Morgunblaðið - 13.09.2010, Page 20

20 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 13. SEPTEMBER 2010
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN GESTSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn
13. september kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast Þórunnar er bent á Minning-
arsjóð FAAS (Félags áhugafólks og aðstandenda
Alzheimerssjúklinga) sem hægt er að nálgast á
alzheimer.is eða í síma 533 1088.
Elíza Guðmundsdóttir,
Ari Guðmundsson, Jóhanna Jóhannsdóttir,
Gestur Ben Guðmundsson,
Ingi Þór Guðmundsson, Rannveig Haraldsdóttir,
Hjördís Guðmundsdóttir, Ómar Karl Jóhannesson,
Eyjólfur Andri Arason,
Viktor Ben Gestsson,
Einar Ben Gestsson,
Þórunn Hekla Ingadóttir,
Aron Snær Ingason,
Ísak Nói Ingason,
Elísa Gígja Ómarsdóttir,
Inga Lilja Ómarsdóttir.
Elskuleg eiginkona mín
JÓNA BJÖRG PÁLSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur
sem lést 4. september verður jarðsungin
fimmtudaginn 16. september kl. 14.00 frá
safnaðarheimilinu í Sandgerði.
Birgir Elíasson.
✝ Kristrún Guð-mundsdóttir
fæddist í Hafnarfirði
7. október 1945. Hún
lést á heimili sínu 1.
september 2010.
Foreldrar hennar
voru Unnur Ingv-
arsdóttir og Guð-
mundur Kr. Sveins-
son. Systkini
Kristrúnar eru Ingv-
ar, fæddur 1938, Erla,
fædd 1942, og Bjarni
Þór, fæddur 1949.
Fyrri eiginmaður
hennar var Jóhannes Arason, fædd-
ur 1944. Börn þeirra eru: Ari, fædd-
ur 1964, kona hans er Elísabet Dag-
urbergs Frímannssonar. Börn Ás-
geirs eru Sigurður Heiðar, fæddur
1972, eiginkona hans er Helga
Gunnarsdóttir og eiga þau tvo syni,
Ásgeir Rafn, fæddan 2001, og Heið-
ar Helga, fæddan 2006. Fyrir átti
Siguður soninn Robin, fæddan
1990. Guðbjörg Sigríður, fædd
1974, eiginmaður hennar er Mikael
Farsnacht, þeirra börn eru Sara
Mjöll, fædd 1992, Ann María, fædd
1995, Liam, fæddur 2000, og Joel
Jan, fæddur 2009.
Kristrún ólst upp í Hafnarfirði og
Njarðvík og Keflavík. Kristrún var
heimavinnandi fyrstu árin með
börnin, hún vann síðan hin ýmsu
störf, meðal annars var hún leik-
skólastjóri á leikslólanum í Garði,
sá um bókhald, nokkur ár vann hún
við verslunarstörf og síðustu starfs-
árin sín sem gjaldkeri hjá Toll-
stjóraembættinu í Reykjavík.
Útför Kristrúnar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 13. sept-
ember 2010, kl. 13.
finnsdóttir, fædd
1965, sonur hans er
Ari Brynjar, fæddur
1989. Ásgerður, fædd
1967, sonur hennar er
Óðinn Víglundsson,
fæddur 1996. Ingvar
Þór, fæddur 1970,
kona hans er Lorena
Bielli og dóttir þeirra
Rúna Penelópe, fædd
2005. Ingvar á einnig
son á Nýja-Sjálandi,
William Gordon,
fæddur 1997. Eftirlif-
andi eiginmaður
Kristrúnar er Ásgeir Sigurbergs-
son, fæddur 1948. Hann er sonur
Aðalheiðar Kristinsdóttur og Sig-
Kveðja frá eiginmanni
Ástin mín, ég sit hér einn og
hugsa til þín, það er ótrúlegt að vita
til þess að þú komir aldrei til mín
aftur. Við vorum búin að eiga gott líf
saman. Árin hafa liðið áfram með
skini og skúrum eins og gerist hjá
öllum. Ég rifja upp allar hamingju-
stundirnar sem við áttum saman, frá
upphafi okkar kynna. Að búa okkur
hlýtt og notalegt heimili þar sem
okkur hefur liðið vel saman.
