Morgunblaðið - 12.02.2010, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. FEBRÚAR 2010
✝ Gísli Ragnar Pét-ursson fæddist í
Reykjavík 8. desem-
ber 1937. Hann lést á
heimili sínu 2. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru þau Pétur Sig-
urðsson frá Árna-
nesi, f. 20.9. 1897, d.
24.9. 1971, og Krist-
ín Gísladóttir frá
Mosfelli, f. 12.11.
1903, d. 3.10. 1988.
Systkini Gísla eru
Svava Jóhanna, f.
11.12. 1930, Sigurður, f. 1.4. 1933,
d. 26.7. 1967, og Geir, f. 5.8. 1943,
d. 2.2. 2008.
Árið 1961 kvæntist Gísli Védísi
Elsu Kristjánsdóttur, f. 23.8.
1942. Þau skildu 1973. Börn
þeirra eru: 1) Elsa Dóróthea,
myndlistarmaður og kennari, f.
24.8. 1961, maki hennar er Jón
Hrafn Hlöðversson bygging-
arfræðingur, f. 26.5. 1962, þau
eiga eina dóttur, Áróru Veru, f.
10.2. 2003.
2) Kristján Einar, skipstjóri, f.
1.10. 1962. Eiginkona hans er El-
ísabet Einarsdóttir kennari, f.
31.5. 1967, börn þeirra eru, Kol-
beinn Tumi, f. 2.11. 2002, og Auð-
ur Elsa, f. 26.6. 2004. Frá fyrra
hjónabandi á Krist-
ján einn son, Hörð, f.
19.11. 1985, sam-
býliskona hans er
Lára Davíðsdóttir, f.
17.7. 1986. Frá fyrra
hjónabandi á El-
ísabet eina dóttur,
Hörpu Dögg Sævars-
dóttur, f. 19.4. 1984,
sonur hennar er
Bjarki Freyr Sturlu-
son, f. 24.6. 2007.
Gísli gekk í Versl-
unarskólann og lauk
þaðan prófi árið
1956. Að loknu námi vann hann
ýmis störf hjá SÍS, m.a. á skrif-
stofu Iceland Product Inc. í NY
1957-8.
Árin 1961-1969 var hann kaup-
félagsstjóri á Þórshöfn á Langa-
nesi. Þá fluttist hann til Reykja-
víkur þar sem hann vann við
bókhald og skrifstofustörf.
Frá 1991 og fram á síðasta dag
starfaði Gísli sem fulltrúi hjá Fé-
lagsþjónustu Reykjavíkurborgar í
fjármála og rekstrardeild. Gísli
var bindindismaður frá 1979 og
vann margvísleg þjónustustörf í
þágu AA-samtakanna.
Útför Gísla Ragnars fer fram
frá Fossvogskirkju í dag, föstu-
daginn 12. febrúar, kl. 13.
Fyrstu kynni mín af tengdaföð-
ur mínum Gísla Ragnari eru mér
ákaflega eftirminnileg. Hann sagði
mér sögu, dæmisögu. Sagan sner-
ist um það hve ýmis vandamál í lífi
manns verða í raun smá ef maður
óhræddur býður þeim birginn.
„Ég vaknaði um miðja nótt 9. nóv-
ember 1983 við það að mér er sagt
að fara á fætur og ganga yfir
Hellisheiði,“ sagði hann. „Úti var
hríðarveður, dimmt og kalt. Ég
setti kaffi á brúsa, smurði mér
rúgbrauð með kæfu og setti eitt
rautt epli í bakpokann. Að svo
búnu gekk ég út.“ Síðan lýsti hann
svaðilför sinni yfir heiðina, hvar
hann var nærri keyrður niður af
vöruflutningabíl þar sem hann
puttabrotnaði og hvernig hann
neitaði sífellt að gefast upp. „Að
lokum komst ég yfir heiðina, hrak-
inn og kaldur en frjáls maður, laus
við tóbaksfíknina.“ Þessi saga lýsir
vel áræði hans, krafti og dugnaði.
Þegar ákvörðun var tekin, var
ekkert sem stöðvaði hann.
