Morgunblaðið - 30.08.2011, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. ÁGÚST 2011
bergi og hélduð utan um hvort
annað – og Kát líka sem titraði af
hræðslu.
Einn dag núna í ágúst þegar ég
heimsótti þig á líknardeildina og
var að segja þér frá ferð minni
uppí sveit að veiða en hafði ekkert
veitt sagðir þú „Nú, hva, eru fisk-
arnir hræddir við þig?“ og það
fannst mér voða fyndið.
Þú varst besti og skemmtileg-
asti afi í heimi, með húmorinn á
hæsta stigi og góðhjartaður. Ég
er fegin að þú ert frjáls og laus við
sjúkdóminn en um leið sakna ég
þín sárt.
Takk fyrir allt, elsku afi minn,
og guð geymi þig.
Þín afastelpa,
Þórunn Soffía.
Mig langar með þessum fátæk-
legu orðum að minnast kærs vinar
og fyrrum tengdaföður míns,
Halldórs Magnússonar. Allt frá
því ég tók að venja komur mínar
til þeirra heiðurshjóna, Halldórs
og Jóhönnu Guðmundsdóttur, hef
ég aldrei fundið fyrir neinu nema
hlýju og væntumþykju. Það er
óneitanlega stórt og mikið skref
að hitta pabba kærustunnar, vera
mældur út og þráspurður um ætt-
erni, æsku og framtíðarplön. Ég
var vel undirbúinn undir þess-
háttar spurningasyrpu er mér var
fyrst boðið til kvöldverðar að
Sunnubraut 36. Ekkert af þessu
gerðist hinsvegar og snerist um-
ræðan um flug. Mér var borgið
enda kallinn jafnvel með meiri
ólæknandi flugdellu en ég.
Halldór var einstakur maður.
Aldrei af mínu löngu kynnum
heyrði ég hann tala um sjálfan sig.
Að því leytinu var hann dulur í
lund. Hann vildi hins vegar allt
fyrir alla gera, var spurull um líð-
an og hagi annarra og fórnfús fyr-
ir annarra hönd. Dætur sínar
þrjár bar hann á höndum sér þótt
þolinmæði hefði oft þurft til verk-
ans. Fyrrum kona mín, Oddný,
kom kannski næst því að vera
sonurinn í lífi hans enda kom það
á daginn í hjónabandi okkar að
það var ég sem vermdi þann sess
sem oftast er ætlaður hinu „veik-
ari kyni“.
Halldór var yndislegur afi og
ólíkur flestum íslenskum karl-
mönnum þegar kom að börnum.
Hann kunni að standa bleyjuvakt-
ina, gefa þeim að borða og svæfa.
Því fylgdi alltaf mikil öryggistil-
finning að skilja þau Þórunni
Soffíu og Fannar Alexander eftir í
hans umsjá og vorum við Oddný
mikið öfunduð í vinahópnum
vegna ofurhæfni Halldórs í þess-
um efnum. Halldór Magnússon
var fríður maður og bar aldur sinn
með mikilli reisn og þokka. Hann
var íhaldssamur og vildi hafa hlut-
ina í réttu samhengi. Hann var ró-
lyndismaður en þeir sem þekktu
hann vel vissu að undir niðri bjó
skap ef honum mislíkaði eitthvað.
En fyrst og fremst var hann heið-
ursmaður þar sem orð og gjörn-
ingar voru gulls ígildi. Það stóð
alltaf allt hvað hann varðaði. Hall-
dór var einn af bestu sonum þess-
arar þjóðar, mótaður af þeirri
lyndiseinkunn sem gerði þessa
þjóð að því sem hún er, þ.e. dug-
mikla, framtakssama og eljusama
þegar á móti blés. Halldór var
sonur Þingvalla enda leið honum
hvergi betur en í litla bústað fjöl-
skyldunnar og í faðmi allrar fjöl-
skyldunnar með vindpoka fyrsta
einkalagða flugvallarins á Íslandi
blaktandi.
