Morgunblaðið - 05.07.2010, Blaðsíða 19

Minningar 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 5. JÚLÍ 2010
✝
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð, blóm og
minningargjafir, við andlát og útför okkar ástkæru,
EMMU ÁRNADÓTTUR,
sem lést sunnudaginn 13. júní.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki dvalar-
heimilisins Höfða á Akranesi fyrir góða umönnun
og aðhlynningu.
Ágústa G. Garðarsdóttir, Henry Stefánsson,
Árni Ingi Garðarsson, Ástríður S. Valbjörnsdóttir,
Edda K. Lystrup, Arne Lystrup,
Ásdís Þr. Garðarsdóttir, Björn Guðmundsson,
Hafdís Garðarsdóttir, Rúnar Ásgeirsson,
Hörður Garðarsson, Þóranna Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær maðurinn minn, faðir, fósturfaðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
VIGFÚS SÓLBERG VIGFÚSSON,
Rjúpnasölum 12,
Kópavogi,
sem lést föstudaginn 25. júní, verður jarðsunginn
frá Vídalínskirkju miðvikudaginn 7. júlí kl. 13.00.
Margrét Kjartansdóttir,
Jónína Vigfúsdóttir, Páll Stefánsson,
Lára E. Vigfúsdóttir,
Magnús Ásmundsson, Katrín F. Jónsdóttir,
Ólafur Ásmundsson, Salgerður Jónsdóttir,
Svavar Ásmundsson, Pálína Hinriksdóttir,
Vivi Andersen,
börn og barnabörn.
EMMA HANSEN
fyrrverandi prófastsfrú á Hólum í Hjaltadal
er látin. Útförin fer fram frá Hóladómkirkju
föstudaginn 9. júlí kl. 14:00.
Björn Friðrik Björnsson, Oddný Finnbogadóttir,
Ragnar Björnsson,
Sigurður J. Björnsson, Thuy Thu Thi Nguyen,
Gunnhildur Björnsdóttir, Sveinn Agnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Kristjana Jón-asdóttir fæddist á
Varmavatnshólum í
Öxnadal 4. mars
1921. Hún lést á Gre-
nilundi, sambýli fyrir
aldraða á Grenivík,
21. júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jónas Rósant
Jónsson, f. 4. nóv-
ember 1893, d. 6.
ágúst 1973, og El-
ínborg Aðalsteins-
dóttir, f. 8. apríl
1894, d. 25. sept-
ember 1991. Systkini Kristjönu
voru Sóley Jónasdóttir, f. 20. júlí
1913, d. 1. júlí 1980, Valgerður Jón-
asdóttir, f. 30. apríl 1915, Jón Að-
alsteinn Jónasson, f. 31. mars 1916,
d. 24. mars 1999, Aðalsteinn Jón-
dóttir, f. 30. október 1894, d. 22.
apríl 1972, og Vilhelm Vigfússon, f.
11. júlí 1897, d. 26. júlí 1977. Krist-
jana og Arthúr eignuðust þrjú
börn: 1) Vilhelm Kristján, f. 5. mars
1942, kvæntur Ingu Björk Ingólfs-
dóttur og áttu þau fjögur börn,
Bjarka, er lést nokkurra daga gam-
all, Kristjönu, Margréti og Katrínu.
2) Díana Fanney, f. 8. september
1948, gift Jóhannesi Siggeirssyni
og eiga þau tvo syni, Arthúr og Ás-
geir. 3) Agnes Hulda, f. 14. sept-
ember 1950, gift Ólafi Arasyni og
eiga þau þrjú börn, Sigríði, Arthúr
og Gauta Rafn, af fyrra hjónabandi
á Agnes dóttur, Hildi Aðalsteins-
dóttur, sem að verulegu leyti ólst
upp hjá Kristjönu og Arthúri. Unn-
usti Hildar er Garðar Gíslason og
eiga þau tvö börn, Kristjönu Hildi
og Gísla Vilhelm.
Útför Kristjönu fór fram frá
Grenivíkurkirkju sunnudaginn 4.
júlí 2010.
asson, f. 21. febrúar
1919, d. 17. mars
1997, Sigurður Eg-
gerz Jónasson, f. 11.
maí 1923, d. 20. júní
2009, Herdís Jón-
asdóttir, f. 10. maí
1925, Hallur Jón-
asson, f. 16. júlí 1927,
Lilja Jónasdóttir, f.
21. október 1928.
Systurnar Kristjana
og Valgerður ólust
upp frá unga aldri hjá
ömmu sinn og afa,
Kristjönu Þorleifs-
dóttur og Aðalsteini Hallssyni að
Miðlandi, Öxnadal.
Hinn 15. október 1942 giftist
Kristjana Arthúri Vilhelmssyni, f.
