Líf og list - 01.04.1950, Síða 21

kunnugt er standa þeir nú flestum
þjóðum framar á leiklistarsviðinu.
Hafa þeir og lagt ósþart kapp á að
vanda til kvikmyndagerðar eftir
styrjöldina. Hefir þeim fleygt svo
ótrúlega fram á því sviði, að nú
standast þar fáar þjóðir þeim snún-
ing. Því til sönnunar mætti benda
á myndir eins og Hamlet, Oliver
Twist, „Odd man out“ og „Great
Expectations, svo að örfá dæmi séu
tilfærð. — Stjörnubíó sýndi fyrir
skemmstu „T heSmallVo i ce“,
enska kvikmynd, sem ekki var af
lakara tæinu. Leikstjóri hennar,
Alexander Korda, sem stjórnað
hefir mörgum beztu kvikmyndum
Breta, virðist vera óvenju hugvit-
samur náungi. Stöku ,„erótískar“
myndir frá Finnlandi skjóta hér
upp kollinum annað veifið. Finn-
ar eru sannast sagt iðnir við kol-
ann. Aldrei þreytast þeir á að taka
„erótíkina" til meðfer-ðar í kvik-
myndum sínum. Hún gengur eins
og rauður þráður í flestum mynd-
um þeirra. Ein þeirra (Ó1 g u-
b 1 ó ð hét hún og var sýnd í Aust-
urbæjarbíó í skammdeginu) fékk
góðar undirtektir, eins og vænta
mátti. - Þýzku myndirnar „Razzia“
og „Morðingjar meðal vor“, sem
báðar eru gerðar eftir styrjöldina,
skáru sig úr. Þá var og á ferðinni
all-frambærileg þýzk kvikmynd í
Tjarnarbíó, sem fjallaði um ævi
rússneska tónskáldsins Tschaikovsk-
ys. Z a r a h L e a n d e r fór þar
með annað aðal-hlutverkið - hún
virtist vera hreint „únikum“ af
leikara og kvenmanni - ekki síðurl
- Að síðustu ber að geta sérstaklega
tveggja franskra mynda, „Moskva-
nætur“ og „Kafbátsforinginn", sem
að vísu efnislega var ekki sérlega
mikið í spunnið. En Harry Baur
fór með aðalhlutverk í þeim báð-
um. Hann er risavaxinn persónu-
leiki, ógleymanlegur leikari.
Stgr. Sig.
- KVIKMYNDIR -
Þó að hér hafi svipað og endra-
nær verið völ á fáum góðum kvik-
myndum, hafa þokkalegar myndir
slæðzt hingað í vetur og einstaka
þeirra verið frábærar. H a m 1 e t -
myndin, sem farið hefir sigurför
um allan heim, var sýnd hér aftur
í Tjarnabíó á dögunum. Sennilega
er hún einhver mikilfenglegasta
kvikmynd, sem gerð hefir verið um
langan aldur, enda skipuð beztu
leikkröftum Breta, en eins og al-
Munaðarleysingj ar.
Brauð!
Sverrir Haraldsson:
ÉG SIGLDI ÚR HÖFN
Ég sigldi úr höfn á sumardegi,
er seglin vindurinn þandi
og hirti lítið um hrakspá þeirra.
sem hímdu eftir í landi.
Hvað varðaði mig um veslings fólkiS,
sem vildi svo gjarnan frétta,
að ég hefði síðast bátinn brotið
í brimi við Svörtukletta?
Alls staðar mætti ég illgjömu brosi
og augum, sem lýstu háði.
Hver einasti maður, sem eitthvað sagði,
ógæfu minni spáði:
— Þér væri nær að hanga heima
og hugsa minna um þetta.
Þú mundir aðeins bátinn brjóta
í brimi við Svörtukletta.
Himinninn var svo heiður og bjartur
og hafið fagurt að líta,
þegar ég leit í ljóma hverfa
landið mitt jökulhvíta.
Hérna þurfti ég ekkert að óttast,
aldrei skyldu menn frétta,
að ég hefði villzt og bátinn brotið
í brimi við Svörtukletta.
Nú ætlaði ég um heiminn hálfan,
hamingju mína að finna,
eignast svo gull og græna skóga,
glæsileg afrek að vinna.
Síðarmeir heim ég svlfi aftur,
svo að menn skyldu frétta,
að ekki hefði ég bátinn brotið
í brimi við Svörtukletta.
Dagarnir liðu einn af öðrum,
aldrei sá ég til landa.
Þau voru hulin mistri og móðu,
myrkur til beggja handa.
Áttu nú kannski óskir að rætast
allra, sem vildu frétta,
að ég hefði loksins bátinn brotið
í brimi við Svörtukletta?
Báturinn minn var brothætt glingur,
sem byltist á trylltum öldum.
Stormurinn æddi, stórar bylgjur
steyptust með hvítum földum.
Illgjarnir menn sem hímdu heima
höfðu gaman að frétta,
að flakið af bátnum fannst í morgun
á fjöru við Svörtukletta.
Þið, sem að alltaf furðu fúsir
fleygðuð að manni steini,
hrakspár ykkar og ólánsóskir
urðu mér loks að meini.
Vel máttu una, vesæll lýður,
vildirðu ekki þetta?
Á morgun finnur þú lík mitt liðið
liggja við Svörtukletta.
LÍF og LIST
21