Oft hringdi hann í mig til að fá
álit mitt á stjórnmálaástandinu.
Við dvöldum aldrei lengi við þær
dægurvísur, heldur fórum að horfa
á hlutina í stóra samhenginu þar
sem við veltum fyrir okkur heim-
speki og trúmálum. „Ég trúi því,“
sagði hann gjarnan. Og trúin var
honum mikilvæg og hann var mjög
virkur í sínu trúarlífi.
Stundum kom pósturinn óvænt
heim til okkar með pakka. Síðasti
pakkinn var úttroðinn af sælgæti.
Sendandi Gísli Ragnar Pétursson.
Þannig var Gísli, hann fékk hug-
mynd og framkvæmdi hana. Síðast
hitti ég Gísla fyrir tveimur vikum
þegar hann gaf dóttur okkar Ya-
maha-orgelið sitt. Hann kvaddi
mig glaðlega með þeim orðum að
sér þætti gott að geta gefið henni
orgelið því hann vissi að gleði
hennar væri enn meiri en sín og
hljóðfærið kæmi að góðum notum.
Ég kveð kæran tengdaföður
minn með þessum orðum og votta
aðstandendum hans og vinum
mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Gísla Ragn-
ars Péturssonar.
Jón Hrafn Hlöðversson.
Í dag er kvaddur Gísli Ragnar
Pétursson. Gísla kynntist ég þegar
ég kom til starfa sem fjármála-
stjóri Félagþjónustunnar í Reykja-
vík fyrir allmörgum árum. Þá
mætti mér fljótlega afar viðkunn-
anlegur maður með bros á vör.
Þar var kominn Gísli Ragnar sem
ég átti svo eftir að starfa með
næstu árin.
Fljótlega kynntist ég því hvern-
ig hann vann störf sín, af kost-
gæfni, alúð og samviskusemi. Hon-
um var líka teyst til að annast
mörg flókin fjármálaleg úrlausn-
arefni sem tengdust félagslegri að-
stoð. Öll verk sín leysti hann vel af
hendi. Gísli bar virðingu fyrir
starfinu sínu enda af þeirri kyn-
slóð. Vinnan var honum afskaplega
mikilvæg og var hann enn við störf
þegar hann lést 72 ára að aldri.
Þegar Gísli varð sjötugur lét hann
hafa eftir sér „svo lengi sem borg-
inni þóknast og ég er enn metinn
hæfur mun ég halda áfram að
vinna fyrir hana“. Allir sem starfa
við félagsþjónustu vita að starfið
getur oft verið vandasamt og reyn-
ir á skilning og innsæi. Gísla tókst
með afbrigðum vel að mæta fólki
þar sem það var statt og hefur
hann t.d. aðstoðað ófáa einstak-
linga í gegnum tíðina við gerð
skattframtala og það að ná tökum
á fjármálum sínum. Verk hans í
þeim efnum voru þannig að eftir
þeim var tekið víða í samfélaginu.
Það verður því ekki auðvelt að
finna starfsmann sem fetar í fót-
spor Gísla. Við Gísli tókum oft
spjall saman um vinnuna eða bara
lífið sjálft. Hann rifjaði oft upp ár-
in þegar hann vann í kaupfélaginu
á Kópaskeri og miðlaði hann
mörgu gagnlegu og skemmtilegu
af þeirri reynslu sinni.
Með þessum orðum vil ég þakka
Gísla fyrir góð kynni og allt hans
góða starf í þágu félagslegrar
þjónustu í Reykjavík.
Fjölskyldu og vinum sendi ég
samúðarkveðjur.
Kynslóðir koma,
kynslóðir fara,
allar sömu ævigöng.
Gleymist þó aldrei
eilífa lagið
við pílagrímsins gleðisöng.
Ingamann/Matthías Jochumsson.
(Þjóðlag frá Schlesíu, 1842.)
Stella K. Víðisdóttir.