Ég kveð þennan heiðursmann
með söknuð í hjarta og þakka allt
sem hann hefur gert fyrir mig og
fjölskyldu mína. Það voru forrétt-
indi að eiga hann að tengdaföður
og vini. Kæri Halldór, nú hefur þú
aftur öðlast vængi en mundu eins
og okkur var kennt í fluginu:
„Don’t fly low and slow and never
throthle back in turns“.
Þinn vinur,
Jón Kristinn Snæhólm.
 Fleiri minningargreinar
um Halldór Magnússon bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Ég hitti Hönnu Lilju fyrst fyrir
tæpum 10 árum síðan þegar ég
kynntist tengdamóður hennar.
Hanna var lífsglöð og skemmtileg
stúlka sem átti auðvelt með að sjá
spaugilegu hliðar mannlífsins.
Hanna og Gísli voru samhent hjón
og eftir að börnin komu í heiminn
ástríkir foreldrar. Þess vegna er
það svo ótrúlega sorglegt að þessi
unga og hæfileikaríka kona skuli
falla frá í blóma lífsins. Hanna
Lilja hafði numið ferðamálafræði í
Noregi og starfaði þar um tíma.
Þá starfaði hún innan ferðaþjón-
ustunnar hér á landi, meðal ann-
ars sem hótelstjóri. Við áttum
okkur því sameiginlegt áhugamál
sem var íslensk ferðaþjónusta.
Áttum við Hanna margar sam-
ræður um tækifæri í íslenskri
ferðaþjónustu.
Hanna var hugmyndarík og
frjó, hún var einstaklega dugleg
og fylgin sér. Það er því mikið áfall
fyrir íslenska þjóð þegar ung
hæfileikarík manneskja eins og
Hanna fellur frá. Nú á tímum
efnahagskreppu, atvinnuleysis og
samdráttar er helsta auðlegð
þjóðarinnar vel menntað, áræðið
og hugmyndaríkt fólk. Síðar fór
Hanna í Kennaraháskólann og
lauk þaðan námi. Það hentaði ekki
Hönnu að vera opinber starfsmað-
ur. Hún var eins og það heitir
„entreprenör“, hún var frum-
kvöðull sem vildi byggja upp og
skapa eitthvað sjálf. Það er ein-
mitt svona fólk sem Ísland þarfn-
ast í dag. Eins og gengur og gerist
í öllum fjölskyldum þá skiptast á
skin og skúrir. Á erfiðum tímum
reyndist Hanna mér einstaklega
vel. Hlýhug hennar og velvilja í
minn garð get ég seint þakkað.
Ég var við laxveiðar í Staðará
snemma morguns þegar mér
barst sú harmafregn að Hanna
hefði látist af barnsförum. Þetta
var yndislegur morgunn, náttúran
var að vakna til lífsins.
Naprir vindar næða um land og láð.
Dregið hefur ský fyrir sólu,
söngur fuglanna þagnaði,
blómin drjúpa höfði.
Sorgin málar landið svörtum lit.
Guð blessi minningu Hönnu
Lilju Valsdóttur og veiti fjöl-
skyldu hennar styrk.
Sigmar B. Hauksson.
Elsku, elsku Hanna mín, það er
ekki hægt að koma því í orð
hversu mikið við söknum þín öll.
Það að þú sért farin er svo óraun-
verulegt að erfitt er að samþykkja
að þú sért ekki hér. Ég heyrði í
þér nokkrum dögum fyrir andlát
þitt, og þú varst svo glöð með að
allt væri að verða klárt og tilbúið
fyrir tvíburana þína.
Þegar ég hugsa til þín, eins og
ég geri mjög oft, ber hug minn
austur að Laugarvatni þar sem við
kynntumst fyrst á Hótel Eddu
ML fyrir allmörgum árum síðan.
Við urðum strax góðar vinkonur,
og margir héldu að við værum
systur. Hlátur, sveitaböll, vöku-
nætur, söngur, og gleði er það sem
Hanna Lilja Vals-
dóttir og Valgerður
Lilja Gísladóttir
✝ Hanna LiljaValsdóttir
fæddist á
Fæðingarheimilinu
í Reykjavík 22. apr-
íl 1975. Hún lést af
barnsförum á
Landspítala í Foss-
vogi 14. ágúst
2011.
