Morgunblaðið - 01.06.2010, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. JÚNÍ 2010
✝ Hulda Vilhjálms-dóttir, fæddist í
Vestmannaeyjum 15.
mars 1917. Hún lést á
Hjallatúni 6. maí.
Foreldrar hennar
voru Jónína Guðlaug
Þórðardóttir, f. 10.7.
1881 í Kerlingardal,
d. 18.5. 1969, og Vil-
hjálmur Brandsson, f.
21.4. 1878 í Reyn-
ishjáleigu, d. 27.9.
1953. Systkini Huldu:
Héðinn, f. 19.9. 1914,
Ragna, f. 3.2. 1916,
hálfsystkin sammæðra Jóhann
Steinar Olgeir, f. 1909, og Vil-
hjálmur Haraldur samfeðra, f.
1908, þau eru öll látin. Hulda kom
tæplega árs gömul að Suður-Vík í
Mýrdal.
Hulda giftist 1.11. 1936 Bjarna
Sæmundssyni, f. 14.5. 1915, d. 21.2.
2004. Foreldrar Bjarna voru Sæ-
mundur Bjarnason, f. 4.10. 1880, d.
29.3. 1962, og Oddný Runólfsdóttir,
f. 19.5. 1886, d. 28.1. 1969. Börn
Bjarna og Huldu
1) Finnur Sæmundur, f. 18.12.
1937, maki Anna Jónsdóttir, f. 5.8.
1936, d. 23.3. 2007, börn a) Bjarni
Jón, f. 1957, maki Helga Ólafs-
dóttir, f. 1957, dætur Drífa, f. 1978,
maki Árni Jóhannsson, f. 1978,
börn Perla Rós, f. 2002, Urður Ósk,
f. 2005, og Arnaldur, f. 2007. Sig-
rún, f. 1986. b) Jón Ómar, f. 1960,
maki Lilja Björnsdóttir, f. 1960,
Viðar, f. 1982, Anna, 1986, og Unn-
ur, f. 1988. c) Hulda, f. 1962, maki
Bárður Einarsson, f. 1960, börn
Einar, f. 1981, maki Sandra Brá Jó-
hannsdóttir, f. 1979. Barn Jóhanna
Ellen, f. 2006. Finnur, f. 1988, og
Oddný, f. 1997. d) Rúnar, f. 1964,
maki Málfríður Rannveig Ein-
arsdóttir, f. 1972, börn Sara Katr-
ín, f. 1995, og Sunna Karítas, f.
1999. Rúnar á dótturina Sigríði
Ingu, f. 1981, móðir Sigurbjörg
Kristín Óskarsdóttir. e) Anna Fía,
f. 1965, maki Ársæll Jónsson, f.
1963, börn Ragnheiður Hrund, f.
1991, og Jón Finnur,
f. 1996.
2) Gréta Guðlaug,
f. 10.5. 1939, f. maki
Pétur Elvar Að-
alsteinsson, f. 30.3.
1939. Börn: a) Bjarni
Elvar, f. 1964, maki
Kristín Heimisdóttir,
f. 1968, börn Gréta
Rut, f. 1994, Heimir,
f. 1995, og Tryggvi, f.
2004. b) Sigríður Ósk,
f. 1972.
3) Oddný, f. 24.10.
1940, maki Stefán
Ágúst Stefánsson, f. 3.10. 1940.
Börn a) Hulda Linda, f. 1960, maki
Þorleifur Ingi Einarsson, f. 1961,
börn Arna Rut, f. 1981, sambýlis-
maður Bjarki Magnúsarson, f.
1979, og Heiðar Orri, f. 1986, sam-
býliskona Sólveig Gylfadóttir, f.
1991. b) Róbert Arnar, f. 1972,
maki Menja Von Schmalensee, f.
1972, börn: Aron Alexander, f.
1995, Isól Lilja, f. 1999, og Sara
Rós Hulda, f. 2002. c) Vignir Örn, f.
1974, fyrrv. maki Anna Lísa Bene-
diktsdóttir, f. 1977, börn Bergdís
Lea, f. 1996, Elín Birta, f. 2000, og
Brynjar Smári, f. 2006.
4) Valborg, f. 7.9. 1943, maki Sig-
urður Friðriksson, f. 18.11. 1939, d.