Af starfsmannahópnum í Síðu-
múla 39 var Gísli Ragnar elstur en
þó aðeins í árum talið. Gísli Ragn-
ar hélt sér vel líkamlega, fór sinna
ferða fótgangandi og stundaði
ræktina reglulega. Þegar starfs-
hópurinn var að skipuleggja þátt-
töku í Lífshlaupinu var það kapps-
mál að hafa Gísla Ragnar í liði því
það þótti tryggt að framlag hans
gæfi liðinu gott forskot. Það var á
allan hátt gott að hafa Gísla Ragn-
ar í liði því hann var góður sam-
starfsfélagi og það var lán fyrir
okkur sem hér störfum að fá að
þekkja hann og starfa með honum.
Öll störf vann hann af sérstakri al-
úð og samviskusemi og ávann sér
bæði virðingu meðal samstarfs-
manna og þeirra einstaklinga sem
hann veitti ráðgjöf og stuðning.
Gísla Ragnari var það mikið
kappsmál að þeir sem stóðu höll-
um fæti gætu leitað aðstoðar hans
og ráðgjafar en hann vann við ým-
is fjármál tengd félagslegri aðstoð
og veitti aðstoð við skattframtals-
gerð. Gísli Ragnar sagði gjarnan
frá því að þegar hann hóf störf hjá
Reykjavíkurborg fyrir rúmum 20
árum hafði hann ákveðna fordóma
gagnvart félagslegri þjónustu en
sá fljótlega að sú þjónusta er bæði
mikilvæg og fallegt fyrirbæri. Gísli
var góður vinnufélagi og gott var
að hitta hann í kaffistofunni og
eiga með honum samræðustund.
Hann var heill hafsjór af fróðleik
um menn og málefni og var örlátur
á að deila með okkur minningum
sínum bæði frá þeim árum er hann
bjó fyrir norðan og einnig veru
sinni vestan hafs.
Gísli Ragnar hafði þann fallega
sið að þakka fyrir samræður með
hlýju handtaki, hann kunni að
hrósa og láta hlý orð falla í garð
samstarfsmanna, eitthvað sem við
hin gleymum of oft að huga að í
dagsins önn.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Höf. ók.)
Blessuð sé minning Gísla Ragn-
ars Péturssonar, við þökkum fyrir
allt hans góða starf, þær dýrmætu
minningar og ógleymanlegu stund-
ir sem hann gaf okkur. Börnum
hans og fjölskyldu vottum við sam-
úð okkar.
Fyrir hönd samstarfsfólks á
þjónustumiðstöð Laugardals og
Háaleitis,
Kristjana Gunnarsdóttir og
Þóríds L. Guðmundsdóttir.
Vinur okkar, Gísli Ragnar Pét-
ursson, er látinn. Kynni okkar af
Gísla hófust eftir að hann var kos-
inn í þjónustunefnd Tjarnargötu
20 þar sem AA-samtökin og fleiri
12 spora samtök halda fundi sína.
Á upphafsárum Gula hússins frá
1990-1994 sá Gísli um fjármál
hússins og lagði þar með grunn að
farsælu uppbyggingarstarfi húss-
ins og þjónustu þess við góðan
málstað.
Gísli var síðan kosinn gjaldkeri
þegar þjónustunefndin tók yfir
rekstur hússins árið 2001 og
gegndi því starfi til síðasta dags.
Fljótlega kom í ljós að Gísla var
mjög umhugað um að húsið þjón-
aði sem best tilgangi sínum og
hann sá fljótt að húsið þyrfti mik-
illar endurnýjunar við og koma
þyrfti rekstri þess í fastan farveg.
Meðal annars sá Gísli um samn-
inga við Reykjavíkurborg vegna
leigu og viðhalds.
Gísli vann daglega í fjármálum
hússins og gætti þess í hvívetna að
aðhaldi og skynsemi væri beitt í
rekstri hússins og við uppbygging-
arstarfið.
Gísli var reynslumikill maður og
við sem störfuðum með honum í
nefndinni fundum að best var að
Gísli ætti ávallt síðasta orðið.
Hann naut sín við hin ýmsu
störf. Þrátt fyrir háan aldur var
enginn fremri Gísla við garðyrkju-
störf og almenn umhirðustörf þar
sem hann vann baki brotnu heilu
dagana.
