Morgunblaðið - 27.09.2011, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 27. SEPTEMBER 2011
Það var höggvið nærri okkur
Norðfirðingum mánudaginn 19.
september er Ágúst Ármann
frændi minn og vinur lést langt
um aldur fram. Hann hafði lokið
miklu ævistarfi en var því miður
burt kallaður með fulla starfs-
orku og vilja til góðra verka.
Fjölskylda hans var jafnan í
fyrsta sæti en hann átti einnig
stóra hliðarfjölskyldu sem hann
sinnti af miklum áhuga. Þar á ég
við okkur Norðfirðinga alla og
granna okkar í næstu fjörðum.
Það var einfaldlega ótrúlegt
hversu miklu hann fékk áorkað,
sérstaklega á tónlistarsviðinu.
Vakinn og sofinn kenndi hann,
þjálfaði kóra, lék við kirkjulegar
athafnir, annaðist undirleik á há-
tíðum, spilaði fyrir dansi og svo
mætti lengi upp telja. Hann var
alltaf til staðar, hvort sem það
var að spila á jólaböllum
barnanna eða að standa fyrir
rokkveislum. Og fyndist honum
dofna yfir menningarlífinu þá
hratt hann af stað viðburðum þar
sem honum tókst að virkja fjölda
manns til félagsstarfs sem allir
nutu.
Metnaður hans fyrir byggðina
sína var takmarkalaus. Hann gaf
lítið fyrir pólitísk rök ef þau
stönguðust á við rök sanngirni
og réttlætis. Þannig var hann
mjög skoðanafastur og fylginn
sér í málflutningi. Hann var þó
mestur mannasættir og átti auð-
velt með að vinna með öðrum.
Ágúst var afar nákvæmur í
öllu sem hann gerði. Hann fór
aldrei með kórana sína á svið eða
í athafnir öðruvísi en vel æfða.
Sömu kröfur gerði hann til sjálfs
sín.
Eitt sinn sagði við mig maður
úr austfirsku byggðarlagi: „Ætli
ég að hlusta á gott orgelspil þá
fer ég til athafnar á Norðfirði.“
Við Aggi vorum jafnaldrar og
systrasynir. Við ólumst upp sam-
an á Skorrastað eins og bræður.
Hann úr stórum systkinahópi en
ég einbirni. Þá voru Aggi og
Doddi oft nefndir í sömu setning-
unni. Þessi bönd bundu okkur
saman alla tíð. Hann virkjaði
snemma tónlistargáfu sína og
spilaði t.d. um fermingaraldur
undir skírn yngsta bróður síns. Á
unglingsárum var hann áræðinn
og byrjaði snemma að taka málin
í sínar hendur. Það eina sem
hann óttaðist voru sjóferðir á
litlum bátum og hænur. Hann
var mikill húmoristi og gat verið
stríðinn. Þegar honum tókst best
upp á því sviði þá setti hann í
herðarnar og laut höfði, um leið
og hláturinn ískraði í honum.
Hann var sannur vinur vina
sinna og afar frændrækinn.
Hann var einstaklega minnugur
og naut þess að rifja upp æsku-
árin.
Ágúst kom að sérhverri at-
höfn í minni fjölskyldu, skírnum,
fermingum, giftingum og afmæl-
um. Það gerði hann allt með
glöðu geði. Þegar faðir minn lést
fyrir rúmu ári, þá stóð hann við
hlið mér á dánarstundinni og
fylgdi honum síðan til Reykja-
víkur þar sem hann lék við minn-
ingarathöfn í Dómkirkjunni.
Þetta mat ég mikils.
Flestir núlifandi Norðfirðing-
ar hafa notið krafta Ágúst. Hans
er því sárt saknað og missir okk-
Ágúst Ármann
Þorláksson
✝ Ágúst ÁrmannÞorláksson
fæddist á Skorra-
stað í Norðfirði
hinn 23. febrúar
1950. Hann lést á
heimili sínu, Sæ-
bakka 12 í Nes-
kaupstað, hinn 19.
september 2011.
