Íslenskt skákblað - 15.12.1925, Síða 3

ISLENSKT SKAK13LAÍ),
útoefandi : SKÁKSAMBAND ÍSLANDS, akuheybi.
I. árg.
Akuregri 15. desember 1925.
3. hefti.
W ILHE L, M S T E I N I T Z .
8KÁKIIE1MSME1STAEI 1800--1H0-1,
Árið 1862 var háð annað alheimsskákþingið í Lundúnum og
þangað boðið öllum mestu skákmeisturum, er þá voru uppi. Um
það leyti skaraði fram úr öllum, meistarinn þýski, Adolf Andersen.
Hlaut hann og á þessu skákþingi 1. verðlaun og var með því aft-
ur álitinn mesti skákmaður heimsins, því að P. Morphy hafði þá
algerlega dregið sig í hlje. Á skákþingi þessu mætti lítt þektur skák-
maður, Wilhelm Steinitz að nafni, frá Vínarborg. Höfðu landar hans,
Austurríkismenn, kosið hann til þess að mæta á skákþinginu, þar
sem þeir töldu hann bestan sinna skákmanna. Á skákþingi þessu
náði Steinitz að vísu aðeins 6. verðlaunum. En ærna eftirtekt vakti
hann á sjer og gaf þegar von um, — er síðar rættist, — að hjer
væri verulegur skáksnillingur kominn fram á sjónarsviðið.
Wilhelm Steinitz er fæddur í Prag 14. maí 1836 (»Nordisk Skak-
tidende«, I. árg. 1873, telja fæðingardag hans 18. maí 1837). Þegar
í barnaskóla kvað mjög að stærðfræðisgáfu lians. Árið 1858 byrj-
aði hann nám í alfræðiháskólanum í Vínarborg, en lók þá þegar að
þjást af augnveiki og bijóstveiki. Um 1860 hætti Steinitz námi og
tók fyrir blaðamensku.
Pegar í æsku skaraði Steinitz fram úr skákmönnum í Prag. Var
um þetta leyti mikill áhugi á skák í Austurríki og tók Steinitz jafn-
an mikinn þátt í skáklífi landa sinna meðan hann dvaldist þar.
Hngur að aldri vakti hann eftirtekt mikla á sjer með því að máta í
blindskák 2 eíldustu skákmennina í skákfjelagi Vínarborgar. For-
niaður, sem sat að tafli, spurði Steinitz að því, hvort hann kynni
nokkuð verulega að tefla skák. »0-jæja,« mælti Steinitz og bætti
við: »Jeg get líLaa teflt blindandi.« Samstundis buðust til að tefla
við liann blindandi þektur skáktneistari, N. Falkbeer, og annar
ónefndur meistari og hugðust að bæla gortið í spjátrung þessum.
En þeir komust brátt að raun um, að þeir yrðu að gæta sín, enda
fóru leikar svo, að Steinitz mátaði báða. Eftir það sóttust skák-
menn um það, að fá að tefla við hann.
Jafnframt blaðamenskunni iðkaði Steinitz mjög skák, og varð hún