Við ferðuðumst mikið saman,
bæði innanlands og utan. Innana-
lands á húsbílunum okkar af mörg-
um stærðum og gerðum og þá oft í
góðra vina hópi. Ekki má ég gleyma
Argentínuferðinni, að heimsækja
hann Ingvar þinn, Lorenu og litlu
Rúnu okkar. Ég man hvað þú varst
hamingjusöm að við gætum farið
þetta þó að ferðin væri erfið og langt
að fljúga. Þarna áttum við yndisleg-
ar stundir öll saman, svona gæti ég
haldið lengi áfram að telja upp svo
ótalmargt sem við áttum saman.
Við keyptum sumarbústaðinn
okkar uppi í Hvalfirði fyrir tæpum
tveimur árum og höfum verið verið
að klára hann í rólegheitum, mest nú
í sumar. Þú hafðir svo afskaplega
gaman af að fara út með mér á bátn-
um okkar og veiða fisk og njóta þess
að vera saman. Svona gæti ég lengi
talið, ótalmargar stundir og gleði-
tíma.
Elsku ástin mín, þakka þér fyrir
öll árin okkar saman, þau áttu að
verða miklu fleiri, en örlög ráða för.
Ástin mín, að lokum ætla ég að
kveðja þig og þakka þér fyrir allt,
með þessum orðum móður minnar,
sem við vorum hjá, á heimili hennar
í Svíþjóð fyrir nokkrum dögum.
Örlög ráða okkar leið
enginn veit hvað skeður.
Þetta er okkar æviskeið
sem ótal marga gleður.
Þinn
Ásgeir.
Elsku mamma. Það eru svo marg-
ar minningar sem koma upp í hug-
ann þegar ég hugsa til þín. Það
fyrsta sem mér dettur í hug er
hversu yndislega góð þú varst okkur
systkinunum. Hvernig ég gat leitað
til þín með allar hugsanir, sorgir,
gleði og spurningar. Alltaf varst þú
til í að hlusta, sýna skilning og gefa
góð ráð. Hvað þú varst dugleg að
koma lífi þínu í góðan farveg eftir
erfitt fyrra hjónaband, þrátt fyrir að
veikindin byrjuðu að gera vart við
sig. Hvað það var þér mikið happa-
spor að hitta hann Ásgeir, sem var
þér svo góður og kær. Hvað það gaf
þér mikið að ferðast um landið með
honum í húsbíl, með tjaldvagn eða
hjólhýsið ykkar. Það var svo gaman
að þú skyldir fá að heimsækja Ingv-
ar bróður, Lorenu og Rúnu litlu til
Argentínu. Það var svo gaman að
heimsækja ykkur Ásgeir í bústaðinn
ykkar í Hvalfirðinum, þar sem þér
leið greinilega svo vel. Gleðina sem
þú fannst í að fara á bátnum ykkar
út á fjörð að veiða.
Þetta er svo erfið kveðjustund
elsku mamma mín, en ég hugga mig
við að þú ert farin á góðan stað.
Þinn sonur,
Ari Kristrúnarson.
Hve gott var að hvíla í faðmi þínum
og finna þinn kærleika slá.
Nú ert þú stöðugt í minningum
mínum
ert fallegur engill, himninum á.
(E.S.)
Allt í einu er allt breytt, allt.
Mamma farin og kemur ekki aftur,
hvernig getur það verið? Ég er ekki
tilbúin að sleppa, en fæ ekki að ráða
neinu, bara verð að standa mig og
gera það sem gera þarf. Hjartað er
svo aumt, sársaukinn nístir og sökn-
uðurinn áþreifanlegur. Samt drusl-
ast maður einhvern veginn í gegnum
dagana, ekkert annað í boði. Við
mamma höfum alltaf verið nánar, og
farið í gegnum ansi margt saman.
Og núna er ég svo óendanlega þakk-
lát fyrir tímann sem við eyddum
saman í bústaðnum þeirra mömmu
og Ásgeirs, þessi tími lifir í minning-
unni og verður varðveittur í hjarta
mínu, alltaf. Elsku mamma mín, orð
mín hér geta ekki útskýrt líðan
mína, er að reyna að vera jákvæð en
það er bara svo erfitt. Finnst eins og
þú sért að minna mig á bænina sem
okkur þykir báðum svo vænt um,
æðruleysisbænina, og hún fer í
gegnum huga minn oft á dag, annars
kæmist ég líklega ekki í gegnum
daginn. Elska þig endalaust mamma
mín, þú verður alltaf í hjarta mínu.
