Skólablaðið - 01.12.1962, Side 28

- 120 -
grænu strái hér og þar.
Vestan Hrífuness er ein merkilegasta
brú landsins, á henni er beygja, sem ku
munda 120 gráðu horn.
Að Hrífunesi var gengið til náða.
Sumir sváfu í tjöldum, aðrir í Félags-
heimilinu. - Einn svaf úti.
Flestir fóru á fætur um átta leytið
og tygjuðu sig til farar. — Samspil ljóss
og skugga er aðdáanlegt þarna, litadýrð
mikil og himinninn speglast í ósum Kúða-
fljóts. - í þann mund, er lagt skyldi
upp, kom í ljós, að einn tjaldbúinn svaf
enn ( "svefni hinna réttlátu" ), og vakn-
aði ekki fyrr en eftir harða atrennu.
Næsti áfangi var Eldgjá. A leiðinni
þangað var numið staðar við efsta bæinn
í Skaftártungu og hið aðdáunarverða út-
sýni skoðað. Hópurinn var kominn í Eld-
gjá um nónskeið; slegið var upp tjöldum
tveim megin árinnar. Veður var gott,
sólskin og fimmtán gráðu hiti. Er við
höfðum matast og athugað hið ægifagra
landslag umhverfis tjaldstaðinn, smalaði
fararstjórinn lýðnum saman og síðan var
ekið ( yfirleitt á þrem hjólum ) upp með
Eldgjá, austan megin. Þaðan gat að lita
Öfærufoss, fallegan foss með náttúru-
gerðri steinbrú ( um það bil eins metra
breiðri ). Ekið var nær að Gjátindi.
Þaðan mátti sjá Torfajökul, Herðubreið-
arháls, Ljónstind, Gjátind, Gretti o. s.frv.
Nokkrir íþróttagarpar og gerplur klifu
Gjátind ( sem er 935 m á hæð ) og gengu
þaðan í tjaldstað, en við hin fórum sömu
leið til baka.
Um kvöldið var slegið upp stóru tjaldi
og dansað dátt lengi þa nátt í faðmi ís-
lenzkra fjalla. - í hverju tjaldi var
kátina og fjör, því að sérhver kepptist
við að skemmta sér sem öðrum. —
Litið eitt fyrir fimm um nóttina gat að
líta langstökkskeppni. Stokkið var af
öðrum bakkanum út í hólma í Ströngu-
kvxsl. Maður nokkur á aldur við Einar
Magg stökk léttilega út í hólmann og til
baka ; einnig reyndi strákur, yngri mér,
að stökkva yfir, en komst ekki nema
hálfa leið og fékk bað. ( "Heimur versn-
andi fer. " )
Næsta morgun var haldið í Land-
mannalaugar og hristzt áfram eftir mjög
ógreiðfærri leið ( árfarvegum og eins
konar troðningum ). A báðar hendur
voru snjóskaflar. 1 Landmannalaugum
var staddur Ferðafélagshópur. Meðan
dvalizt var, var rigning. Aleiðis frá
skálanum urðum við að fara tvívegis yfir
Jökulgilsárkvísl. Er farið var vestur
yfir sökk einn billinn nær alveg. Öku-
maður annars bíls kannaði dýpi vatns-
flaumsins, en eiginkonan stýrði. Fullorð-
in kona úr Ferðafélagshópnum, sem var
á bakkanum, baðaði út höndum og hróp-
aði: "Kona við stýrið! " Nærstaddir
héldu, að hrópandinn fengi hjartaslag.
Næst var ekið sem leið liggur norðan
Heklu ( undirrituðum finnst Hekla fegurri
að sjá úr norðurátt ) og numið staðar
við Þjórsá, móts við Búrfell, og fossinn
skoðaður. — Þegar hér var komið sögu,
kom í ljós, að framdrif eins bílsins var
gjörónýtt. Menn biðu lengi eftir trúss-
bílnum, því að öxull hans hafði brotnað.
Frá Þjórsá var haldið að Galtalæk. Þar
er kjarr fagurt. Síðan var haldið til
Hvols, framhjá Næfurholti og Gunnars-
holti. A Hvoli var snætt, meðan sænsk-
ar fimleikastúlkur glöddu augað.
Að lokum var haldið í bæinn í rign-
ingarveðri. Þangað var komið þrem
stundum eftir miðnætti, mánudaginn 9.
júlí.
HNH
JÖLAHUGLEIÐING, frh. af bls. 102.
næðisstundir. Taktu fram nýja-testa -
mentið þitt og leitaðu þess Drottins,sem
get'ur gefið hjartanu frið, öllum skiln-
ingi æðri.
Orð þessi vil ég enda með vitnis-
burði Jóhannesar postula um Hann,
stærstu jólagjöf, sem gefin hefur verið:
"Og orðið varð hold - og hann bjó með
oss, fullur náðar og sannleika, og vér
sjáum dýrð hans, dyrð sem eingetins
sonar frá föður. " Og enn fremur :
"En öllum þeim, sem: tóku við honum,
gaf hann rétt til að verða Guðs börn:
þeim, sem trúa á nafn hans. "
Gísli H. Friðgeirsson