Við í þjónustunefnd viljum
þakka Gísla fyrir samstarfið og
samveruna gegnum árin. Það var
alltaf glatt á hjalla og Gísli naut
sín í góðum félagsskap, alltaf ung-
ur í anda, en hann var aldurs-
forseti nefndarinnar. Hans er sárt
saknað.
Við vottum ættingjum Gísla okk-
ar dýpstu samúð. Guð blessi minn-
ingu góðs drengs.
Þjónustunefnd
Tjarnargötu 20.
Gísli Ragnar
Pétursson
✝ Aðalheiður RósaBenediktsdóttir
fæddist hinn 9. júní
1917 á Mosfelli í
Svínavatnshreppi, A-
Húnavatnssýslu. Hún
lést hinn 1. febrúar
2010.
Foreldrar Að-
alheiðar voru Bene-
dikt Helgason, f. 2.
október 1877, d. 28.
apríl 1943, og Frið-
rikka Guðrún Þor-
láksdóttir, f. 11. des-
ember 1886, d. 18.
apríl 1973. Systkini Aðalheiðar eru
Helga, f. 1908, d. 1989, Zophanías, f.
1909, d. 1986, María, f. 1910, d. 1999,
Ingigerður, f. 1911, d. 2004, Jón, f.
1912, d. 1981, Helgi, f. 1914, d. 1982,
Gísli, f. 1915, d. 1994, Þórður, f. 1919,
d. 1977, Margrét, f. 1921, Guðrún, f.
1924, d. 2001, Sigurlaug, f. 1927, d.
1930, og Steingrímur, f. 1929. Aðeins
tvö systkini hennar af stórum systk-
inahóp, eru enn á lífi, þau Margrét
og Steingrímur. Var hún stolt af
systkinum sínum og mat þau mikils.
Um tvítugt eignaðist Aðalheiður
Guðrúnu Ásu, f. 31. maí 1937. Hún
fór í fóstur til Helgu, systur Að-
alheiðar, og Jóhanns, manns hennar,
á Seljateigi við Reyðarfjörð. Börn
Ásu hafa verið í góðu sambandi við
ömmu sína sem líkaði það vel.
Hinn 22. apríl, 1943 giftist Að-
alheiður Páli Ágústi Finnbogasyni
prentmyndasmíðameistara. Eign-
uðust þau þrjú börn: Unnur, f. 16.
nóvember 1946. Börn hennar eru
Aðalheiður Rós,
Ágústa Þóra, Páll Sæ-
þór og Jóhann Guð-
berg. Rúnar, f. 8. febr-
úar 1950. Börn hans
eru Einar Óli, Ása
Heiður og Arna Rún.
Sævar, f. 10 ágúst
1954. Börn hans eru
Loftur og Særún
Heiða. Barnabörnin
þeirra Aðalheiðar og
Páls eru 15. Að-
alheiður og Páll
skildu.
Aðalheiður bjó
fyrstu ár ævi sinnar á Mosfelli, síðan
á Skinnastöðum og flutti til Blöndu-
óss 8 ára gömul. 9 ára fór hún að
Beinakeldu, A-Húnavatnssýslu, og
var þar að mestu til 14 ára aldurs. Þá
fór hún til Maríu, systur sinnar, að
Þorkelshóli í Húnavatnssýslu og síð-
an austur á Reyðafjörð. 16 ára kom
hún til Reykjavíkur, gerðist hún
vinnukona og síðar ráðskona. Eftir
1942 bjó hún sér og sínum heimili í
Reykjavík. Hún starfaði mestan sinn
starfsaldur við saumastörf m.a. hjá
Belgjagerðinni við góðan orðstír.
Einnig vann hún ýmis önnur störf,
þar til hún fór á eftirlaun. Hún hafði
einnig gaman af að ferðast og fór
m.a. að heimsækja frændgarð sinn í
Kanada. Hún bjó síðast á Nausta-
hlein 4 í Garðabæ, þar til hún flutti á
Hrafnistu í Hafnarfirði og naut góðr-
ar aðhlynningar þar síðustu árin.
