Morgunblaðið - 30.07.2010, Blaðsíða 25

óvörum, langt fyrir aldur fram, þá
notaði hún sinn tíma vel. Hún lifði líf-
inu lifandi og lífsgleðin, orkan og góða
skapið var alltaf með í för. Það eru
forréttindi að hafa þekkt slíka mann-
eskju. Það eru forréttindi að hafa
þekkt Ingu. Það sáu það allir sem
stigu fæti inn á Rauðalækinn og
seinna meir Selvogsgrunn að hér var
töffari á ferð. Hvort sem um var að
ræða þær ljósmyndir sem hún safn-
aði, listabækurnar í bókahillunum eða
málverkin sem hún málaði. Svo ekki
sé minnst á þær svarthvítu ljósmynd-
ir sem hún tók sjálf.
Það koma ótal myndbrot í hugann.
Pössun á Rauðalæknum. Vel valdar
djassvínylplötur á fóninum. Þau fjöl-
mörgu jól og áramót sem hún átti með
okkur. Skrýtna snakkið sem var oft á
boðstólum hjá henni. Esjugangan.
Akureyrarferðin. Þegar hún sýndi
mér svarthvítu myndirnar sem hún
tók hjá Hiro, góðar minningar sem
verða vel varðveittar. Ég er Ingu æv-
inlega þakklátur fyrir þann ósvikna
áhuga sem hún sýndi mér á öllu því
sem ég tók mér fyrir hendur og veit
að ég er ekki einn um það. Það er
óhjákvæmilegt að slík manneskja
skilji eftir sig mikið tóm í lífi margra.
Þó að það sé sárt að kveðja, þá er ég
þakklátur fyrir að hafa átt jafn ynd-
islega frænku og vinkonu eins og hún
Inga var.
Anton Kaldal Ágústsson.
Elsku vinkona, margt kemur upp í
hugann og það er þungt að setjast
niður og skrifa kveðju til þín.
Minningarnar eru svo margar og
góðar um góða vinkonu. Þetta ljóð vil
ég tileinka þér.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíl í friði, kæra vinkona.
Sigríður Sigurðardóttir.
Það er með mikilli sorg í hjarta að
við setjumst niður og ritum þessar
línur til að minnast okkar yndislegu
vinkonu, Ingibjargar Kaldal, sem
kvaddi þennan heim svo skyndilega
og óvænt.
Ingibjörg var dásamleg manneskja
sem kannski var of góð fyrir þennan
heim. Hún var sérstaklega listræn í
sér og hafði næmt auga fyrir listum
og hafði yndi af góðri tónlist. Ingi-
björg var ávallt traustur vinur vina
sinna. Hún var ákaflega lítillát, við-
kvæm, tilfinningarík, ljúf og góð kona
sem vildi öllum vel; ávallt reiðubúin
að hjálpa ef hún varð vör við einhver
vandamál. Ingibjörg öfundaði aldrei
neinn en samgladdist alltaf öðrum í
velgengni, og var sátt við sitt. Aldrei
heyrðum við Ingibjörgu nokkurn
tíma tala illa um nokkra manneskju.
Vinátta okkar var mikil og áttum
við saman óteljandi stundir þar sem
við glöddumst saman, ræddum sam-
an um lífið og tilveruna, um listir,
menningu og allt milli himins og jarð-
ar.
Það er svo margs að minnast frá
liðnum árum og er mér sérstaklega
hjartfólgin minningin um ferð til Par-
ísar með Ingibjörgu, Sigga og Rúnu í
tilefni af sextugsafmæli Ingibjargar.