10.8. 1984. Börn: a) Bjarni, f. 1969,
maki María Rebekka Þórisdóttir, f.
1970. Börn Þórir Gylfi, f. 1990,Val-
borg, f. 1994, Svandís Birna, f.
1997, Sigurður Friðrik, f. 1998, og
Viktor Helgi, f. 2009. b) Andri, f.
1973, maki Þórey Gunnlaugsdóttir,
f. 1976, barn Eiður Orri, f. 2009. 5)
Egill Bjarnason, f. 20.6. 1952, maki
Sigurlín Tómasdóttir, 20.5. 1946.
Börn: a) Tómas, f. 1970, maki Una
Björk Unnarsdóttir, f. 1972, börn
Glódís Brá, f. 1996, Unnur Ösp, f.
1999, og Arnar Freyr, f. 2006. b)
Þorsteinn, f. 1973, maki Björg Sæ-
mundsdóttir, f. 1976. Börn Magnea,
f. 2006, Sæmundur Egill, f. 2008,
og Egill, f. 2009.
Útför Huldu var gerð frá Vík-
urkirkju 14. maí 2010.
Elsku amma.
Nú er kveðjustundin runnin upp,
og brandarinn okkar orðinn að hálf-
um veruleika. Ég var búinn að
kveðja þig, því það var búið að
ákveða að fara vestur á Flateyri, ætl-
uðum jafnvel að hittast þegar ég
kæmi til baka, en við sjáumst síðar.
Það eru margar og góðar minningar
tengdar ömmu og afa, Flöturinn,
fjárhúsin, Hafursey, gistinætur í
kjallaranum beinaveislur og margt
margt fleira. Og aldrei komst maður
hjá því að fá sér eitthvað þegar mað-
ur kom í heimsókn, og oft kom nú í
seinni tíð, æ, æ, ég á bara ekkert
handa ukkur.
Ekki man ég eftir ömmu öðruvísi
en fínni. Það var eiginlega sama í
hverju hún var, hún var alltaf fín og
flott. Hafðu það sem allra best, elsku
amma mín.
Kveðja,
Hulda Finns.
Hulda Vilhjálmsdóttir
Þann 5. maí sl. and-
aðist mágur minn,
Gunnar Gestsson. Sár
er söknuðurinn eftir
þennan góða dreng og
höfum við hjónin aldr-
ei kynnst betri manni. Við sáum
hann síðast sumarið 2009, þá var
hann hress og glaður og lék sér við
barnabörnin sín sem honum þótti
svo vænt um. Samt var hann orðinn
veikur af krabbameini og var með
þrautir þó hann kvartaði ekki. Það
var ekki hans vani að vera að
kvarta.
Gunnar var giftur systur minni,
Gunnar Gestsson
✝ Gunnar Gestssonfæddist í Reykja-
vík 24. ágúst 1955.
Hann lést á heimili
sínu 5. maí síðastlið-
inn.
Útför Gunnars var
gerð frá Árbæj-
arkirkju 12. maí 2010
Sólveigu í meira en
þrjátíu ár og var okk-
ur sem bróðir. Gunn-
ar var mjög barngóð-
ur og þótti börnunum
mínum gott að vera á
heimili þeirra hjóna
en við vorum þar mik-
ið þegar við vorum á
Íslandi. Ekki bara
börnunum mínum leið
vel þar. Heimili þeirra
hjóna var annálað fyr-
ir gestrisni og var oft
þröngt á þingi í eld-
húsinu og rausnarleg-
ar veitingar í hvert skipti sem mað-
ur rak inn nefið. Það voru ófáar
stundir sem Gunnar hjálpaði okkur
hjónunum með ýmislegt og var
hann svona maður „sem getur allt“.
Við hjónin vottum Sóleigu minni
og börnunum okkar dýpstu samúð.
Megi Guð hjálpa þeim að takast á
við sorgina.
Ingibjörg og Jerzy Goldberg.
✝ Þorvaldur G.Jónsson fæddist á
Kúludalsá í Innra-
Akraneshreppi 30. júlí
1940. Hann lést á Heil-
brigðisstofnunni á
Blönduósi 12. maí
2010. Foreldrar hans
voru hjónin Jónína
Sigurrós Gunn-
arsdóttir, f. 5. mars
1912, d. 2. janúar
2001, og Guðmundur
Sigurður Thor-
grímsen Jónsson,
bóndi á Innra-Hólmi,
f. 26. febrúar 1907, d. 8. september
1995. Systkini Þorvaldar eru Jón
Auðunn, f. 1934, Jóhanna Kristín, f.