26. júní 1920, d. 31. maí 1997. For-
eldrar hans voru Dýrleif Odds-
Fyrir rúmum 40 árum bar fund-
um okkar Kristjönu saman í fyrsta
sinn er ég kom á heimili hennar og
Arthúrs með dóttur þeirra. Frá
fyrstu stundu tók Kristjana mér vel
og leit ég nánast á hana eins og
móður mína.
Við hjónin vorum tíðir gestir á
heimili þeirra Kristjönu og Arthúrs.
Meðan á námi stóð vorum við mikið
um páska hjá þeim og síðar eftir að
við höfðum eignast syni fórum við í
heimsókn til þeirra á hverju sumri.
Við áttum einnig því láni að fagna
að ferðast með þeim hjónum.
Kristjana og Arthúr hófu búskap
á Hellu, Grenivík þar sem foreldrar
Arthúrs bjuggu. Seinna byggðu þau
við húsið og síðar byggðu þau sér
hús hinum megin við götuna, sem
þau nefndu Birkilund og bjuggu þar
síðan alla sína búskapartíð.
Kristjana stundaði ýmsa vinnu
utan heimilis. Hún annaðist handa-
vinnukennslu, sá um bókasafn
hreppsins, sem í mörg ár var á
heimili þeirra hjóna. Áður en frysti-
hús kom á Grenivík fór fjölskyldan
nokkur sumur í síldarvinnu á Rauf-
arhöfn. Einnig fór Kristjana í nokk-
ur skipti með manni sínum á vertíð
til Grindavíkur. Eftir að frystihús
kom á Grenivík vann hún þar þang-
að til hún hætti sökum aldurs.
Kristjana var forkur dugleg til
allra vinnu. Hún hugsaði vel um
heimilið. Á sumrin átti garðurinn
hug hennar allan. Öll handavinna
lék í höndum hennar. Hún saumaði
mikið og prjónaði. Eftir hana liggur
mikið af handavinnu, sem allir í fjöl-
skyldunni nutu góðs af. Hún hafði
gaman af að lesa og oft mátti á
kvöldin sjá hana með bók í hendi.
Hún naut þess að sjá um bókasafn-
ið meðan það var á heimili þeirra,
þótt aðstæður væru frumstæðar.
Kristjana var hógvær, glaðvær
og umtalsgóð. Hún var af þeirri
kynslóð sem fyrst og síðast gerði
kröfu til sjálfrar sín og krafðist ekki
mikils af öðrum. Hún gekk til allra
starfa. Á sumrin þegar barnabörnin
komu í heimsókn var aðdáunarvert
að sjá hvernig verkaskipting þeirra
hjóna var. Arthúr fékk frítt spil til
að leika við börnin en á meðan
gerði hún það sem gera þurfti,
hvort heldur það var að viðhalda
húsinu eða búa til mat. Arthúr fór
þá gjarnan með börnin á sjó, upp í
fjall eða niður í fjöru.
Kristjana hafði gaman af að
ferðast. Kristjana og Arthúr fóru í
margar tjaldútilegur hér innanlands
með tjaldvagninn sinn. Þau hjónin
fóru einnig í nokkrar ferðir til út-
landa með börnum sínum. Gaman
var þá að sjá hve hrifin hún var af
blómum og öðrum gróðri.
Kristjana flutti á dvalarheimilið
Grenilund 2003. Við Díana viljum
koma á framfæri þakklæti til starfs-
fólks Grenilundar fyrir góð störf og
erum þakklát fyrir hve vel var
hugsað um hana og hve vel var tek-
ið á móti okkur, þegar við komum
að heimsækja hana eða hringdum
til að spyrjast fyrir um hana.
Við erum þakklát fyrir að Krist-
jana fékk að kveðja á Grenilundi
innan um það yndislega starfsfólk
sem þar starfar.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Kristjönu tengdamóður minni fyrir
samfylgdina. Aldrei bar nokkurn
skugga á samskipti okkar.
Blessuð sé minning góðrar konu.
Jóhannes Siggeirsson.
Kynni okkar Kristjönu hófust
fljótlega eftir að við Agnes, dóttir
hennar, kynntumst haustið 1978.
Dvöldum við hjá þeim hjónum um
jólin sama ár, í góðu yfirlæti á
Grenivík og fékk ég afskaplega hlý-
legar móttökur þá sem endranær.
Af þeim sökum vekja heimsóknirn-
ar í Birkilund ævinlega jákvæðar
minningar í huga hafnfirska
tengdasonarins.
