Birtingur - 01.06.1968, Page 58

JÓN ÓSKAR: BARN, GAMLI MAÐUR
í silkihári barnsins eru dagarnir komnir og farnir.
Er þetta ekki gatan þar sem við gengum?
Ég man ekki vel þetta gráleita múrveggsandlit.
Tíndu upp liti þína, barn, gamli maður,
litina sem þú hefur forsmáð og fleygt út í bláinn.
HAHAHAAAAAAAHAHÁÁÁ! út' úr húsasundi.
Neieieieiei---úhúh!----jájá------neneee---
Ég man ekki hvort það var hérna í portinu:
Gunna tík og Beggi tuddi, jú, þetta er húsið.
Jú. þetta er garðurinn þetta er garðurinn þetta er garðurinn.
Upp við vegginn Gunna tík með lærin ber og sólskin í augum:
Þú ert mitt sólskin þú ert mitt sólskin þú ert mitt sólskin.
Svo flýgur geisli Begga tudda um garðinn
flýgur smýgur í gegnum Gunnu tík sem flýgur
baðandi höndum gegnum garðinn svo börnin hljóðna
og gráir múrveggir hverfa en titrandi strengur
titrar í loftinu þenst og þaninn titrar
unz tónninn stígur hærra hærra hærra
hærra en eyrað nemur, jú, þetta er garðurinn.
Tíndu upp liti þína, barn, gamli maður.