Skólablaðið - 01.12.1962, Qupperneq 37

- 129 -
HÐFANGADAGSKVÖLD. Það er hráslagalegur rigningarsuddi, og krap á
götunum. Klukkan er liðlega sex. __ Hjá flestum prestum er húsfyllir.
Það eiga allir að fara í kirkju á jólunum.
Róni gengur eftir Austurstrætinu dálitið reikull f spori, hann er ber-
sýnilega ekki að. fara neitt sérstakt. Hann gengur hægt og stanzar öðru
hverju til þess að litast um. Hann lítur upp í himininn, eins og til að gá að jóla-
stjörnunni og^ hallelújakvakandi englum með vængi. Þetta er ungur maður, dálítið
skítugur, dálít.ið illa rakaður, í dalítið óhreinum frakka og auðsjáanlega ekki í jóla-
skónum.
Þessi ungi maður drekkur brennivín á jólunum. Hann á ekki heima í þessu
umhverfi. Þetta er róni. Lögreglan á að sjá um, að rónar séu uppi í sveit á jól-
unum.
Uppi í dimmum og þungbúnum himninum er lítið um syngjandi engla. Hvað
ætli litlir og sætir englar með vænjþ séu að þvælast um hávetur f leiðindaveðri
norður við Dumbshaf. A þessum tima flögra þeir um fyrir ofan kollana á guð-
hræddum kirkjugestum, sem spenna greipar á kviðnum og hugsa með tilhlökkun um
jólagæsina og gjafastaflann, horfandi ann-
ars hugar á blessaðan gamla prestinn,
sem hættir til að verða nokkuð langorður
á stundum.
Róninn hristir hausinn, eins og
maður sem allt veit og er á móti öllu.
Svo reikar hann áfram inn Austurstræti.
Frá Landsbankahúsinu heyrist söng-
ur. Þegar nær er komið sést hvar maður
stendur og sprænir utan f bankann. Þetta
er greinilega fínn maður. Róninn nálgast.
Fíni maðurinn hefur lokið sér af. Hann
víkur sér að rónanum og segir : Jú sí,
æ am nefnilega in ðe bed habbit off pissing
evríver. Jæja, segir róninn. Sá fíni gef-
ur sjúss. Sei, vott on örþ ar jú dúing hír
on krissmas fv? Jess, svarar róninn.
Parlí vú fransí? spyr fíni maðurinn.
Gætuð þér ekki talað fslenzku, biður róninn.
Tilfellið er, ég er géggjaður, segir
maðurinn í ffnu fötunum. Þeir klára úr
flöskunni. Komdu heim,ég á meira þar,
segir sá géggjaði. ókei, fæn. Og þeir
leggJa af stað.
Hvert hús er uppljómað, og að
innan heyrist skrölt f matarílátum og út-
varpsglymjandi.
Allt stuðlar að þvf að minna á, að