Ingibjörg var mikil heimskona og er
yndisleg minningin um hana þar sem
hún gengur um götur Parísar í fylgd
ástvina sinna, með bros á vör, klædd á
sinn einstaka og smekklega hátt svo
að eftir var tekið. Hún naut þess að
anda að sér menningu og stemningu
Parísarborgar og tylla sér niður til að
horfa á iðandi mannlífið. Djasstónlist,
heimsborgaralegt andrúmsloft, góð-
látlegt bros, mildur hlátur. Nærvera
hennar var griðastaður í veröld þar
sem allt er á fleygiferð. Ingibjörg var
dásamleg vinkona, bæði heillandi og
skemmtileg, og verðum við hjónin
ávallt þakklát fyrir að hafa átt hana að
vini.
Ingibjörg hafði erft listrænt auga
föður síns, Jóns Kaldals ljósmyndara,
en hann er einn þekktasti ljósmyndari
landsins fyrir frábærar ljósmyndir
sínar. Ingibjörg var einnig lærður
ljósmyndari og rak ljósmyndastofu
föður síns í nokkur ár eftir lát hans.
Síðar starfaði hún gjarnan við verslun
með fallega muni og nutu listrænir
hæfileikar hennar sín ávallt vel á þeim
vettvangi. Ingibjörg hafði einstaklega
hlýja og þægilega nærveru og nutu
samferðamenn hennar þess hvort
sem hún var meðal vina eða við vinnu.
Ingibjörg vann í hjáverkum við ljós-
myndir föður síns og sá um að koma
þeim á framfæri á sinn hæverska
hátt. Veggir með ljósmyndum Jóns
Kaldals prýða nú mörg falleg heimili.
Elsku Ingibjörg, að leiðarlokum
kveðjum við þig með sárum trega, þú
verður alltaf hjá okkur í huga okkar
og við munum aldrei gleyma þér. Við
þökkum þér fyrir vináttu þína og
dásamleg kynni og allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Siggi minn og Rúna, þið hafið misst
mikið og við vottum ykkur og börnum
ykkar okkar innilegustu samúð. Fjöl-
skyldunni allri á Laugarásveginum
sendum við okkar innilegustu samúð-
arkveðju.
Ásta og Haukur.
Mig langar að minnast Ingibjargar
minnar í örfáum orðum. Dýrmætur
vinskapur Ingu við mömmu og Rósu
frænku færði mér þá gæfu að tengj-
ast Ingu til fjölda ára, fyrst í sumarfríi
á Rimini 1977 og síðar á lífsleiðinni
sem yndislegri vinkonu.
Það var alltaf gott að heimsækja
Ingu í spjall um allt og ekkert, fá að
gráta ef á þurfti að halda og hlæja
þegar tilefni gafst til – sem var tals-
vert oft. Ávallt var hægt að leita til
hennar í trúnaði með öll sín mál og fá
leiðsögn og góð ráð. Maður fór alltaf
ríkari í sálinni eftir að hafa verið í
heimsókn hjá Ingu.
Ég gleymi því aldrei þegar Inga
sagði mér frá New York-árunum og
minntist í lítillæti sínu á að hafa hitt
John Lennon. Ég átti ekki til orð af
aðdáun. Það er sárt þegar Guð kallar
á útvalda engla sína alltof fljótt.
Í byrjun sumars fórum við fimm
saman til Berlínar og áttum ljúfar
stundir. Á sólríkum sunnudegi í Berl-
ín sátum við Ingibjörg tvær saman og
borðuðum sushi og spjölluðum mikið.
Þetta spjall var einstaklega eftir-
minnilegt þar sem við ræddum mikið
fortíðina. Í lok ferðarinnar tók Inga
upp myndavélina mína og smellti
einni mynd af mér og sagði: Þetta er
gott sjónarhorn.
Það er mikill sjónarsviptir að elsku
Ingibjörgu, einstaklega glæsilegri og
flottri konu.
Elsku Siggi og fjölskylda, hugur
minn er hjá ykkur á þessum erfiðu
tímum og ég votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Birna G. Guðmundsdóttir.