Valgerður Lilja
Gísladóttir fæddist
13. ágúst 2011.
Hún lést 20. ágúst 2011.
Útför Hönnu Lilju og dóttur
hennar Valgerðar Lilju fór fram
frá Grafarvogskirkju 29. ágúst
2011. Mæðgurnar voru jarðsettar
í Mosfellskirkjugarði.
þú skilur eftir í hjarta mér. Hlaup-
andi um gangana, í kappi að búa
um rúm syngjandi lög með Stjórn-
inni. Það var alveg sama hvar þú
varst, Hanna mín, allstaðar var
gleði og fjör í kringum þig. Á þess-
um árum var mikið spáð í framtíð-
ina, við veltum fyrir okkur hvernig
hún yrði, við hvað við mundum
starfa, hverjum við mundum gift-
ast, og lífinu yfir höfuð. Ég gleymi
aldrei þegar þú hringdir í mig og
vildir ólm hitta mig og Ödda á
kaffihúsi til að kynna fyrir okkur
strák, hann Gísla. Þú varst svo sæl
og ánægð með lífið, meiri hjóna-
svip var ekki hægt að sjá með
neinu pari.
Við tókum út okkar unglingsár
saman. Þó leið þín lægi til Noregs
í framhaldsnám og mín til Amer-
íku, þá héldum við miklum og góð-
um vinskap á þessum rúmum tutt-
ugu árum sem við vorum
vinkonur. Við gengum í gegnum
sætt og súrt, en vorum til staðar
hvor fyrir aðra þegar á reyndi og
fyrir það er ég mjög þakklát.
Ég þakka þér, elsku Hanna,
fyrir að vera vinkona mín, þakka
þér fyrir allar góðu minningarnar.
Þakka þér fyrir hjálpina þegar ég
eignaðist mína tvíbura, þú varst
búin og boðin, mætt heim að gera
klárt og hjálpa Ödda.
Elsku Hanna mín, góði Guð
verndi þig og fallegu Valgerði
Lilju, við munum öll gera það sem
við getum til að styðja Gísla, Kela,
Guðrúnu og Sigríði Hönnu.
Megi ljósið veita fjölskyldu
þinni og Gísla styrk og kærleik á
þessum erfiðu tímum.
Þín vinkona,
Hildur Ýr.
Aðfaranótt sunnudagsins 14.
ágúst er mikill sorgardagur fyrir
okkur öll þar sem hið óvænta og
það sem engan óraði fyrir gerðist,
hún Hanna Lilja okkar féll frá.
Hún skilur eftir skarð í lífi svo
margra sem aldrei verður hægt að
fylla og mun aldrei verða fyllt.
Við vorum svo lánsöm að kynn-
ast Hönnu, Gísla, Þorkeli og Guð-
rúnu. Við tengjumst fjölskyldu-
böndum, erum nágrannar og
góðir vinir. Dagarnir á Sogaveg-
inum voru yfirleitt þannig að það
var opið á milli húsa því samgang-
urinn var svo mikill.
Við leituðum til ykkar og öfugt,
þetta var hin fullkomna „Ramsey
street“ líkt og við göntuðumst oft
og títt með. Þú seldir okkur þá
hugmynd að kaupa húsið við hlið-
ina á ykkur sem við búum í og það
er svo lýsandi um þig, elsku
Hanna, þú varst svo hugsandi og
dreymin. Þú varst alltaf að spá og
koma með hinar ótrúlegustu hug-
myndir. Þú áttir eftir að fram-
kvæma svo margar af þeim góðu
hugmyndum sem þú lýstir fyrir
okkur. Lífið er núna voru kjörorð
þín sem þú sagðir svo oft við okk-
ur. Þetta er alveg rétt hjá þér!