Guð blessi þig og varðveiti að eilífu,
hvíl í friði.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr)
Þín elskandi dóttir,
Ásgerður.
Elsku mamma. Þetta er það erf-
iðasta sem ég hef skrifað. Innilega
vildi ég óska þess að ég væri á Ís-
landi í dag, en aðstæður gera það
ómögulegt. Ég hef mikið talað til þín
og við þig eftir andlát þitt 1. sept-
ember sl. Ég finn nálægð þína hérna
hjá mér um borð í verksmiðjuskipi
út af Argentínu. Það er mikil ást og
væntumþykja milli okkar. Ég á eftir
að sakna þín mjög mikið, elsku
mamma. Ég er að reyna að komast
yfir sársaukann að missa þig svo
óvænt, það gengur ekki vel, þar sem
ég er í allri þessari fjarlægð.
Mamma, þú varst mjög sérstök
manneskja, vildir öllum vel og vildir
gera öðrum gott. Ég bjóst alls ekki
við því að það væri í síðasta skipti
sem ég talaði við þig mánudaginn
30. ágúst, þú varst ánægð og hress
að heyra. Lífið er bara svona og
verður maður að reyna sitt besta til
að sætta sig við það. Þar sem ég er
enn á sjó hef ég ekki sagt nöfnu
þinni frá andláti þínu. Hún heldur
svo mikið upp á þig. Ég vil vera hjá
henni þegar ég segi henni þessar
sorgarfréttir. Að þú skyldir koma
alla leið hingað til Argentínu og vera
í heilan mánuð er mér og fjölskyldu
minni mjög mikils virði og skilur eft-
ir fallegar minningar um þig hjá
okkur. Sú minning er okkur heilög.
Við fjölskyldan í Argentínu óskum
þér góðrar ferðar á ferðalagi því
sem þú ert nú í, ég er þess fullviss að
þér mun líða vel á leiðarenda. Ég vil
biðja ættingja og aðstandendur af-
sökunar á því að hafa ekki getað ver-
ið með ykkur í dag, en ég syrgi jafnt
með ykkur. Elsku mamma, þú ert í
hjarta okkar og við söknum þín mik-
ið. Þetta er voða tómt án þín, ég
vona að þú hafir það gott, elsku
mamma mín.
Börnin sem þú blessun vafðir þinni
búa þér nú stað í vitund sinni:
alla sína ævi geyma þar
auðlegðina sem þeim gefin var.
(Jóhannes úr Kötlum)
Ástarkveðja,
Ingvar, Lorena og Rúna litla.
Elsku Rúna mín.
Nú verðum við endanlega að
kveðja þig, elsku mágkona mín, og
sætta okkur við það sem orðið er.
Mig langar að minnast þess þeg-
ar ég hitti þig fyrst, þið Jonni tókuð
á móti okkur Bjarna þegar ég kom
til Íslands með mínum heittelskaða
í fyrsta sinn saman, þú varst svo hlý
og yndisleg að mér fannst ég alltaf
hafa þekkt þig. Þú tókst ætíð vel á
móti okkur og gistum við oft hjá þér
fyrir sunnan, hjá þér var gott að
vera.
Við áttum einnig góðar stundir
þegar þú heimsóttir okkur til Lúx-
emborgar, þó misjafnlega stæði á í
lífi okkar allra, gátum við ætíð rætt
saman.
Ég minnist þín, elsku Rúna mín,
með miklum söknuði og sting í
hjarta.
Megi almættið veita okkur öllum
styrk í okkar sorg, Ásgeir minn,
börn og fjölskylda, megi Guð vera
með ykkur öllum.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Þín mágkona og vinkona
Matthildur.
Með nokkrum orðum langar mig
að minnast hennar Rúnu, móður
hennar Ásgerðar vinkonu minnar.
