SunnudagsMogginn - 19.09.2010, Blaðsíða 15

19. september 2010 15
H
ljómsveitin Amiina sendir frá sér aðra plötu
sína á miðvikudaginn og fagnar útkomunni
með veglegum tónleikum á Nasa um kvöldið
en Sin Fang hitar upp. Hljómsveitin hefur
stækkað, en tveir strákar hafa slegist í hóp með stelp-
unum fjórum og með þeim hefur tónlistin tekið breyt-
ingum. Nýja platan, sem ber nafnið Puzzle, ber því vitni
en hún ætti að höfða til stærri áheyrendahóps en áður,
eða að minnsta kosti hóps sem er auðveldara að ná til.
Það er sungið á plötunni og lögin eru með kunnuglega
uppbyggingu. Amiina er bundin strengjarótunum
sterkum böndum en er orðin poppaðari hljómsveit og
tónlistin er ekki eins viðkvæmnisleg.
Amiina orðin hátíðarhæf
Sveitin var að koma úr stuttri Evrópuferð þar sem hún
spilaði m.a. í Berlín, á stórri tónlistarhátíð sem haldin
var á hinum mikilfenglega Tempelhof-flugvelli, sem
reyndar gegnir því hlutverki ekki lengur. Amiina hefur
ekki átt auðvelt með að spila á hátíðum hingað til. „Það
hefur verið erfitt fyrir okkur með öll þessi hljóðfæri,“
segir María Huld Markan Sigfúsdóttir, sem svarar fyrir
hljómsveitina í þessu viðtali. „Maður þarf að hafa svo
hátt, það eru alltaf einhverjir fleiri að spila í kring. Það
tekur langan tíma fyrir okkur að stilla upp og við þurf-
um gott sándtékk en á hátíðum er það ekki í boði. Núna
erum við búin að fækka hljóðfærum. Það er meiri
elektróník og kraftur í tónlistinni. Við erum líka fleiri til
að gera hlutina. Áður vorum við með 27 hljóðfæri, fjórar
að reyna að spila allt, hlaupandi milli hljóðfæra í miðjum
lögum,“ segir María og líkir hlaupunum við ballett og
segir að þær hafi hreinlega þurft að kóreógrafa sviðs-
hreyfingarnar til að rekast ekki á í miðju lagi. Hún taldi
eitt sinn strengina sem sveitin þurfti að stilla fyrir tón-
leika en þeir voru yfir 120 talsins og hafa því köld útisvið
ekki verið heimavöllur Amiinu. „Það er öðruvísi að fá að
spila á sama hljóðfærið í gengum heilt lag, því þá er hægt
að njóta þess og komast í stuð og sleppa við að þurfa að
hugsa um hvenær maður þurfi að skipta.“
Amiina spilaði á stærsta sviðinu á hátíðinni í Berlín og
gengu tónleikarnir vel þrátt fyrir dúndrandi teknó-
tónlist á nálægu sviði. „Við erum ekki klúbbaband
ennþá, besti staðurinn fyrir Amiinu að spila er í lokuðu
rými.“
Tónlist fyrir fjórar kynslóðir
Aðspurð jánkar María Huld því að Puzzle sé poppaðari
plata en fyrsta platan Kurr. „Þetta er alltaf spurning um
hvernig maður fangar eyru fólks. Áður þurfti kannski að
hlusta nokkrum sinnum á lögin okkar til að ná þeim,“
segir hún og samsinnir að nýja platan sé aðgengilegri.
„Þegar við spiluðum fjórar komu jafnvel þrjár kynslóðir
á tónleika, dóttir, mamma og amma,“ segir María sem
segir að þær hafi líka frétt af litlum börnum sem heill-
uðust af tónlistinni þannig að fjórða kynslóð áheyrenda
var ekki komin á tónleikaaldur og sat heima.
Tónlist Amiinu hefur því höfðað til stórs áheyr-
endahóps. „Allt frá ungbörnum til eldra fólks en það er
erfitt að ná til þessa hóps. Í þessu hefðbundna útgáfuferli
popptónlistar miðast allt við hvernig hægt er að ná til
ungs fólks, sem er virkt á netinu í einhvers konar sam-
félagi,“ segir María, sem finnst gaman að tala til margra
kynslóða í einu. „Það þýðir að tónlistin sé að einhverju
leyti hafin yfir líðandi stund og sé tímalaus. Persónulega
fyrir mig sem tónlistarmann finnst mér mikilvægt að
geta lifað af tískubylgjur. Það er gaman að ná geta talað
til breiðs áheyrendahóps,“ segir hún.
Áskorun að ná til áheyrenda
„Það er svo mikið af tónlist til og netið er svo mikill
frumskógur. Stundum líður manni sjálfum eins og mað-
ur muni eftir hljómsveit í mánuð og svo taki eitthvað
annað við. Hraðinn í öllu er mikill en það er bara áskor-
un.“
Platan er gefin út í samstarfi við Smekkleysu á Íslandi
en áhersla er lögð á útgáfu á netinu hvað allan heiminn
varðar. „Síðan tókum við þá ákvörðun að prófa að stýra
útgáfunni í gegnum okkar eigin heimasíðu. Fólk getur
keypt hana stafrænt á netinu eða pantað sér eintak þar,“
segir hún. Þó að platan komi út hér á miðvikudaginn fer
hún í almenna sölu á netinu mánudaginn 27. september
á vefnum Amiina.com en þess má geta að núna er hægt
að hlaða niður ókeypis lagi af plötunni.
