SunnudagsMogginn - 19.09.2010, Blaðsíða 20

B
örnin eru ein augu. Ætla ekki að missa af
neinu sem á daga þeirra Karlssona drífur á
sviði Kúlunnar í Þjóðleikhúsinu. Ýmsir
kynlegir kvistir verða á vegi Karlssona, svo
sem furðufugl í rjóðri sem pantar tvöfalda vitleysu
með stórum skammti af dellu. Unga kynslóðin hlær.
Einnig koma við sögu þeir kumpánar Trítill Snáði
Smárason og Lítill Minni Minnstason, auk fugls sem
heitir því ágæta nafni Fuglinn minn. Þegar sögunni
vindur fram reynast þeir Karli yngsta Karlssyni betri
en enginn og forða honum undan tönn tröllskess-
unnar ógurlegu Truntu Sólar sem lagt hafði sér eldri
bræður hans tvo og nafna til munns.
Börnin eiga líka sinn þátt í lífgjöf Karls en þau
hrópa eins og lungun leyfa þegar hann biður þau á
ögurstundu um að hjálpa sér að kalla á vinina. Von-
andi hefur Þjóðleikhúsið ekki verið með kveikt á
desibilamælum á þeirri stundu, þá verða þeir vísast
ekki notaðir aftur.
Börnin lifa sig inn í sýninguna og verður ekki um
sel þegar Tóbías í turninum les veðurfréttir, þar sem
fram kemur að óveður sé í aðsigi í Þjóðleikhúsinu og
gestir beðnir að halda kyrru fyrir í sætum sínum.
Einhver andlit stara spyrjandi á kennarana.
Boðskapurinn í sögunni fer ekki framhjá börn-
unum, séu menn ókurteisir og nískir getur farið illa.
Annað árið í röð býður Þjóðleikhúsið leik-
skólabörnum í elstu deildum í heimsókn í leikhúsið
með kennurum sínum, til að fræðast um leikhúsið
og kynnast töfraheimi þess. Að þessu sinni er
spunnið og leikið út frá gamla ævintýrinu Karlsson,
Lítill, Trítill og fuglarnir.
Öllum leikskólum á höfuðborgarsvæðinu er boðið
og, að sögn Friðriks Friðrikssonar leikstjóra, eru
fimmtíu sýningar fyrirhugaðar, þrjár á dag. Í fyrra
fengu börnin að sjá ævintýrið um Búkollu en Friðrik
segir upplagt að vinna með ævintýrin enda leggi
flestir leikskólar mikið upp úr þeim í sínu starfi.
„Þetta er hluti af uppeldinu en börnin þurfa að gera
sér grein fyrir því að leikhúsið er annað en sjónvarp
og tölvuleikir,“ segir Friðrik en þetta er í sumum til-
fellum fyrsta leikhúsupplifun barnanna.
Að sýningu lokinni fá börnin að skoða sviðið og á
bak við í fylgd leikaranna í sýningunni, Baldurs
Trausta Hreinssonar og Lilju Guðrúnar Þorvalds-
dóttur. Þegar þau búa sig undir brottför verður ekki
annað heyrt en lífsreynslan hafi verið eftirminnileg.
„Þetta var ógeðslega skemmtilegt,“ trúir eitt barnið
blaðamanni fyrir og annað bætir um betur: „Þetta er
besta leikrit í heimi!“ Þriðja barnið víkur sér að
blaðamanni og spyr hvort hann hafi sagt söguna.
Blaðamaður neitar því, svolítið snortinn. Vegur
manns verður varla meiri en að vera ruglað saman
við kyntröllið Baldur Trausta ...
Sögumaðurinn Baldur Trausti Hreinsson er duglegur að virkja krafta barnanna meðan á sýningunni stendur. Í lokin fá prins og prinsessa að standa á sviðinu með honum.
Tvöföld vitleysa
með stórum
skammti af dellu
Bak við tjöldin
Ljósmyndir: Ernir Eyjólfsson ernir@mbl.is Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Hókus, pókus. Aldrei er of snemmt að kynnast töfrum leikhússins.
20 19. september 2010