Útför Ágústs Ár-
manns fór fram frá
Norðfjarðarkirkju
26. september 2011.
ar er mikill. Mestur
er þó missir nán-
ustu fjölskyldu hans
og bið ég að þau
megi finna styrk í
minningunni um
góðan dreng sem
var tilbúinn til að
gefa allt sem hann
átti.
Þórður
Júlíusson.
Aggi frændi minn er ein af
þessum manneskjum sem hafa
verið fastur punktur frá því ég
man eftir mér. Hann umvafði
mann hlýju og væntumþykju og
hafði áhuga á því sem maður var
að gera. Hann heilsaði mér alltaf
með því að faðma mig og kyssa
mig á kinnina. Hann hélt vel ut-
an um sitt fólk. Ég á eftir að
sakna Agga frænda og aðeins
tíminn getur hjálpað okkur að
læra að lifa með skyndilegu frá-
falli hans. Svona ótímabær miss-
ir minnir okkur á að ekkert í líf-
inu er sjálfsagt, og á nauðsyn
þess að nota hvern dag til góðra
verka og njóta hvers dags með
sínu fólki.
Elsku Sigrún, Halldór, Bjarni,
Þorlákur, tengdadætur og
barnabörn, elsku amma og afi,
systkini Agga, samúð mín og
minnar fjölskyldu er hjá ykkur.
Erla Björg Birgisdóttir.
Það er ekki sjálfgefið að vin-
skapur skapist milli foreldra
þegar börnin rugla saman reyt-
um. Svo varð þegar Bjarni Freyr
og Sif dóttir okkar tóku saman.
Einlæg vinátta myndaðist milli
okkar hjóna. Ágúst og Sigrún
komu eins oft og þau gátu til
Reykjavíkur til þess að njóta
samvista við sameiginlegu
barnabörnin okkar og foreldra
þeirra. Við hjónin höfum metið
það mikils að vera tekin sem fjöl-
skyldumeðlimir inn í þessa stóru
og samhentu fjölskyldu.
Ánægjustundirnar og umræð-
urnar við Ágúst og Sigrúnu í
Neskaupstað og hér í Reykjavík
munu ekki gleymast. Við finnum
sárt til með Sigrúnu og fjölskyld-
unni og hugur okkar dvelur hjá
Jóhönnu og Þorláki. Minningin
um góðan dreng og farsælt líf
hans mun lifa. Guð blessi minn-
ingu Ágústs Ármanns.
Elín Óskarsdóttir og
Þráinn Þorvaldsson.
Góður drengur er fallinn frá
og margs er að minnast.
Við þökkum hlýtt viðmót og
góðar stundir gegnum tíðina,
jafnt sunnan heiða sem austur á
fjörðum. Við minnumst ættar-
mótsins fyrir austan fyrir tveim-
ur árum sem fór fram inni í reið-
höllinni vegna veðurs um
hásumar en þeim mun eftir-
minnilegra fyrir vikið. Auðvitað
var tónlist í hávegum höfð með
þig og þína menn með hljómsveit
og mikið gaman.
Við minnumst 70 ára afmælis
Guðnýjar frænku í desember þar
sem þið Sigrún, Bubbi og Halla
komuð suður í afmælið. Þú varst
veislustjóri og fórst það snilld-
arvel úr hendi. Auðvitað var spil-
að og sungið enda hæg heima-
tökin með kórstjórann og nokkra
kórmeðlimi í fjölskyldunni á
staðnum. Þú sagðir sögur og
kryddaðir eins og þér einum var
lagið við góðar undirtektir gesta.
Ekki þótti þér leiðinlegt að
rifja upp söguna þar sem þér á
sínum tíma sem ungum tengda-
syni var gerð grein fyrir því að
karlmönnum í okkar fjölskyldu
þætti vænt um bílinn sinn.
Ánægður og stoltur varstu með
síðustu bílakaup.
Elsku Sigrún, Halldór, Bjarni
Freyr og Þorlákur, missir ykkar
er mikill. Megi minningin lýsa
ykkur í myrkrinu og veita ykkur
og fjölskyldunni styrk. Sam-
félagið fyrir austan hefur misst
mætan mann.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Öðrum ættingjum, vinum og
samferðamönnum Ágústs send-
um við hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Blessuð sé minning Ágústs
Ármanns.