„Heimurinn er að breytast. Sala á geisladiskum er
orðin svo lítil og það er svo mikil fyrirhöfn og kostn-
aðarsamt að gera diskinn og dreifa honum,“ segir hún
um ástæðu þess að leggja svona mikla áherslu á net-
útgáfu. „Ef eitthvað annað mun betra býðst, endur-
skoðum við þetta. Við vorum lengi föst í samninga-
viðræðum við plötufyrirtæki en fannst það ekki skila
okkur neinu. Plötufyrirtækið vildi eiga höfundarréttinn
að eilífu og taka svakalega stóra prósentu af hagnaði. Þá
hugsar maður hvort maður geti ekki gert þetta sjálfur
svo það sé ekki einhver milliliður að taka allar tekjurnar.
Við þurfum að leggja meiri vinnu á okkur en vonum að
það skili sér.“
Vilja losna við milliliðina
Hún segir að þau séu að vinna að dreifingu í útlöndum
en ákváðu að drífa í útgáfunni því fyrir höndum er tón-
leikaferð um Evrópu þar sem Amiina heimsækir Írland,
England, Belgíu og Ítalíu. „Við erum gjörn á að fara til
Ítalíu að spila,“ segir María en Amiina á í góðu sambandi
við tónleikahaldara þar. „Þeir hafa séð svo vel um okk-
ur, haft mikinn skilning á tónlistinni og þörfum okkar
og gáfu okkur svo góðan mat. Ítalía er góður staður fyrir
okkur,“ segir hún og segir þetta dæmi um hversu miklu
máli það skipti að vera í góðu sambandi við fólkið sem
sveitin vinni með. María kýs ef mögulegt er að losna við
milliliðina. „Það er svo leiðinlegt að koma á tónleikastað
þar sem fólkið veit ekkert um mann. Það er meira gef-
andi að vinna beint með fólki og finnast maður vera að
vinna saman að verkefni, sem allir hafa ástríðu fyrir.
Þess vegna viljum við líka gefa út sjálf og hafa enga
milliliði. Þetta er líka fyrirbrigði sem er að stækka núna,
„artist to fan“. Maður gerir tónlist og einhver kaupir þá
tónlist af manni. Þetta er í rauninni eins og „beint frá
býli“. Maður getur fylgst svo vel með og fær þannig
beina umbun erfiðisins,“ segir hún og bætir við að
hljómsveitin geti sömuleiðis tekið fleiri sjálfstæðar
ákvarðanir. „Maður getur ráðið hvaða leið er farin og
þarf ekki að fá einhvern til að samþykkja allt sem maður
gerir og setja fjármagn í það. Sömuleiðis langar okkur til
að efna til beins samstarfs við fleiri tónleikahaldara, að
vinna beint með fólkinu sem er á staðnum í stað þess að
vera með stóra skrifstofu sem sér um alla Evrópu,“ segir
hún og játar því aðspurð að þetta sér meiri vinna en gef-
andi eftir því. Hún líkir þessu við að kaupa pakkaferð
með ferðaskrifstofu eða að skipuleggja ferð upp á eigin
spýtur. „Við að gera þetta sjálfur lendir maður í svo
skemmtilegum og óvæntum upplifunum og persónu-
legri lífsreynslu en það er það sem við erum að sækjast
eftir.“
Staður tónlistarinnar í neyslusamfélaginu
Þetta hljómar eins og eitthvað sem tónlistarbransinn
þarf á að halda. „Stórfyrirtæki eru að fara á hausinn og
niðurhal á netinu er mikið. Enginn veit lausnina á því
hvernig á að fá fólk til að borga fyrir eitthvað sem það
getur fengið ókeypis. Núna er unga kynslóðin með laga-
lista í spilurunum sínum og veit varla hvað hljómsveit-
irnar heita,“ segir María, sem upplifir þetta sem ákveðið
ábyrgðarleysi, að hafa ekki tilfinningu fyrir að það liggi
vinna á bak við tónlistina. Tónlistin eins og annað er
hluti af neyslusamfélagi og fjöldaframleiðslu nútímans,
nóg er til af öllu.
„Hluti af þróuninni til að snúa þessu við er að leyfa
áhugasömum að taka meiri þátt, varpa einhverri ábyrgð
á neytandann. Forritið sem við erum að nota í vefbúð-
inni okkar umbunar viðskiptavinunum, þeir fá kannski
eitthvað ókeypis og þeir sem eru duglegir við að benda
vinum sínum á okkur fá líka eitthvað. Ég held að ungir
tónlistarneytendur myndu vilja kaupa plötuna ef það er
hægt á ódýran og auðveldan hátt. Maður sér fyrir sér að
ef ábyrgðin er að einhverju leyti komin yfir á hinn þá
verði virðingin fyrir vinnu tónlistarmanna meiri. Fólk
Morgunblaðið/Ernir