Eftir að þú ert farin, elsku
Hanna Lilja okkar, tekur við verk-
efni sem við öll verðum þátttak-
endur í en það er að halda utan um
og styðja fjölskylduna þína. Við
vitum að það kemur engin í stað-
inn fyrir þig enda varstu einstök
móðir, eiginkona og vinur. Við lof-
um þér að við munum alltaf verða
til staðar fyrir Gísla og börnin
ykkar.
Við eigum engin orð til að lýsa
þeim söknuði sem við finnum í
hjarta okkar. Það gefur okkur
styrk að sjá hvað öll fjölskyldan
þín er sterk á þessum erfiðu tím-
um. Vitum að þú verður hjá okkur
og vakir yfir okkur.
Hvíldu í friði, elsku engill,
Þínir vinir
Haukur, Anna, Helga Birna
og Björn Bent.
Ekki hefði mig grunað að ég
ætti eftir að sitja hér með tárin í
augunum og skrifa minningar-
grein um þig, elsku Hanna Lilja
mín. Ég er mjög sorgmædd og
mér hefur liðið illa bæði á sál og
líkama eftir að ég fékk þessar
hræðilegu fréttir. En ljósið í
myrkrinu eru allar góðu minning-
arnar um uppátækjasama stúlku
sem svo sannarlega hafði áhrif á
alla þá sem hún varð samferða í
lífinu. Ég hef því verið að rifja upp
gamlar góðar stundir sem vissu-
lega eru margar því að þú varst
svo lífleg og skemmtileg og það
gustaði oft af þér. Samræður um
menn og málefni enduðu oft með
hlátri og skemmtun og alltaf var
nóg að ræða um. Ekki grunaði
mig að samtalið okkar á Fésbók-
inni aðfaranótt laugardagsins
yrðu okkar síðustu tjáskipti, ég í
Ameríkunni hjá Hauki frænda og
þú hér heima á Íslandi. Við áttum
eftir að bralla svo margt, með allar
stelpurnar, en það verður bara að
bíða betri tíma því vonandi liggja
leiðir okkar saman aftur. En
minningarnar lifa og enginn getur
tekið þær frá manni og ég dáðist
að stelpunni sem nagaði lopavett-
lingana sína úti í snjónum á gömlu
vídeómyndinni og ekki síður að
stúlkunni sem nokkrum árum síð-
ar fór ein í rútu til Reykjavíkur frá
Selfossi til að stunda íþróttaæfing-
ar og kom þá stundum við hjá
ömmu Siggu í leiðinni. Síðar
bjóstu svo hjá okkur eitt sumar
hér á Miðbrautinni þegar þú pass-
aðir gormana okkar og leystir það
verkefni vel úr hendi. Sérstaklega
man ég eftir frá þessu sumri að þú
talaðir um „húsið sem hran“ (Mo-
ney Pit), bíómynd sem þú þreytt-
ist seint á að horfa á og þær urðu
fleiri bíómyndirnar og bíóferðirn-
ar sem við áttum saman og voru
National Lampoon-myndirnar í
miklu uppáhaldi og þó sérstaklega
jólamyndin sem við gátum enda-
laust hlegið að. En þú þroskaðist
og dafnaðir og dreifst þig í nám til
Noregs eftir stúdentsprófið og
mikið var alltaf gaman að heyra
frá þér og hitta þig á meðan á því
stóð. Síðan kom hann Gísli þinn
inn í myndina og svo börnin, fyrst
Þorkell Valur og svo Guðrún Fil-
ippía og núna yndislegu tvíbura-
systurnar Sigríður Hanna og Val-
gerður Lilja sem fær að vera með
þér á meðal englanna.
Hanna mín þú ert sannkallaður
engill í mínum huga og söknuður-
inn er mikill og ég sakna samveru-
stundanna, hvort sem var bara að
hittast og kjafta eða prjónastund-
anna sem voru þó allt of fáar.