Ársæll Þorsteinsson,
Guðlaug, Þóra, Ragna og
Björg Ársælsdætur.
Ágúst Ármann Þorláksson,
góður vinur minn og félagi frá
barnsaldri, er látinn langt um
aldur fram. Með honum er geng-
inn einn albesti sonur Norðfjarð-
ar og Austurlands alls, en hann
var frá unglingsárum leiðandi og
burðarás í öllu tónlistarlífi hér í
Neskaupstað og jafnframt kom
hann mjög víða við í tónlistar- og
menningarlífi Austfirðinga.
Ágúst var mikill fjölskyldu-
maður og afar stoltur af sinni
eiginkonu, sonum og barnabörn-
um. Hann var foreldrum sínum
og tengdafólki mikill stuðningur
og sýndi þeim mikla ræktarsemi
svo og öllu sínu fólki nær og
fjær. Ágúst var mikill Norðfirð-
ingur og var mjög annt um allan
framgang byggðarinnar hér inn-
an fjallahringsins. Þá átti Ágúst
djúpar rætur á Eskifirði þar sem
hann átti heima fyrstu ár ævinn-
ar og átti stóran frændgarð sem
hann rækti gott samband við.
Vinátta okkar félaganna hófst
strax í frumbernsku þegar hann
og foreldrar hans bjuggu um
skeið á loftinu í Laufási á Eski-
firði, þar sem ég átti mitt æsku-
og uppvaxtarheimili. Og þótt þau
flyttu svo í útbæinn hélst sam-
bandið og rofnaði ekki heldur
þegar þau fluttu á Skorrastað.
En upp frá því kom Ágúst mjög
oft í heimmsóknir í Sigurðarhús-
ið til afa síns og frændfólksins
þar, en þar var ég heimagangur.
Og þótt hann væri fluttur norður
sóttumst við strákarnir á Eski-
firði eftir að fá hann í hópinn
þegar fótbolti var spilaður við
Reyðfirðinga og kom hann þá
stundum með okkur í leikinn. En
Ágúst var mikill Austramaður
enda hafði pabbi hans verið mikil
hetja í Austra á sínum yngri ár-
um. Það liðu svo stundum nokk-
ur ár án þess að við hittumst að
marki, en síðar höguðu atvikin
því þannig að ég flutti hingað til
Neskaupstaðar í tvígang og vin-
áttan var endurvakin, og ætíð
hefur Ágúst haft lag á að láta
mig finna fyrir vináttu og vænt-
umþykju sem ég vona að mér
hafi tekist að endurgjalda.
Það verða aðrir færari mér til
að rekja ævi- og starfsferil
Ágústs, en ég vil með þessum fá-
tæklegu orðum kveðja minn
góða vin sem ég mun sárt sakna
og færi Sigrúnu, sonum, Jó-
hönnu og Þorláki og ættingjum
öllum mínar innilegustu samúð-
arkveðjur og bið Guð að styrkja
okkur öll.
Hjörvar O. Jensson.
Kæri vinur og foringi.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar við setjumst niður
vinirnir og rifjum upp góðar
stundir. Við vorum það lánsamir
að njóta leiðsagnar þinnar í tón-
list auk þess sem þú varst okkur
sannur vinur og fyrirmynd. Báð-
ir tengdumst við þér í upphafi í
gegnum syni þína og fengum að
njóta gestrisni ykkar hjóna þar
sem við strákarnir vorum alltaf
velkomnir. Snemma hófst tón-
listaruppeldið af þinni hálfu og
fljótlega þróaðist vinátta á milli
okkar, sem lifði allt til lokadags.
