Morgunblaðið - 28.10.2011, Blaðsíða 38

38 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. OKTÓBER 2011
Arnar Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
Hljómsveitin Reykjavík!, sem þrátt fyrir
nafnið á eins konar varnarþing á Vest-
fjörðum, hefur sent frá sér þriðju breið-
skífu sína, Locust Sounds. Sveitin er skip-
uð þeim Kristjáni Frey Halldórssyni,
Ásgeiri Sigurðssyni, Valdimar Jóhanns-
syni, Bóasi Hallgrímssyni, Guðmundi B.
Halldórssyni og Hauki S. Magnússyni. Sá
síðastnefndi sat ljúfmannlega fyrir svörum.
Allt látið flakka
– Þriðja platan. Umturnun?
„Í rauninni eru engar breytingar – og al-
gerar breytingar. Hljómsveitin er mjög
„organic“, byggir á opnu flæði ef svo mætti
segja og það sem við gerum alltaf miðast
við það sem við getum gert hverju sinni.
Það sem hefur kannski breyst er að við er-
um alltaf að læra betur hver inn á annan.
Hljómsveitin breyttist t.d. við það að vinna
með Ernu Ómars í Belgíu að verkinu The
Tickling Death Machine fyrr á árinu. Þar
var skrifað handrit að tónleikunum okkar,
en fram að því snerust þeir um að láta allt
flakka og vera í augnablikinu einhvern veg-
inn. Það var gífurlega lærdómsríkt að
þurfa að aga okkur svona og þessi nýja
nálgun gaf okkur aukinn kraft og sjálfs-
traust. Þessir nýju starfshættir þéttu
bandið enn frekar. Það er hollt og gott að
komast út fyrir íslensku senuna, en þar er
auðveldlega hægt að missa móðinn ef mað-
ur gætir sín ekki. Þetta er eins og tölvu-
leikur, mann langar eðlilega að komast á
næsta borð. Íslenska senan – eins dásam-
leg og hún annars er – á það til að renna
eins og Tetris frekar en borðleikur.“
– Hvar var platan tekin upp?
„Hún var tekin upp í Sundlauginni með
Bigga (Birgir Jón Birgisson). Við byrj-
uðum á henni í fyrra en vorum þá að pæla í
allt öðruvísi nálgun. Ætluðum að gefa út
tíu lög á fimm tveggja laga plötum, allar
með mismunandi upptökustjórum. En við
urðum svo hressir með Bigga að við
ákváðum bara að halda áfram með hon-
um.“
– Myndir þú lýsa Reykjavík! sem vest-
firskri hljómsveit?
„Algerlega! Ég þreytist reyndar seint á
að tala um það en flestir meðlimirnir voru í
klíku sem var að gera mjög spennandi
hluti á Ísafirði á tíunda áratugnum. Hún
flutti inn hljómsveitir, stofnaði Funklistann
og vann mjög skapandi og framsækið starf.
Það er einhver dýnamík á milli okkar sem
spillist ábyggilega út í tónlistina.“
– Hvernig semjið þið annars lögin?
„Það er allur gangur á því. Valdi er t.d.
mjög afkastamikill, kemur með mikið af
riffum og alls kyns hugmyndir að upp-
byggingu. Þetta fer svo allt í meðferð hjá
hljómsveitinni, við vinnum allir saman að
því að smíða lögin og tálga þau til. Lög og
textar eru skrifaðir á hljómsveitina til að
undirstrika að ekkert gæti orðið til án allra
hinna.“
Þroski
– Maður skynjar mikið bræðralag í
sveitinni.
„Já, það er sannarlega til staðar. En
þetta er ekki svona karlrembuskot-
veiðiklúbbur. Við erum búnir að þekkjast
mjög lengi allir saman og erum líklega
orðnir pínu þroskaðir. Það slær í brýnu
annað veifið eins og í öllum mannlegum
samskiptum en virðingin sem við berum
hver fyrir öðrum er mikil. Við gerum okk-
ur grein fyrir því að hljómsveitin er sam-
eiginlegt verkefni, þetta er farartæki fyrir
okkur alla, ekki einhvern einn. Heildin
skiptir öllu. Reykjavík! snýst líka mikið til
um heiðarleika. Tónlistin er mér allt og ég
tek hana alvarlega. Á þeim vettvangi set
ég fram öll mín myrkustu leyndarmál. Að
knýja fram eitthvað hreint, eitthvað satt,
það er það sem þetta snýst allt saman um
á endanum.“
„Að knýja fram
eitthvað hreint,
eitthvað satt“
 Reykjavík! sendir frá sér nýja plötu
 Sannur bræðralagsandi stýrir meðlimum
 Ögun brjálæðisins þéttir hópinn enn frekar
Bræður Þessi ágenga mynd gefur öfuga mynd af andanum sem ríkir í Reykjavík!
