Birtingur - 01.06.1968, Blaðsíða 25

vegna hafa vísindin laðað mig að sér. Það sem
er að gerasl í vísindum á okkar tímum er svo
óheyrilegt og æsilegt að það er ómetanlegt að
eiga hlutdeild í þesskonar ævintýri. Það eru
fyrst og fremst hugmyndirnar sem heilla mig.
En það er alltof mikið gert að því að eltast við
einhverjar nýjungar sem eru kannski ekki neitt
nýtt og kasta öllum gömlum hugmyndum fyrir
róða bara af því þær eru gamlar. Eg er ekki á
móti þessu unga fólki en mér finnst það
margt ganga of langt til þess að seilast eftir
því að heita avant-garde í listinni. Það er eng-
inn avant-garde lengur í þeim skilningi sem
var áður, til dæmis á fyrsta hluta aldarinnar,
framúrsveit sem braust út úr logninu og kyrr-
stöðunni í kringum sig. Nú er fólk orðið svo
alvant breytingunum og hugur þess stilltur
inn á þær, gífurlegum breytingum: tæknibylt-
ingar, styrjaldir, ægilegar þjáningar fólks, tor-
tímingar í svo hrikalegum mæli og svo snöggt.
Enginn hneykslast framar, að minnsta kosti
ekki á listamönnunum. Það er fáránlegt þegar
þetta fólk er að reyna að hneyksla sem virð-
ist ætla að nota hneykslunina sem lielzta
áhrifsbragðið, þetta liappeningsfólk og pop.
Stóryrðin eru ekki lengur stór orð. Þau
hneyksla ekki lengur. Veruleikinn í okkar lífi
er svo uggvænlegur og hneykslandi að
hneykslunarviðleitni í list ýtir ekki við okkur,
lteldur bara það horn veruleikans sem við
getum náð að spenna. Það er verið að hlaupa
eftir tízkum og þegar loksins er búið að hlaupa
þær uppi þessar snöggvöktu tízkur þá eru þær
þegar passé, afturúr. Eg er ekki trúaður á
þessar happenings sem þeir voru með, þær
eru of mikið stundarfyrirbæri og þar er ekki
verið að leita eftir neinu sem eigi að endast.
Þar er enginn áhugi á því sem geti varað held-
ur bara að svara stundarboðum og gera gaura-
gang, þetta er nýtt skemmtanaform og miðar
að því að espa upp stundarhrif eða æsing, og
láta alla taka þátt í því. Það kemur að miklu
merkilegri happenings í framtíðinni þar sem
milljónir taka þátt, segjum þegar verður skot-
ið eldflaugum til tunglsins með tuttugu mill-
jón manns, það verður sýning sem enginn lista-
maður getur keppt við. Annars ætti listin
aldrei að keppa við vísindin og tæknifræðina
heldur halda sér að manneskjunni og kanna
djúp hennar, listamaðurinn á að láta sig varða
um vísindin en ekki keppa við þau. Margt
ungt fólk er alveg gapandi út af allskonar
tæknibrellum og því sem við köllum gadgets
í Ameríku og setja slíkt á stall og dýrka það
einsog guð og komast svo ekki lengra til þess
að átta sig á veruleikanum, veruleikinn endar
í einhverskonar hálfvísindalegum hreyfimynd-
um en gleyma því að þeir sem listamenn geta
alls ekki keppt við hina vísindalegu tækni í
alheimi sem maðurinn hefur smíðað sér. Það
íiirtingur
23