Kristjana kvartaði aldrei yfir eig-
in aðstæðum. Er þar skemmst að
minnast að þótt stór hluti afkom-
enda væri búsettur sunnan heiða
hin síðari ár, sem fjarlægðarinnar
vegna átti ekki kost á tíðum heim-
sóknum til hennar, þá var aldrei
kvörtunartón að heyra. Allir vissu
þó að fólkið hennar að sunnan var
henni afar hjartfólgið. Vissulega var
hún svo gæfusöm að elsta barn
hennar, Vilhelm sem býr á Akur-
eyri, bar ávallt mikla umhyggju fyr-
ir foreldrum sínum.
Við Agnes erum afar þakklát
henni fyrir allar samverustundirnar
á Birkilundi, en börn okkar eiga
frábærar minningar þaðan, ekki
síst sökum mikils hlýhugar í þeirra
garð rétt eins og hjá afa sínum á
meðan hans naut við. Hvort heldur
um var að ræða gleðistundir innan-
húss sem hún tók þátt í að skapa,
gönguferðir í fjörunni eða sjóferð-
irnar á álbátnum þeirra Arthúrs og
fá þar að kynnast því að draga fisk
úr sjó, þá vó nærvera hennar og
hjartahlýja ávallt þungt, þrátt fyrir
að hún væri ekki beinn þátttakandi
í öllum þessum viðburðum. Hlýhug-
ur og væntumþykjan geislaði frá
henni á þessum stundum og það er
einmitt það sem svo oft gerir gæfu-
muninn, til að skapa ánægju og
hamingju.
Síðastliðið sumar fórum við
ásamt börnum okkar Sigríði, Art-
húr og Gauta Rafni, tengdabörnum
og barnabörnum til Grenivíkur og
eyddum hluta af sumarfríi okkar
þar. Þykir okkur Agnesi afar ljúft
að hafa þannig fengið tækifæri til
að hitta Kristjönu í sól og sumaryl
með afkomendum okkar á meðan
hún enn hafði getu til að njóta þess.
Við Agnes þökkum Kristjönu
samfylgdina. Blessuð sé minning
hennar.
Ólafur Arason.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku besta amma okkar hefur
öðlast langþráða hvíld, blessuð sé
minning hennar.
Heimsóknir okkar með fjölskyld-
unni til ömmu og afa á Grenivík
skipa stóran sess í hugum okkar
systkinanna. Ferðunum fylgdi
ávallt mikil tilhlökkun enda varla
hægt að biðja um betri móttökur en
þær sem við okkur blöstu þegar við
opnuðum hliðið við Birkilund.
Amma var alltaf svo brosmild og
léttlynd og afi svo hress og fjör-
ugur. Minningarnar sem við geym-
um frá Grenivíkurferðunum munu
hlýja okkur um hjartarætur um
ókomin ár og fyrir það verðum við
ævinlega þakklát. Samverustundir
okkar með ömmu á síðari árum eru
einnig ofarlega í huga. Við eigum
einstaklega ánægjulegar minningar
frá því þegar amma kom suður en
þá fengu m.a. barnabarnabörnin að
kynnast langömmu sinni betur. Ólöf
María man sérstaklega eftir því
hvað langamma Kristjana var alltaf
góð við hana og Arnar Guðna og
hvað það var notalegt þegar þau
fengu að sitja í fanginu á henni og
fá ljúfar strokur um vangann. Jólin
2006 eru okkur sérstaklega minn-
isstæð en þá áttum við saman ljúfar
og góðar stundir í Eskiholti við
jólaundirbúning, laufabrauðsgerð
og áramótafögnuð.
Síðastliðið sumar verður okkur
systkinunum ávallt minnisstætt en
þá fjölmenntum við fjölskyldan
norður og áttum saman ógleyman-
legar stundir með ömmu Kristjönu í
blíðskaparveðri þar sem kyrrðin og
útsýnið við Grenilund spillti ekki
fyrir.
Við kveðjum þig með söknuði,
elsku amma, og minnumst þín með
hlýhug.
Sigríður, Arthúr og Gauti Rafn.
Ég minnist Kristjönu ömmu
minnar með hlýju í hjarta. Ég man
hvað ég hlakkaði alltaf til að fara til
Grenivíkur í heimsókn til ömmu og
afa. Ég var þar mikið á sumrin og
jafnvel í páskafríum, þegar ég var
yngri. Fyrir mér var amma mjög
róleg og hljóðlát, hún talaði ekki
beint mikið, afi sá meira um það að
leika við mig meðan amma eldaði
og sinnti heimilisstörfunum og það
gerði hún með glæsibrag, hún hugs-
aði svo sannalega vel um okkur.
Þegar ég kom norður á sumrin þá
vildi ég sofa hjá afa og þá var
amma ekki lengi að færa sig í annað
herbergi og ég fékk holuna hennar.
