Reykvíkingur - 01.08.1928, Blaðsíða 10

362
REYÍVIKINQUR
irni'r og gullsmiðurinn ætlaöi að
fara að láta kassann með þeim
niður aftur, tók hann eftir að
dýrasta hrimginn vantaöi. Hann
flýtti sér fram fyrir búðarborðið
til þess að konurnar kæmust ekki
út, og sagði svo að þcnnan hring
vantaði. „Við skulum leita að
honum og óg verð að biðja ykkur
að vera hérna inna þar til hann
finst."
Að því mæltu aflokaði hann
búðinni.
Konumar brugðust illa við og
spurðu hvo»rt hann kanm ske
héldi að þær hefðu stolið hringn-
um.
Nei, mikil ósköp, honum datt
ekki einu sinni í hug að gruna
þær, en þetta væri leiðinlegt fyr^
ir þær lília, og ætlaði hann því
að hringja til lögreglunnar, svo
hægt væri að leita á þeim og þær
gætu farið án þess að grunur
lægi. á þeim að þær væru valdar
að hvarfi hringsins. Tók hann þá
eftir að annari konunni féllust
hendúr.
„Það er bezt að leita einu sinni
tii á gólfinu," sagðí gullsmið-
úrinn. „Hvað er nú þetta, hérna
hjá töskunni minni,“ sagði þá
önnur konan.
Gullsmiðurinn reisir sig upp og
þarna á búðarborðsglerinu, þar
sem ekki lá nokkur hlutur nokkr-
um augnablikum áður, lá nú
bæði kventaska og — hringurinn
sem vantaði!
Fólk, sem kemur til þess að
stela, er oftast auðþekt úr, segir
sami guílsmiður, því það er svo
mikið fum á því. Það er aldr-
ei kyrt með hendurnar, og rót-
ar öllu til. Annars er mér kunn-
ugt um að búðarþjófnaður er
framinn hjá fleirum en okkur
gullsmiðunum, þó hann sé einna
auðveldastur hjá okkur.
Kaupmaður einn hér í borginni
tók eftir því að peningar hurfu
úr skúffunni hjá hoirum. Furðaði
hann mikið á þessu, því búðar-
mennirnir, sem voru hjá honum,
voru búnir að vera lengi hjá
honum, og hafði aldrei áður fall-
ið neinn grunur á þá.
Ekki gat hann þessa við búðar-
mennina, en það leið mánuður
eftir mánuð, án þess að hainm
yrði þess vísari hvernig pening'
arnir hyrfu.
Svo loks komst hann að því-
Það var maður sem oft kom •
búðina og sat á viðræðum við
búðarmennina þegar lítið var að
gera, en stundum kom til þ®3S
að fá að síma, sem var valdur
að peningahvarfinu.
Kom hann helzt um matmáls-
tíma, þegar ekki var nema einn
maður í búðinni við afgreiðslu.
Fékk hann þá að síma og komst
þannig inn fyrir borð; sætti svo