Þegar ég var 12 ára gömul kynntist
ég Ásgerði og fjölskyldu hennar,
heimili þeirra var eins og mitt ann-
að heimili og alltaf var hún Rúna
eins og ein af okkur stelpunum, al-
veg hreint yndisleg og gjafmild. Og
hún sparaði manni heilmikla pen-
inga með því að setja reglulega
permanent í okkur vinkonurnar,
ávallt til þjónustu reiðubúin þessi
elska, svo var alltaf til neskvikk og
ostur heima hjá henni, nokkuð sem
ég var sólgin í á sínum tíma og ekki
var mikið um svoleiðis góðgæti á
mínu heimili. Þetta er svona það
sem kom eldsnöggt upp í hugann á
mér og ég vil þakka henni fyrir allt
sem hún gerði fyrir mig á unglings-
árunum.
Blessuð sé minning þín, elsku
Rúna.
Elsku Ásgeir, Ásgerður, Ari,
Ingvar og fjölskyldur, ég bið Guð að
styrkja ykkur í sorginni.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Guðborg Eyjólfsdóttir.
Kristrún
Guðmundsdóttir
Okkur langar til að minnast vin-
konu okkar, hennar Guðrúnar, með
fáeinum orðum. Það var haustið 2007
að við auglýstum eftir „ömmu“ til að
passa litlu prinsessuna okkar sem þá
var 8 mánaða. Guðrún sótti um starf-
Guðrún Fanney
Guðmundsdóttir
✝ Guðrún FanneyGuðmundsdóttir
fæddist á Lýtings-
stöðum í Lýtings-
staðahreppi, Skaga-
firði, 1. febrúar 1941.
Hún lést á Fjórð-
ungsjúkrahúsinu á
Akureyri 29. ágúst
2010.
Útför Guðrúnar fór
fram frá Akureyr-
arkirkju 7. september
2010.
ið og var ráðin um hæl
enda sáum við strax að
þarna var vön kona á
ferð. Hún var einstak-
lega hænd að börnum
og gott dæmi um það
var að hún settist
ávallt á gólfið og lék
við Fanney litlu eða sat
með hana í kjöltunni
og söng. Guðrún kom
ávallt tímanlega svo
við gætum sest aðeins
niður og spjallað áður
en ég færi til vinnu og
þegar Viggó kom heim
þá höfðu þau sama háttinn á. Okkur
varð fljótt vel til vina og var oft kátt á
hjalla í eldhúsinu á Grenivöllum, þar
sem rætt var um heima og geima og
ekki var skafið utanaf hlutunum í
þeim umræðum.
En þegar kom að því að litla prins-
sesan okkar fór á leikskóla þá sagði
Guðrún „þið megið ekki gleyma mér“
og það gerðum við ekki, hún var
ávallt aufúsugestur á okkar heimili,
enda voru krakkanir farnir að kalla
hana ömmu Guðrúnu og ekki leiddist
henni það, enda var ömmuhlutverkið
henni einstaklega kært.
Eitthvað leiddist henni barnaleys-
ið hjá okkur þó svo við ættum tvö,
þannig að hún fór að ýta því að okkur
hvort ekki væri kominn tími til að
bæta við þó að það væri ekki nema
eitt kríli handa henni til að passa.
Viggó var fljótur til og samdi við hana
um magnafslátt ef við yrðum svo lán-
söm að eignast tvíbura, þó meira í
gríni en alvöru. Upp frá því vorum við
alltaf rukkuð um tvíburana þegar
hún kom í heimsókn. Ekki komu þó
tvíburar hjá okkur en það var mikið
hlegið þegar hún tilkynnti okkur að
von væri á fjölgun í barnabarnahópn-
um, og það væru einmitt tvíburar.
Við minnumst Guðrúnar fyrir
hjartahlýju hennar og gjafmildi, gleði
hennar og hlátur. Umfram allt finn-
um við fyrir þakklæti fyrir sam-
veruna. Minning hennar mun lifa
með okkur.
Börnum hennar Guðmundi, Hall-
dóru, Elínborgu, Ingibjörgu, Birni og
Jónasi ásamt fjölskyldum þeirra
vottum við innilega samúð og biðjum
algóðan Guð að umvefja þau og
styrkja.
Kveðja,
Guðmunda Ólöf,
Viggó og börn.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en
3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fædd-
ist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram.
Minningargreinar