1935, Sigurjón, f. 1937, d. 2008,
Ragnheiður, f. 1948 og Guðrún, f.
1950.
1959, dóttir þeirra er Lilja Solveig,
f. 6. júlí 2006, þau eru búsett í Kali-
forníu. 3) Valgerður Erna, f. 27.
október 1973, íslenskufræðingur og
mannauðsráðgjafi, sambýlismaður
Marinó Melsteð hagfræðingur, f.
1977.
Þorvaldur ólst upp á Innra-Hólmi
og varð búfræðingur og síðan
búfræðikandídat frá Hvanneyri árið
1965. Frá 1966 bjuggu þau Guðrún í
Hafnarfirði og á þeim tíma starfaði
Þorvaldur m.a. sem sölumaður hjá
Glóbus og í fóðureftirliti Rannsókn-
arstofnunar landbúnaðarins. Árið
1973 fluttu hjónin að Guðrún-
arstöðum í Vatnsdal og hófu þar bú-
skap. Samhliða bústörfum var Þor-
valdur bókavörður á
Héraðsbókasafni Austur-Húnvetn-
inga á Blönduósi frá 1991 þar til
hann hætti þar störfum vegna veik-
inda 2007.
Útför Þorvaldar fór fram í kyrr-
þey frá Þingeyrakirkju þann 22. maí
2010.
Þann 28. maí 1966
kvæntist Þorvaldur
Guðrúnu Bjarnadótt-
ur, kennara frá Hafn-
arfirði, f. 30. janúar
1939. Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Helgadóttir, f. 1905, d.
1994 og Bjarni Guð-
mundsson, f. 1897, d.
1976. Þorvaldur og
Guðrún eignuðust
þrjár dætur. Þær eru
1) Þorgerður Hrönn,
f. 9. maí 1968, sagn-
og kynjafræðingur,
sambýlismaður Ágúst Ásgeirsson
framhaldsskólakennari, f. 1964, son-
ur hans er Ingimundur, f. 1995. 2)
Ásgerður Unnur, f. 24. desember
1969, hjúkrunarfræðingur, maki
David Nicholson lögfræðingur, f.
Vorið var tíminn hans pabba.
Jörðin að lifna og farfuglarnir að
koma sér fyrir. Heima var sauð-
burður í fullum gangi og folöld og
kálfar að koma í heiminn, sem
þýddi að snör handtök gátu skilið
milli lífs og dauða. Sjálf trúi ég að
það hafi ekki verið tilviljun að
pabbi kvaddi þennan heim þegar
sauðburður var að hefjast. Við
systurnar vorum búnar að taka
okkur frí frá vinnu til þess að vera
heima og auðvitað höfðum við
vonað að pabbi fengi að vera með
okkur – en hans tími var kominn.
Þegar hugurinn reikar til baka
streyma fram dýrmæt minninga-
brot og ég er óendanlega þakklát
fyrir allt það sem pabbi gaf mér –
en hann og mamma gerðu mig að
þeirri manneskju sem ég er í dag.
Þannig varð endalaus hvatning
hans og áhugi á námi okkar systra
okkur öllum hvati til langskóla-
náms. Á menntaskóla- og háskóla-
árunum var það föst regla að
hringja heim um leið og einkunnir
komu í hús og allar nutum við
þess að heyra hvernig pabbi fyllt-
ist stolti þegar við höfðum góðar
fréttir að færa. Og síðar, þegar ég
valdi að halda utan til náms,
studdi pabbi þær ákvarðanir mín-
ar heilshugar, og hann var jafnan
tilbúinn að bjóða fram lán eða
styrki ef hann taldi að hart væri á
dalnum hjá mér.
Það er samt sveitin heima,
skepnurnar og náttúran sem
standa uppúr þegar ég hugsa um
pabba. Vorið 2007 er mér sér-
staklega hugleikið en í minning-
unni var það vorið okkar pabba.