Báðir urðum við þeirrar gæfu
aðnjótandi að starfa með þér í
Blús-, rokk- og jazzklúbbnum á
Nesi (Brján) frá upphafi. Það
samstarf hefur nú varað í um 20
ár. Við unnum saman að fjölda
uppsetninga, tónleika og verk-
efna. Þú varst ávallt foringinn og
helstu ákvarðanir voru teknar á
kaffistofu Tónskóla Neskaup-
staðar þar sem þú varst skóla-
stjóri. Margir ungir tónlistar-
menn stigu sín fyrstu skref undir
þinni leiðsögn og alltaf varst þú
jákvæður og náðir fram því besta
í öllum. Alltaf komst þú fram við
alla á jafningjagrundvelli og
aldrei fundum við fyrir því að þú
værir 20 árum eldri en við enda
ávallt ungur í anda og til í ým-
islegt. Metnaður þinn var mikill í
þeim verkefnum er þú komst að
og smitaði hann út frá sér til
annarra. Þú varst alltaf góð fyr-
irmynd með hlutina á hreinu,
mættir fyrstur og fórst síðastur.
Árið 1997 stofnaðir þú með
okkur „Hina alþjóðlegu dans-
hljómsveit Ágústs Ármann“ sem
hefur starfað til dagsins í dag.
Hún hefur gengið undir ýmsum
nöfnum og lýsir það húmor þín-
um vel að hafa ekki tekið nafn-
giftina alvarlega: Alþjóðlega
bandið, Elítan, Draumadrengirn-
ir, Hnakkarnir, Heimameik og
nú síðast SOS-bandið. Sögur eru
á bakvið öll nöfnin og ávallt mik-
ið hlegið að þeim sögum þegar
alþjóðlegur hittingur átti sér
stað. Við höfum spilað saman
víða og oft var mikið rokk í ferð-
um okkar. Þú varst enginn eft-
irbátur okkar og ávallt hrókur
alls fagnaðar hvort sem við vor-
um í Reykjavík, á Akureyri eða í
Færeyjum.
Hlutverk þitt í samfélaginu
var ótrúlega stórt og enginn einn
maður getur fyllt það skarð er
þú skilur eftir þig. Vinahópurinn
verður aldrei samur, við verðum
langan tíma að átta okkur á því
að þú ert farinn og eigum eftir að
sakna þín meira en hægt er að
skrifa eða syngja um. Við mun-
um sakna þinna föðurlegu ráða,
ótrúlegrar hæfni á sviði tónlistar
og vináttu sem aldrei bar skugga
á.
Við munum halda áfram, hafa
alþjóðlegan hitting og starfa
áfram í þeim anda er þú hefðir
viljað: „The show must go on“
sagðir þú oft og við hlýðum þér
eins og áður þegar við höfum náð
áttum.
Elsku Sigrún, synir og fjöl-
skylda, harmur ykkar er mikill
og fyrir hönd Brján og Alþjóð-
lega bandsins vottum við ykkur
okkar dýpstu samúð.
Minning Ágústs mun lifa um
ókomna tíð.
Guðmundur R. Gíslason og
fjölskylda, Marías Ben.
Kristjánsson og fjölskylda.
Við fengum sorglega frétt,
mánudagsmorguninn 19. sept-
ember sl., þegar okkur var til-
kynnt að vinur fjölskyldunnar og
samstarfsmaður Svavars í tæp
fjórtán ár hefði orðið bráðkvadd-
ur síðla nætur á heimili sínu
eystra. Ágúst Ármann, organisti
Norðfjarðarkirkju, hafði kvatt
þetta líf aðeins 61 árs að aldri.
Um leið hvarf hugurinn til ár-
anna okkar fyrir austan, til Sig-
rúnar og drengjanna þeirra, for-
eldra, systkina hans, starfsfólks
kirkjunnar austur í Neskaup-
stað, safnaðarins þar. Þvílíkt
áfall, þvílík sorg, þvílíkur missir.
Vildum helst fara austur og fá að
umvefja þau í kærleika. Ágústi
og öllu hans fólki eigum við svo
margt að þakka. Minningarnar
brutust fram, ein myndin af ann-
arri, minningar áranna eystra.
En veruleikinn varð ekki
umflúinn. Í þetta sinn var höggið
óvenju þungt og ósanngjarnt og
óréttlátt. En hverju ráðum við,
hverju breytum við? Við getum
beðið um styrk og huggun í
þyngstu þraut. Og það var gert,
víða og af mörgum. Höldum því
áfram, því sorgin mun dvelja
með okkur.
Ágúst var vandaður tónlistar-
maður, vel menntaður, trúaður,
ráðagóður, vel að sér í kirkju-
tónlist og ljúfur í samstarfi.