Kær vinkona, Ingibjörg Kaldal, er
látin, langt um aldur fram. Hún varð
bráðkvödd að heimili sínu aðfaranótt
22. júlí. Stórt skarð er höggvið í hóp-
inn. Kynni okkar fimm vinkvenna
hófust upp úr 1970. Þá vann Ingibjörg
á ljósmyndastofu föður síns að
Laugavegi 11, hafði lokið námi í
greininni. Stofan varð eins konar
samkomustaður okkar. Þar var gott
að líta inn – þar var límið í hópnum –
Ingibjörg hnýtti okkur saman, í gegn-
um hana urðum við hópur.
Ingibjörg var góður og vandvirkur
ljósmyndari og voru ljósmyndir alla
tíð stór þáttur í lífi hennar þó svo
starfsvettvangur yrði annar. Þar
þroskaðist hennar næma auga og feg-
urðarskynið styrktist. Höfum við all-
ar notið góðs af, og hvert á nú að leita
næst þegar á að hengja upp mynd eða
flytja til sófa, tala nú ekki um ef mála
á íbúðina? Hver á að finna rétta gráa
tóninn? Litaskynið algjörlega óbrigð-
ult.
Ingibjörg var borgarbarn en um
leið heimsborgari, alltaf glæsileg,
virðuleg í fasi, kvik í hreyfingum,
kurteis en ákveðin og tranaði sér
aldrei fram. Hugulsemi var henni í
blóð borin, alltaf að gefa og miðla til
annarra. Tónlistin var rokk og ról en
síðar tók djassinn yfir; Miles, Dizzy
og Chet Baker voru hennar menn, og
stundum var dansað fram á nótt.
Hennar útlönd voru stórborgirnar all-
ar með tölu, bjó um tíma í New York
og líkaði vel. Við áttum eftir að fara
aðra ferð til Flórens, einnig var Tók-
ýó ofarlega á blaði. Nú verða þær
ferðir ekki farnar. Ingibjörg lögð af
stað í annað ferðalag án okkar. Ekki
framar grínast og hlegið saman í hóp,
engin framtíðarplön lögð. Þýðingar-
laust að deila við almættið – það er
sem er og ekkert fær því breytt.
Með söknuði og trega kveðjum við
Ingibjörgu Kaldal. Samúð okkar er
hjá fjölskyldunni, syninum Sigga,
Rúnu konu hans, barnabörnunum
þremur Villa, Írenu og litlu Ingi-
björgu. Systurinni Daggý, mágkon-
unni Steinu og fjölskyldum.
Ásta, Halldóra (Ditta),
Rósa og Þóra.
Það er komið að þeirri stund að
kveðja góða vinkonu og samstarfs-
félaga til nokkurra ára. Ótímabært
fráfall Ingu kom mér og öðrum í opna
skjöldu. Unglegt yfirbragð og háttvísi
hennar villti um fyrir fólki hvaða ald-
ur hún bar í raun og veru enda glæsi-
leg og ungleg kona á ferð. Inga hafði
mikla smekkvísi til að bera og innsæi
fyrir fögrum hlutum og samsetningu
þeirra. Slíkir hæfileikar komu sér vel
í því starfi sem hún valdi sér. Ég fékk
að njóta hæfileika Ingu sem starfs-
félagi hennar til nokkurra ára. Fágun
og smekklegheit voru alltumlykjandi
þar sem Inga tók til hendi. Slíkir
hæfileikar voru efalaust ekki langt
sóttir því faðir hennar var einn af
merkilegustu listamönnum þjóðar-
innar, Jón Kaldal ljósmyndari.
„Ég þarf að segja þér svo margt“
voru síðustu orðaskipti milli mín og
Ingu í síma. Símtalið endaði svoleiðis
því hún var að fara með ömmubarni
sínu í skemmtigöngu um miðbæinn.
Vegna þess hve yndislegan og já-
kvæðan persónuleika Inga bar er ég
sannfærð um að það hafi verið eitt-
hvað gott og skemmtilegt sem hún
vildi segja mér. Eitthvað sem byggði
upp og gerði fólk glatt og til að fegra
umhverfið. Besta orðið til að lýsa
hennar persónuleika er fagurkeri
sem hún kunni að deila með öðrum.