Samtölin okkar á fésbókinni
geymi ég í hjarta mínu en mikið
kem ég til með að sakna einlægn-
innar, orkunnar og gleðinnar sem
alltaf voru þinn fylgifiskur. Þið
Gísli eigið sérstakan stað í hjarta
okkar hér á Miðbrautinni sem og
börnin og vonumst við til að geta
verið til staðar fyrir þau öll um
ókomna framtíð, því söknuður
þeirra er mikill.
Við Þorvaldur viljum að lokum
þakka þér fyrir allt og allt og von-
um að þið mæðgur séuð saman á
einhverjum góðum stað. Gísla og
börnunum, Val, Guðrúnu og fjöl-
skyldu, Önnu Filippíu og Birni og
þeirra fjölskyldum sendum við
góðar kveðjur og hugsanir og
megi Guð og góðar vættir vernda
ykkur og styrkja í þessari miklu
sorg.
Gróa og Þorvaldur.
Meira: mbl.is/minningar
 Fleiri minningargreinar
um Hannu Lilju Valsdóttur
og Valgerður Lilju Gísladótt-
ur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Okkar kæri
JÓN INGI ÁGÚSTSSON
rafvélameistari,
Bugðulæk 8,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 25. ágúst.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 5. september kl. 13.00.
Erla Svafarsdóttir,
Pétur Hafþór Jónsson,
Bergdís Þóra Jónsdóttir,
Ingimar Emil Jónsson,
Börkur Hansen,
Sigurlaug Hansen,
Erpur Snær Hansen,
Broddi Reyr Hansen,
makar, börn og barnabörn.
✝
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐRÚN EBBA JÖRUNDSDÓTTIR,
Hlaðbrekku 22,
Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógabæ
laugardaginn 27. ágúst.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigurður Jörundur Sigurðsson, Hrefna Erna Jónsdóttir,
Gunnar Kristján Sigurðsson,
Guðmundur Friðrik Sigurðsson, Barbara Sigurðsson,
Óskar Sigurðsson,
Jón Sigurðsson, Jóhanna Hannesdóttir,
Ingibjörg Þ. Sigurðardóttir, Guðbjörn Baldvinsson,
Jens Sigurðsson, Auður Fr. Halldórsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÞORSTEINN ÞORVALDSSON,
Laugarásvegi 1,
Reykjavík,
lést laugardaginn 27. ágúst.
Útför mun fara fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Þorbjörg Valdimarsdóttir,
Þorvaldur Þorsteinsson, Sonja María Hreiðarsdóttir,
M. Sigrún Þorsteinsdóttir, Arnar Birgisson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ZOPHONÍAS ÁSKELSSON
húsasmiður,
Árskógum 8,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi föstudaginn
19. ágúst.
Útförin fer fram frá Seljakirkju fimmtudaginn 1. september
kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Barnaspítala Hringsins.
Þórhildur Jóhannesdóttir,
Jóhannes Zophoníasson, Hróðný Bogadóttir,
Árni Zophoníasson, Ingibjörg J. Friðbertsdóttir,
Nanna L. Zophoníasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, langafi, bróðir og mágur,
HJÁLMAR HARALDSSON
skipstjóri,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja fimmtudaginn 25. ágúst.
Hjálmar verður jarðsunginn frá Grindavíkur-
kirkju föstudaginn 2. september kl. 14.00.
Sérstakar þakkir til starfsfólks D-deildar Heilbrigðisstofnunar
Suðurnesja fyrir einstaka umönnun og hjartahlýju.
Ragnheiður Guðmundsdóttir,
Haraldur Harðar Hjálmarsson,Linda Rós Sveinbjörnsdóttir,
Kristín Guðrún Hjálmarsdóttir, Kjell Ove Aarö,
Eva Margrét Hjálmarsdóttir, Arnar Daníelsson,
Sigríður Helga Hjálmarsdóttir, Davíð Árnason,
Anna Kristín Hjálmarsdóttir, Magnús Kristján Guðjónsson,
Laufey Unnur Hjálmarsdóttir, Bjarki Þór Sveinsson,
Rósey Rán Hjálmarsdóttir, Indriði Kristinn Guðjónsson,
barnabörn, barnabarnabarn,
systkini og mágar hins látna.