Reykvíkingur - 01.08.1928, Blaðsíða 18

370
REYKVIKINGUR
Framtfð Reykjavíkur.
Pað er kunnugt, að meginþorri
Reykvíkinga heíir jafnan verið á
Jreirri sko.ðun að borgin mundi
ekki stækl-.a neitt að ráði frá því
sem hún var þá. Mcnn héldu þetta
þegar hér voru 5 þúsund hræður
Menn héldu það þegar íbúar vo.u
hér 7 þúsundir, þegar þeir vo>u
15 þúsundir og 20 þúsundir.
Reykvíkingar eru nú yfir 25
þúsundir og hvað segja menn
nú?
Yíirkitt virðisc sem menn séu
þeirrar skoðunar áð borgin stækki
ekki mikið úr þessu, og það er
ekki sjaldan að kvíði heyrist lát-
inn í ljós yíir þvi að íbúum fari
að fækka hér aftur.
Þetta er því mál sem vert er
að athuga.
Rað er þá fyrst þetta:
Pað munu vera fáar borgir i
heimi, og ef til vill engin í ver-
öldinni, sem flytur hlutfallslega
jafnmikið út af vörum, og jafn
mikið inn aftur frá útlöndum sem
Reykjavík. Það sem Reykvíkingar
framleiða er nær alt se't út úr
iandinu, og næstum alt scm við
þörínumst kaupum við að.
Þctta var eðlilegt mcðan hér
áttu ekki heima nema fáar þús-
undir manna. En það er ekki
lengur eðlilegt eftir að hér eru
orðnar svona margax þúsundir
manna, því hér er orðið svo
margt af fólkinu að hér er kom-
inn nógu stór markaður til þess
aö margskonar iðnaðarirjmlcið -11
geti borið sig, sem óhúgsandi
\ar áður að gæti það.
En á hverju stendur?
Það stendur á tvennu: á vöntun
á verklegri þekkingu, og vöntu'i
á ódýru rafmagni, en úr hvort-
tveggja mætti bæta á næstu 5
til 10 árum.
Ef Reykjavík færi að framleiða
það, sem hægt er að framleiða
iþér eins gott og ódýrt og það sern
frá útlöndum kemur og notað er
hér, þá er ekki vafi á því að
hér eru lífsskilyrði fyrir margar
þúsundir manna í viðbót, bara
til þess að framleiða iðnaðar-
vörur handa þeim, sem nú eru hér
fyrir.
En getur það hugsast að v.ið
höldurn áfram svona að kaupa
alt frá útlandinu? Það er tæpleg3
hugsanlegt, og mcð öllu óhugs-
andi ef við fáum bráðum ódýrt
rafmagn úr Soginu.
Að öllu þessu athuguðu cr
vart hugsanlegt annað en að
Reykjavík haldi áfram að stacirh3-
Og alt af eykst togaraútgerðiu-
Og hér hefir á allra síðustu áir-
um risið ný tegund útgerðar sern
eru þorskveiðar á litlum guí’u'
skipum, sem í daglegu tali eru
nefnd „línuveiðarar'', Af þesskon-