Smáir sem stórir hlutir fengu annað
og betra útlit þegar Inga hafði hand-
leikið þá. Svo gat hún gantast og sagt
sögur af fólki en þó aldrei svo að það
meiddi eða særði enda ekki stíll Ingu
að sverta umhverfið sitt með ein-
hverjum neikvæðum hugsunum eða
gjörðum. Hún var mér traust og góð
vinkona sem lét sér annt um velferð
mína og minna. Lét sig varða börnin
mín og þeirra líf, spurði mig ávallt
hvort lífið léki ekki við mig og mína.
Gaf frá hjarta sínu allt það besta sem
hún átti. Ég mun ávallt standa í þakk-
arskuld fyrir að hafa kynnst svo góðri
vinkonu.
Nú er falleg og góð vinkona farin
sinn veg og það sem hún á eftir að
segja mér fæ ég að heyra síðar. Votta
öllum aðstandendum mína dýpstu
samúð.
Drífa Harðardóttir.
Það er erfitt að trúa því að ég hitti
ekki Ingibjörgu Kaldal aftur. Fyrir
rúmlega viku hittumst við á Þróttara-
vellinum þar sem við vorum að fylgj-
ast með honum Villa okkar. Það var
alltaf gaman að hitta Ingibjörgu og
mér fannst sérstaklega gaman að
heyra hana tala um Villa. Það kom
glampi í augu hennar enda var sam-
band þeirra fallegt og einlægt og
Ingibjörg fékk aldrei nóg af því hrósa
honum og segja sögur af honum.
Ingibjörg var einstök kona, hún
hugsaði vel um sína nánustu vini og
ættingja og var með eindæmum gjaf-
mild og örlát. Hún var svo stolt af
barnabörnunum sínum og naut þess
að dekra við þau. Villi, Irena og Ingi-
björg litla nutu svo sannarlega góðs af
því.
Hún var mikill fagurkeri og hafði
gott auga fyrir hönnun og listum.
Ljósmyndasafn hennar er einstakt
enda var hún frumkvöðull í ljósmynd-
un og því að kenna fólki að meta góðar
ljósmyndir. Þeir eru ófáir sem smit-
uðust af þessum áhuga hennar og
hófu að safna ljósmyndum. Fag-
mennska hennar, auga fyrir smátrið-
um og nákvæmni endurspeglaðist í
öllu hennar starfi.
Ingibjörg var svo lánsöm að eiga
góða og samheldna fjölskyldu og vini
sem veittu henni mikla gleði og
studdu einnig á erfiðum tímum. Ég
mun minnast hennar um ókomna tíð
sem yndislegrar ömmu og góðrar vin-
konu. Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar, Siggi, Rúna, Villi, Irena, Ingi-
björg, Daggý og fjölskyldunnar allrar
og vinkvenna. Megi guð veita ykkur
styrk til að takast á við sorgina.
Þórey Vilhjálmsdóttir.
Kveðja frá starfsfélögum
í Tekk Company
Við héldum að þetta yrði bara
venjulegur vinnudagur, fimmtudag-
urinn 22. júlí, þangað til við uppgötv-
uðum að Ingibjörg var ekki mætt,
hún sem mætti aldrei mínútu of seint
nema vera búin að láta okkur vita.
Við kynntumst Ingibjörgu fyrst ár-
ið 2000 þegar Tekk kaupir Company.
Því var strax hvíslað í eyra okkar að
við ættum að reyna að halda í hana
Ingibjörgu, starfsmann verslunarinn-
ar. Eftir smá umhugsunarfrest ákvað
hún að gefa þessum nýju vinnuveit-
endum tækifæri og það er enginn vafi
í okkar huga að það dýrmætasta sem
við fengum út úr þeim viðskiptum var
að njóta krafta Ingibjargar í þessi 10
ár.
