilldarverk um hugrekki, fátækt og hróp á réttlátara þjóðfélag segir frá raunalegum búferlaflutningi Oklahoma-búa til fyrirheitna landsins, Kaliforníu. Persónurnar upp- flosnað, allslaust bændafólk á tímum þurrkanna í miðríkjunum og kreppunnar miklu. Það á ekkert nema vonina og fötin sem það stendur í. Ekki er allt gull sem glóir, raunveruleikinn jafnvel enn óbærilegri í glóaldinfylkinu þar sem sá sterki er enn miskunn- arlausari og misjafnari mannanna kjörin. Ógleym- anleg mynd og saga með ógleymanlegum persónum og leikurum. Þau Henry Fonda, Jane Darwell, Char- les Grapewine, túlka Joad-fjölskylduna ógleym- anlega, John Carradine sem ærður presturinn, þetta er ódauðlegt fólk í sígildri mynd. Myndin er ferðalag sem fylgir manni á leiðarenda. bbbbb saebjorn@heimsnet.is Kvikmyndaklassíkin Þrúgur reiðinnar – The Grapes of Wrath (1940) Harðsótt leit að réttlætinu Þrúgur reiðinnar Sunnudagur 31.1. Stöð 2 BÍÓ kl. 20.00 Don Johnston, (Bill Murray) er miðaldra, ólæknandi kvennabósi. Daginn sem kær- astan segir honum upp fær hann nafnlaust bréf frá gamalli vinkonu, sem tjáir honum að hann eigi 19 ára gamlan son. Hann heldur út á þjóðveginn til að heimsækja gömlu kær- usturnar til að komast að því hver þeirra sé bréfritarinn/móðirin. Ferðalagið og heim- sóknirnar fær Don til að velta því í fyrsta sinn fyrir sér í fúlustu alvöru hvort hann sé aðeins forríkur, eigingjarn kvennabósi; hismi. Ferðalagið á milli gamalla hjásvæfna, sem eru túlkaðar af afbragðsleikurum þar sem Sharon Stome stelur senunni (!) er eng- inn dans á rósum en Jarmusch vinnur vel úr efniviðnum. Gamansöm en full af eftirsjá og einmanaleik og besta mynd leikstjórans seinni árin. Leikstjóri: Jim Jarmusch. Aðal- leikarar: Bill Murray; Julie Delpy; Heather Simms. bbbbn Broken Flowers Laugardagur 30.01. kl. 19.35. (Stöð 2) Níu ára snáði kemst að því sér til mikillar skelf- ingar að samtímis honum og ömmu hans á hóteli við sjávarsíðuna þinga hinar ferleg- ustu nornir. Enginn trúir honum enda er hann einn um að sjá í gegnum dularhaminn. Fínasta fjölskyldufantasía eftir hinn marg- slungna Roeg og gervi eftir Jim Henson. Anj- elica Huston er stormandi góð sem norna- drottningin og Mai Zetterling ekkerft síðri sem amman. Leikstjóri: Nicholas Roeg. Leikarar: Anjelica Houston; Mai Zetterling; Jasen Fisher. bbbmn Myndir vikunnar í sjónvarpi The Wiches Kvikmyndir
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

SunnudagsMogginn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.