Frásagn-ir ummann-líf og
menningu í
Austur-
Skaftafellsýslu
hafa jafnan haft
yfir sér æv-
intýrablæ. Vel-
þekktar eru
æskuminningar Þórbergs Þórð-
arsonar úr Suðursveit; ein-
staklega tærar lýsingar úr veröld
sem var. Svo hafa á seinni árum
komið út myndgerð glæsirit þar
sem segir frá búskap fólks sem
hefur í aldanna rás háð harða
baráttu við elfur stórfljóta sem
falla fram til sjávar frá Vatna-
jökli. Má í þessu sambandi nefna
ágætar bækur
Hjörleifs Gutt-
ormssonar og
Helga Björns-
sonar og mætti
sjálfsagt fleiri
nefna.
Fjögur viðtöl
Bók Arnþórs
Gunnarssonar, Á
afskekktum
stað, er af öðrum meiði sprottin. Í
bókinni er rætt við sex Austur-
Skaftfellinga sem koma hver af
sínum staðnum í héraðinu og hafa
ólíkar sögur að segja. Að stofni til
eru þetta segulbandsviðtöl sem
höfundur hefur unnið úr og svo
sett kjöt á beinin með því að leita
í ritaðar heimildir. Og útkoman
úr þessu eru svo fjórir pistlar
sem hafa meðal annars það inntak
að „leiða í ljós hið margþætta
gangvirki samfélagsins, hlutverk
einstaklingsins í því sambandi og
samspil hans og heildarinnar“,
eins og í formála segir.
Viðmælendur eru hjónin Álf-
heiður Magnúsdóttir og Gísli Ara-
son á Hornafirði, Ingibjörg Zop-
haníasdóttir á Hala í Suðursveit,
feðgarnir Sigurður Bjarnason og
sonur hans Einar Rúnar, jöklaf-
arar á Hofsnesi í Öræfum, og loks
Þorvaldur Þorgeirsson sem í ára-
tugi var yfirmaður í bandarísku
ratsjárstöðinni á Stokksnesi.
Líf í lygnum
straumi
Með nokkurri einföldun má segja
að flest viðtölin í bókinni séu
næsta fyrirsjáanleg. Líf fólksins
rennur í lygnum straumi, dagur
fellur af degi og hverju tímaskeiði
fylgja ákveðin viðfangsefni. Bú-
skaparbasl og brauðstrit. Tals-
verður fengur er að viðtalinu við
Ingibjörgu á Hala en bitastæðast
er þó viðtalið við Þorvald á
Stokksnesi. Sá virðist hafa verið
góður sögumaður auk heldur sem
í eðli starfseminnar á Stokksnesi
bjó að með henni bárust að
nokkru leyti ný áhrif í samfélagið
eystra. Og voru ef til vill meiri en
menn vilja vera láta, segir Arnþór
í ályktunarorðum með viðtalinu.
Fyrir áhugafólk um land og
sögu er bókin Á afskekkum stað
hvalreki. Frásagnirnar eru sumar
að vísu tilþrifalitlar og höfundur
hefði að ósekju mátt ydda þær
betur; en þær eru samt frábær
heimild um svo margt í Austur-
Skaftafellssýslu; landinu milli
fljótanna.
Í landinu milli fljótanna
Á afskekktum stað bbbmn
Eftir Arnþór Gunnarsson
Hólar, Reykjavík 2011
Hólar, Reykjavík 2011.
SIGURÐUR BOGI
SÆVARSSON
BÆKUR
Arnþór
Gunnarsson
Íþessaridönskuglæpasögufinnst lík
ungrar konu.
Augu hennar
hafa verið fjar-
lægð. Í ljós kem-
ur að önnur
morð hafa verið
framin af svip-
uðum toga. Grunur leikur á að
hægrisinnaðir öfgamenn beri
ábyrgð á morðunum. En er það
svo?
Þetta er að ýmsu leyti dæmi-
gerð norræn glæpasaga. Saka-
málið er flókið og vekur siðferð-
islegar spurningar. Aðalpersónan,
Dicte Svensen, ritstjóri sakamála
á Blaðinu, fæst ekki einungis við
að ráða gátuna heldur þarf hún að
glíma við erfið mál í einkalífi.
Einkalíf annarra persóna er held-
ur ekki slétt og fellt.
Allt er þetta hinn þokkalegasti
lestur án sérstakra tilþrifa. Fram-
vindan er fremur hæg en spennan
eykst undir lokin. Höfundur teygir
lopann um of og bókina hefði mátt
stytta þó nokkuð. Hún gegnir hins
vegar vel því hlutverki að hafa of-
an af fyrir lesandanum meðan
hann les hana. Eftir að hafa lokið
við bókina leggur hann hana frá
sér og gleymir henni mjög fljót-
lega.
Þokkaleg afþreying
Líf og limir  Eftir Elsebeth Egholm. Mál og
menning gefur út. 384 síður, kilja.
KOLBRÚN
BERGÞÓRSDÓTTIR
BÆKUR
Rithöfundurinn Elsebeth Egholm.