Útför Aðalheiðar fer fram frá
Neskirkju í dag, 12. febrúar 2010, og
hefst athöfnin kl. 13.
Það hljóðnar yfir hugarranni þegar
elskuleg frænka mín er af heimi horf-
in, eins og það hlýnaði og birti í hug
manns þegar fundum bar saman allt
frá bernskustundum mínum. Heilsa
hennar var á þrotum, það var ljóst á
síðustu samfundum. Hún orðin eins
og skuggi af sjálfri sér og henni því ef-
laust hvíldin kær eftir annasaman og
langan ævidag. Munabjört er minn-
ingin um mæta mannkostakonu sem
stóð af einstakri prýði sína lífsvakt,
átti ærna gleði og yl öðrum að veita og
myndir minninganna sækja heim
hugans borg, dugnaðurinn og kraft-
urinn í öllum verkum, viljaþrekið og
tápið í fyrirrúmi, horfði alltaf vondjörf
til framtíðar, hvað sem á gekk, trúar-
traust hennar einlægt og vissu vafið.
Bernska hennar og æska erfiði mörk-
uð, svo óhæfa þætti í dag, en aldrei
látið bugast, mótlætið stældi kjark og
þor um leið, það varð lífsmiðið mætast
að taka upprétt og af ríkri reisn á móti
því sem að höndum bar á ævileið og
því markmiði fylgt alla tíð. Hún
frænka mín var fönguleg og fríð kona
og hiklaus í allri framgöngu, alltaf bú-
in sem allra bezt, hún átti ætíð ein-
staklega fallegt heimili sem bar
myndarskap hennar og listfengi gott
vitni, enda hvers konar listsköpun
henni afar hugleikin, alúðarfull var
gestrisni hennar, hún naut þess að
veita vel og enn eru í minni málsverð-
irnir dýrðlegu hjá henni á skólaárum
mínum. Hún var með afbrigðum gjaf-
mild og þess naut ég sem barn, en
kærleikur hennar frænku minnar
fylgdi mér allt frá bernsku og var mér
hinn dýrmætasti. Hún var kona
greind hið bezta og glöggskyggn,
fylgdist ævinlega vel með allri sam-
félagsumræðu og tók sjálfstæða og
ígrundaða afstöðu til mála. Hún var
enda skemmtileg viðræðu, átti þessa
ríku kímnigáfu ættarinnar og átti
auðvelt með að vinza kjarnann frá
hisminu, kom beint til dyranna af eðl-
islægri hreinskilni sinni. Hún var
frændrækin mjög og ættfróð, minni
hennar áður trútt, enda átti hún væn-
an sjóð vísna og sagna og ekki ýkja-
mörg ár frá því ég skráði eftir henni
og fékk birta raunsanna bernsku-
mynd sem lýsti ljóslega sárri og bit-
urri reynslu hennar sem barns hjá
vandalausum. Börn hennar og barna-
börn voru stolt hennar, þau öll um-
hyggju hennar og elskusemi vafin og
glaðst yfir hverjum nýjum áfanga
þeirra á ævibraut. Frá minningu
hennar Öllu frænku á ég margar kær-
ar myndir, umfram allt yljaðar þeirri
elskusemi sem hún auðsýndi mér og
mínum, þær munamyndir geymi ég í
hugumklökkri þökk fyrir allt og allt.
Börnum hennar og afkomendum öðr-
um sendum við Hanna okkar einlæg-
ustu samúðarkveðjur. Auðlegð þeirra
mikil í minningunum um kærleiksríka
og heilsteypta konu sem lagði svo
mikið af mörkum þeim á auðnuveg.
Veri mín elskulega frænka kært
kvödd. Þar fór um veg sönn kona mik-
illar hjartahlýju.
Blessuð sé hennar mæta minning.
Helgi Seljan.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Guðrún.
Aðalheiður R.
Benediktsdóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og
amma,
STELLA OLSEN,
Suðurási 32,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 9. febrúar.
Birgir Ólafsson,
Telma Birgisdóttir, Finnur Kolbeinsson,
Snorri Birgisson, Martha Sandholt Haraldsdóttir
og barnabörn.