Ingibjörg átti stóran hóp viðskipta-
vina sem litu oft inn hjá okkur til að fá
ráðleggingar hjá henni varðandi
heimilið og ekki síst að spjalla við
hana um heima og geima. Þeir voru
ófáir dagarnir sem hún sagðist vera
búin að drekka allt of mikið kaffi – „en
það komu bara svo margir sem ég
varð að drekka einn bolla með,“ sagði
hún svo. Þó Ingibjörg hafi verið ald-
ursforsetinn í hópnum var aldrei
neinn vafi á því að hún var töffarinn í
hópnum. Hún var alltaf með nýjustu
tískustraumana á hreinu, þorði að
vera öðruvísi og var okkar fyrirmynd
í klæðaburði, enda valin best klædda
kona landsins fyrir nokkrum árum.
Hún hefur frá upphafi verið órjúf-
anlegur hluti af kompaníinu okkar,
hún fegraði tilveruna með fallegum
uppstillingum í versluninni en ekki
síst með fallegum orðum, alltaf svo
næm á hvernig okkur leið. Fyrst til að
hrósa þegar við gerðum eitthvað vel
og svo tilbúin með uppörvandi orð
þegar við þurftum á þeim að halda.
Við erum enn að reyna að átta okk-
ur á að hún sé ekki lengur hérna með
okkur og við vitum að skarðið sem
hún skilur eftir verður aldrei fyllt. En
hún verður áfram með okkur í hjört-
um okkar, hvetjandi okkur áfram. –
„Jæja krakkar, nú kveikjum við á
kertum og góðri músík og verðum í
stuði í dag“ – og við vitum að nú verð-
um við að vera duglegri að bjóða upp
á kaffi, hrósa hvert öðru meira og
passa betur hvert upp á annað.
Ingibjörg átti góða fjölskyldu sem
hún talaði oft um, alltaf af svo mikilli
væntumþykju og stolti. Við sendum
þeim öllum okkar innilegustu samúð-
arkveðju.
Ég lít í anda liðna tíð,
er leynt í hjarta geymi.
Sú ljúfa minning – létt og hljótt
hún læðist til mín dag og nótt,
svo aldrei, aldrei gleymi.
(Halla Eyjólfsdóttir.)
Elín, Eyþór, Telma, Finnur,
Margrét, Hörður, Drífa,
Katrí, Carmen, Mila, Guð-
mundur, Kolbrún, Helena,
Birgir og Herdís.
Minningar 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. JÚLÍ 2010
✝
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
GUNNAR MÁR HJÁLMTÝSSON,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
3. ágúst kl. 15.00.
Ásdís L. Hjálmtýsdóttir Callaghan,
Jóhanna H. Hjálmtýsdóttir Thorarensen
og frændsystkinin.
✝
Okkar ástkæri,
KRISTJÁN HRAFN HRAFNKELSSON,
Lækjarbergi 27,
Hafnarfirði,
lést sunnudaginn 25. júlí.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju fimmtudaginn
5. ágúst kl. 13.00.
Hrafnkell Óskarsson, Þórhildur Sigtryggsdóttir,
Hrafnhildur Dóra Hrafnkelsdóttir
og fjölskylda,
Anna Kristín Karlsdóttir,
Hanna Margrét Hrafnkelsdóttir
og fjölskylda,
Sigtryggur Óskar Hrafnkelsson,
Sigtryggur Helgason.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJARNI G. KRISTINSSON
fyrrv. yfirtollvörður,
Faxabraut 40c,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánudaginn
19. júlí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Aðstandendur þakka auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki D-álmu á Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja, fyrir hlýja og góða umönnun.
Alda Sigmundadóttir,
Bragi Bjarnason, Anna Klara Hreinsdóttir,
Kristinn Bjarnason, Sigrún Sigvaldadóttir,
Sigmundur Bjarnason, Bjarklind Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.