Ég get ekki minnst hennar ömmu
minnar án þess að hugsa um hvað
hún var alltaf dugleg. Hún hugsaði
um viðhald á Birkilundi eftir að afi
dó og alltaf var garðurinn hennar
svo fallegur og þar uxu jafnvel
jarðaber þegar best lét.
Ég á eftir að sakna þín, amma
mín, og að koma í heimsókn til þín í
Birkilund, en ég veit að þú ert á
góðum stað með afa.
Þitt barnabarn,
Ásgeir Jóhannesson.
Sunnudaginn 4. júlí kvaddi ég
flottustu konu sem ég hef kynnst og
mína helstu fyrirmynd í lífinu, hana
ömmu mína. Það eru mörg lýsing-
arorð sem lýsa ömmunni minni. Þau
sem koma fyrst upp í hugann eru
heiðarleiki, reglusemi, tillitssemi,
mannkærleikur, fordómaleysi,
æðruleysi, dugnaður og endalaus
þolinmæði. Amma var sem sagt
mjög vel gerð kona og tel ég mig
mjög lánsama að hafa fengið að
alast upp hjá henni og afa, sem var
ekki síður góð fyrirmynd og vona
ég að ég hafi getað tileinkað mér
brot af kostum þeirra, þá er ég í
góðum málum. Frá því að ég fór að
búa hefur hugurinn iðulega flogið
norður í Birkilund til ömmu þegar
ég hef verið að elda, baka, setja í
þvottavélina, prjóna, gera við
o.s.frv. Hvernig myndi amma gera
þetta? Nei, amma myndi ekki gera
svona! Úff, hvað segði amma núna
ef hún sæi til mín! Þá hefur mér
ekki fundist ég vera að vanda mig
nógu vel eða flýta mér of mikið.
Eins þegar ég verð eitthvað óþol-
inmóð eða pirruð, þá er gott að
hugsa til ömmu og hugurinn róast.
Þessar hugsanir eiga eftir að fylgja
mér og með tímanum ylja mér þeg-
ar söknuðurinn minnkar. Ég á
margar minningar um ömmu sem
eiga eftir að skjótast upp í kollinn á
mér reglulega og alveg örugglega
kalla fram bros og góðar tilfinn-
ingar. Eins og öll þau skipti sem við
sátum saman við saumavélina, með
prjónana eða með útsaum. Þá kom
sér oft vel að eiga þolinmóða ömmu.
Allar útilegurnar, dútlið í garðinum,
baksturinn og „tilraunaeldhúsið“
okkar og bókastússið í bókasafninu
þegar það var í kjallaranum í Bir-
kilundi. Klárlega hefur amma átt
mestan þátt í því að ég er alger
bókaormur og kenndi hún mér að
sýna bókum virðingu og umgangast
þær þannig.
Amma hafði mikið dálæti á fal-
legum blómum, bæði úti og inni.
Allskonar laukar voru keyptir og
nostrað við þá, afleggjarar fengnir
hér og þar og jafnvel var ferðast
með blóm úr einhverri fjörunni sem
stoppað var í á ferðalagi og það
gróðursett í garðinum. Mörg sum-
arblóm höfum við keypt saman og í
seinni tíð var hún farin að sá þeim í
kjallaranum og færa svo út í garð
þegar voraði. Dóttir mín og nafna
langömmu sinnar, Kristjana Hildur,
minnir mig á ömmu á hverjum degi
því þær deildu miklum áhuga á fal-
legum steinum. Hún er alltaf að
beygja sig niður, eins og amma
gerði, og tína upp steina. Iðulega
eru allir vasar fullir og steinar eru á
hinum ýmsu stöðum heima hjá okk-
ur, bæði úti og inni. Þetta þykir
mér alveg óskaplega vænt um og
vona ég að hún haldi þessu áfram.
Ég tel mig mjög ríka að hafa fengið
að fylgja svona frábærri konu eins
og amma mín var í 40 ár og á ég al-
veg örugglega eftir að njóta þess
áfram og vonandi næ ég að miðla til
barnanna minna einhverjum af
þeim kostum sem hana prýddu.
Í lokin vil ég þakka konunum
sem vinna á Grenilundi fyrir að
vera hver annarri yndislegri og
vera mikill styrkur fyrir mig per-
sónulega síðustu dagana hennar
ömmu. Þið eruð perlur.
Hildur (Hilla).
Kristjana Jónasdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma. Ég trúi því
ekki að þú sért farin … og skil
ekki hvernig þetta gat gerst
svona hratt. Mér finnst svo
stutt síðan að þú talaðir við mig
og hlóst. Sorgin er þung en ég
reyni að vera eins sterk og ég
get, og það hjálpar til hvað fjöl-
skyldan mín er sterk og það
huggar að hugsa um það að þú
ert á góðum stað. Með ástar-
kveðju og söknuði,
Kristjana Hildur.