Svavar og Ágúst urðu meira en
samstarfsmenn, urðu persónu-
legir vinir og fjölskyldur tengd-
ust bæði í leik og starfi. Krakk-
arnir okkar voru í
tónlistarskólanum hjá Ágústi og
við Sigrún vorum báðar sam-
starfskonur og vinkonur. Það var
gaman að tala við Ágúst, hann
var alltaf tilbúinn að spjalla um
lífið og tilveruna, sagði skemmti-
legar sögur og oft var hlegið
dátt. Hann var skapgóður, bros-
mildur, kátur, já hann átti svo
marga mannkosti. Ekki langt að
sækja það, að honum stóð gott
og vandað fólk, fólk sem kunni að
gefa af örlæti sínu og hæfileik-
um. Skorrastaður, æskuheimili
hans, er mikið menningarheimili,
vinastaður. Þar var hlýja, gest-
risni og gleði, söngur og hljóð-
færaleikur. Þangað var gott að
koma með krakkana okkar, þau
voru okkur eins og nánasta fjöl-
skylda.
Varla munum við eftir manna-
móti eða samkomum eystra að
Ágúst væri ekki að spila. Andleg
sem veraldleg lög, popptónlist og
djassmúsík. Hann stjórnaði kór-
um, bjó lög til útgáfu, hann var
mikill félagsmálamaður, tónlist-
arkennari og skólastjóri. Heim-
ilið þeirra Sigrúnar var fallegt og
hlýlegt. Þangað var gott að
koma, þar áttum við margar góð-
ar stundir með góðum vinum.
En svo fluttum við suður á
land en við héldum alltaf sam-
bandi því vináttan á sér ekki
landamæri. Við kveðjum nú einn
af okkar bestu vinum sem við
eignuðumst fyrir austan með
miklum söknuði, þökkum honum
allar okkar góðu stundir.
Við fjölskyldan vottum Sig-
rúnu, drengjunum, foreldrum,
öðrum ættingjum okkar dýpstu
samúð og megi miskunnsamur
Guð geyma ykkur og blessa
minningu um góðan dreng,
Ágúst Ármann.
Auður, Svavar og fjölskylda.
Mánudagurinn 19. september
2011 líður mér örugglega seint
úr minni. Ég fékk þessar hræði-
legu fréttir um að Aggi væri dá-
inn. Ég bara trúði því alls ekki.
Ég söng með honum í messu
daginn áður, þar sem hann
spjallaði svo skemmtilega við
Jórunni mína fyrir messu eins og
honum einum var lagið.
Já, hann Ágúst Ármann var
merkilegur maður og hafði mikil
áhrif á mig. Hann kenndi mér á
píanó frá tíu ára aldri til tvítugs
og alltaf leit ég mjög upp til hans
og hann var mér mikil fyrirmynd
í tónlistinni. Samhliða píanónám-
inu söng ég hjá honum í kirkju-
kórnum frá 16 ára aldri og
tveimur árum seinna kom hann
mér í poppið. Já, hann var mikill
tónlistarmaður, gat spilað allt og
heyrði allar raddanir.
18 ára gömul söng ég fyrst í
rokkveislu hér í Neskaupstað
sem hann var frumkvöðull að
ásamt fleiri. Hann kenndi mér að
radda og hvatti mig mikið og
hafði trú á manni þegar kom að
söngnum, hvort sem var á sviði í
Egilsbúð eða einsöngur í kirkj-
unni. Alltaf var líka gaman að
fara á kirkjukórsæfingar. Þar
stjórnaði hann af alúð og mikilli
hlýju. Oftar en ekki byrjaði hann
æfinguna á að spila lagstúf úr
gömlu dægurlagi eða klassísku
verki og spurði hvort við þekkt-
um lagið. Alltaf þakkaði hann
líka kórnum fyrir hverja athöfn í
kirkjunni með því að segja:
„Takk fyrir fólkið mitt“, sem
sýnir hversu mikla hlýju og
þakklæti hann bar til okkar.
