Íslenskt skákblað - 01.02.1927, Blaðsíða 15

ÍSLENSKT SKÁKBLAÐ
37
S K Á Ií F R Æ Ð I.
VÍNARJ
1. e2—e4 e7 —e5
2. Rbl —c3 . . .
Byrjun þessi er all-gömul, en
er fyrst verulega notuð eftir að
austurríski skákmeistarinn C.
Harnpe skýrði hana og kom
lienni á framfæri um 1850.
Besti svarleikur svarts er óef-
að Rg8—f6 (I.) og Rb8—c6 (II.).
Aftur á móti er Bf8—c5 (III.) og
Bf8—b4 (IV.) miður góðir svar-
leikir. Allir aðrir svarleikir leiða til betri taflstöðu fyrir hvítan og
athafnaríkari.
I. 2. . . . Rg8-f6!
Leiki nú hvítur Rgl—f3 er
byrjunin orðin »Fjögra riddara-
leikur«.
A.
3. Bfl —c4 BÍ8—b4
Ef 3. . . ., RXe4, vinnur hvít-
ur að minsta kosti skiftamun.
4. d2—d3 Rb8—c6
5. Rgl—e2 d7—d5!
6. e4Xd5 Rf6Xd5
7. 0-0 Bc8—e6
8. Rc3Xd5 Be6Xd5
9. Bc4Xd5 Dd8Xd5
10. c2— c3 Bb4-e7
og aðstaðan er jafngóð hjá báðum.
B.
3. f2—f4 d7—d5
Slæmur leikur er 3. . . ., e5X
f4, því að 4. p—e5, D—d7; 5.
E i k u R.
D—e2, R—g8; 6. R —f3, p —c6;
7. p —d4.
4. e4Xd5 Rf6Xe4
5. Rgl — f3 Bf8-b4
6. Bfl — e2 0-0
7. 0-0 Bc8—g4
8. Ddl—el! Rb8—c6
9. d2—d3 Re4Xc3
10. b2Xc3 Bb4-a5
11. Bcl—d2 . • .
og aðstaðan er jafngóð hjá báðum.
II.
2. . . . Rb8—cö
A.
3. g2—g3 Bf8—c5
4. Bfl—g2 Rg8—e7
5. Rgl—e2 d7—d6
6. 0-0 Bc8—e6
7. Kgl—hl Dd8-d7
8. f2-f4 Beö—h3
9. f4-f5 Bh3Xg2f
10. KhlXg2 h7 —h5
11. h2—h4 0-0-0
12. d2 —d3 f7—f6
13. Hfl—f3 d6—d5
14. Rc3—a4 Bc5—dó
og svarta taflið stendur nokkru
betur.
B.
3. Í2-Í4 e5Xf4
Pað er mjög óhagkvæmt fyrir
svartan, ef hann tekur ekki peðið.
4. Rgl—f3 g7 g5
1.
5. d2—d4 g5—g4!
6. Bfl —c4 . . .