Hann hafði þá greinst með
krabbamein í lunga og átti að fara
í aðgerð í júní. Veturinn hafði
reynt mjög á hann og kraftarnir
voru á þrotum. Þrátt fyrir það
sinnti hann sauðburðinum af alúð.
Í minningunni var þetta óvenju-
lega sólríkt og fallegt vor og bíl-
túrarnir okkar á kvöldin sem
helgar stundir, en þá keyrðum við
til þess að líta til með lambfénu
sem komið var suður fyrir girð-
ingu á leið í sumarhagana. Í fram-
haldinu renndum við síðan niður í
Tungu til þess að huga að hross-
um og sjá hvað komið væri af nýj-
um folöldum. Ég held að við höf-
um bæði skynjað að þetta vor
markaði ákveðin endalok fyrir
okkur bæði – á lífinu eins og við
þekktum það. Hvorugt okkar átti
þó auðvelt með að ræða erfiða
hluti sem snertu líf okkar og til-
finningar. Þess vegna voru þessar
kvöldferðir okkar oft að mestu
hljóðar. En vorið 2007 var líka
kosningavor og þegar pólitík var
annars vegar varð okkur pabba
aldrei orða vant. Kosninganóttina
sat pabbi svo með kosningahand-
bók og tók niður tölur jafn óðum
og þær bárust, eins og hann hafði
gert síðan ég man fyrst eftir mér.
Síðustu tvö árin glímdi pabbi
við erfið veikindi og dvaldi á Heil-
brigðisstofnuninni á Blönduósi
þar sem hann naut góðrar umönn-
unar og langar mig fyrir hönd
okkar mæðgna að þakka starfs-
fólkinu þar fyrir alúð og hlýju.
Pabbi kom þó alltaf heim í helgar-
og hátíðafrí og fór þá jafnan með
okkur í göngutúra heim í fjárhús.
Síðast kvaddi ég pabba á afmæl-
inu mínu þann 9. maí síðastliðinn,
án þess að vita að það væri hinsta
kveðja.
Elsku pabbi, ég veit að þú
varðst hvíldinni feginn, en þín er
sárt saknað og minningin um þig
mun lifa í hjörtum okkar.
Þín dóttir,
Þorgerður.
Þorvaldur og Guðrún keyptu
jörðina Guðrúnarstaði í upphafi
áttunda áratugarins. Fyrstu bú-
skaparárin háttaði þannig til að
búið var í íbúð sem var hluti af
gripahúsum býlisins. Síðar var
byggt íbúðarhús. Eftir flutn-
ingana í nýtt húsnæði var æv-
inlega sagt „heim“ þegar vísað var
til fjárhúsanna. Ef spurt var: „Er
Þorvaldur heima?“ þá gat svarið
alveg verið: „Nei, hann fór heim.“
Áhugavert hugtak heim, sem vís-
ar sannarlega til þess griðarstað-
ar sem heimili getur verið og
heimsins eða veraldarinnar sem
heimilið er hluti af. Í sveitinni er
heimili og heimurinn einmitt oftar
en ekki á sömu þúfinni. Í sinni
veröld var Þorvaldur heimsborg-
ari. Hann var ekki maður mikilla
faðmlaga, en alúðlegt handaband-
ið og kurteisa hneigingin bauð
mann velkominn í veröld sem fyr-
ir venjulegan smáborgara var æv-
intýri að kynnast. Samverurnar
með fjölskyldunni á Guðrúnar-
stöðum í Vatnsdal hafa verið dill-
andi skemmtilegar. Erfið veikindi
og slys Þorvaldar á liðnum fáum
árum hafa reynt mjög á fjölskyld-
una, en þannig er þegar fólki þyk-
ir vænt hverju um annað. Þorvaldi
hefur verið sinnt af dætrum sín-
um og eiginkonu af fádæma alúð.
Sorgin getur hugsað þá hugsun að
nú sé dauðinn líkn og sú hugsun á
við nú. En heim í Vatnsdalinn á
ég vonandi oft eftir að koma. Sjá
Þorvald fyrir mér og upplifa hans
sterku minningu. Minningu sem
ljær hugmyndinni um að sérhver
vegur að heiman er vegurinn
heim, blæ lífshamingjunnar.
Ágúst Ásgeirsson.