Hann gat spilað allt og ég mun
alltaf hugsa til hans þegar ég
heyri eða syng „Scarborough
Fair“, því það er síðasta lagið
sem hann spilaði undir hjá okkur
Perlu fyrir æfingu á Tónatitring
nokkrum dögum fyrir andlátið.
Það eru ótal minningar sem
koma upp í hugann þegar maður
hugsar til baka og eiginlega bara
óhugsandi að ímynda sér tónlist-
arlífið hér á staðnum áfram án
hans. Við fjölskyldan munum
sakna hans gríðarlega en hann
kenndi tveimur eldri börnum
mínum á píanó og náði hann
mjög vel til þeirra. Elsku Sigrún,
Halldór, Bjarni og Þorlákur,
ykkur og öllum öðrum aðstand-
endum votta ég mína dýpstu
samúð á þessum erfiða tíma.
Heiðrún Helga
Snæbjörnsdóttir.
Þá kallið kemur,
hver má standast það?
Svo kalt að nístir oss í
hjartastað.
Því getur ekki Guð minn þessu breytt?
Og gefið líf sem ekki verður deytt.
Í höndum Guðs
svo hefjast örlög manns,
sem hverful ráðast öll
á einni nótt.
Við þekkjum ekki
skikkan skaparans
er skipast atvik undarlega fljótt.
Og manneskjan
er máttlaus eins og nú,
er markar dauðinn skarð
í okkar hóp.
Með styrk í Jesú
staðföst er vor trú,
er stynjum klökk af harmi þetta hróp.
(Sigurður Rúnar Ragnarsson)
Góður vinur og náinn sam-
starfsmaður, Ágúst Ármann
Þorláksson organisti og tónlist-
armaður, er hér kvaddur hinstu
kveðju. Starf hans við Norðfjarð-
arkirkju er nú falið minningum
góðum og virðing og þökk ríkir
nú, er hans nýtur ekki lengur
við. Ég þakka samleiðina og
samstarfið, vináttuna og öll góðu
ráðin og hug hans til kirkjunnar,
sem hann helgaði starf sitt af
heilum hug.
Guð minn lauga þú sorgina
friði þínum og blessa minning-
arnar, þær standa eftir og við
höldum fast í þær. Far þú í friði,
kæri vinur. Sendum okkar
dýpstu samúð til Sigrúnar og
allra ástvina.
Sigurður Rúnar Ragnarsson
sóknarprestur
Norðfjarðarkirkju og
Ragnheiður Hall.
Ágúst Ármann, hjartkær vin-
ur okkar, varð bráðkvaddur
langt um aldur fram. Hann var
heilsteyptur, jákvæður og
áhugasamur um lífið og tilveruna
í víðasta samhengi hlutanna,
enda hafði hann gaman af að
ræða málin út frá heimspekilegu
sjónarhorni. Ágúst var trúaður
og velti tilvistarspurningum
gjarnan upp í umræðum. Honum
var annt um fólk og mætti öllum
sem leituðu til hans af virðingu
og áhuga.
Sigrún kona Ágústs var æsku-
ástin, traustur og ljúfur lífsföru-
nautur alla tíð. Hann var náinn
sonum sínum, lét sér annt um
tengdadætur sínar og mikið var
hann stoltur af barnabörnunum
þremur. Ágúst var í góðum
tengslum við stórfjölskylduna og
fylgdist vel með fjölskyldum
systkina sinna.
Það er komið á fimmta áratug
síðan kynni okkar af Ágústi hóf-
ust. Örn og Ágúst voru æskuvin-
ir og það styrkti böndin enn
frekar að þeir áttu samleið í tón-
listinni. Þeir spiluðu saman í
danshljómsveitum í mörg ár,
sællar minningar.
Þeir voru samferða í námi við
Tónlistarskólann í Reykjavík og
á þeim tíma hittumst við fjögur
nánast hverja helgi. Við áttum
dásamlegar stundir saman, hug-
leiddum tilveruna, spáðum í hvað
framtíðin bæri í skauti sér og
síðast en ekki síst ræddum við
tónlist vítt og breitt. Ágúst var
barokkmaður í tónlistinni, en
áhuginn spannaði vítt svið og
náði ekki síður til Pauls McCart-
ney en Bachs og Händels.