Fallinn er frá samferðamaður
og samherji, Þorvaldur G. Jóns-
son, búfræðikandídat og bóndi að
Guðrúnarstöðum í Vatnsdal. Hann
var Borgfirðingur en setti niður
bú í Vatnsdalnum með konu sinni,
Guðrúnu Bjarnadóttur, búfræðik-
andídat og kennara, á söguslóðum
Vatnsdælu þar sem úfar risu fyrr-
um um laxveiðar á dögum Ingi-
mundar gamla og urðu af bardag-
ar. Það er táknrænt því Þorvaldur
gat verið herskár og baráttumað-
ur.
Við Þorvaldur þekktumst frá
námi okkar á Hvanneyri og er við
hjónin hófum búskap í sýslunni þá
störfuðum við saman í Alþýðu-
bandalagsfélagi Blönduóss og ná-
grennis, en þar var hann fremstur
meðal jafningja. Hann bar gott
skyn á stjórnmál og var fljótur að
átta sig á öllum pólitískum hreyf-
ingum á taflborðinu. Einar kosn-
ingar var mjög sótt að okkur, Al-
þýðubandalagsfólki, en við vorum
ekki mörg og dreifð um héraðið.
Bændur stóðu pólitíska varðstöðu
inn til dala og víðar en launafólk
og lausamenn gættu kauptún-
anna. Andstæðingar sóttu að okk-
ur með loforðum til kjósenda;
brimvarnargarður hér, vegaspotti
þar, gulli og grænum skógum.
Þessu var erfitt að verjast. Við
gátum engu lofað, aðeins boðið
upp á heiðarlega umræðu um
málefni og úrlausnir. Nú voru góð
ráð dýr því verja þurfti með öll-
um ráðum þingsæti Alþýðubanda-
lagsins á Alþingi og vildum við
ekki láta okkar hlut eftir liggja
innan kjördæmisins. Þetta var á
þeirri tíð sem enga styrki var að
hafa nema smávegis frá Kaup-
félaginu. Þorvaldur kom í kaup-
staðinn í viku hverri á sinni rúss-
nesku bifreið, seldi egg og
ráðlagði mönnum um lesefni en
hann var einnig héraðsbókavörð-
ur. Hann var því í góðu sambandi
við fólkið í héraðinu og vissi
hvernig umræðan var. Upp kom
hugmynd um að vera með litla
auglýsingu í Glugganum, sem var
auglýsingablað í héraðinu. Aug-
lýst væri í viku hverri nýtt mál-
efni, nú ætlum við að ræða hafn-
armálin, nú ræðum við
landbúnaðarmálin og svo fram-
vegis. Þetta virkaði vel. Á kaffi-
stofum og á vinnustöðum þar sem
fólk kom saman talaði fólk um
málefni þau sem Alþýðubanda-
lagsfólk bar fram. Fát og fum
kom á andstæðingana og þeir
auglýstu að hjá þeim mættu allir
koma í kaffi og væri frjálst að
ræða hvað sem væri. Þingsætið
var tryggt og sólin skein á alla,
hvar sem menn stóðu í flokki. Við
unnum líka að öðrum félagsmál-
um saman. Komumst saman á
lista inn í stjórn SAH á sínum
tíma og vorum felldir saman út
úr þeirri stjórn og kveinkuðum
okkur ekki. Það er gott að hafa
átt samleið með Þorvaldi. Við
vorum skólabræður, áttum sam-
eiginlegar rætur til Borgarfjarð-
ar og urðum bændur í sömu
sýslu. Konur okkar, þær Guðrún
og Inga Þórunn voru samstarfs-
menn til marga ára og héldum við
alltaf góðu sambandi. Það var
ánægjulegt að sitja inn í eldhús-
inu á Guðrúnarstöðum, drekka
kaffi með Þorvaldi, ræða lands-
málin, fá skarplega innsýn hans á
málefni líðandi stundar, tengingu
við fyrri mál og finna sterka rétt-
lætiskennd hans með þeim sem
minna mega sín.
Síðustu ár og veikindi hans
voru erfið en nú er kveðjustund.
Við sendum fjölskyldu hans
innilegar samúðarkveðjur.
Inga Þórunn og Þor-
steinn H. Gunnarsson.
Þorvaldur G. Jónsson
Minningar á mbl.is
Kristján
Valdimarsson
Höfundur: Frosti Meldal
Meira: mbl.is/minningar