Reykvíkingur - 01.08.1928, Blaðsíða 13

REYKVIKINGUR
365
v®ri bak viö forhengið. Það var
s|«inhljóð, en samt fanst Soames
(ins og eitthvað birtist stúlkunni
°S hann fann aftur til geigsins,
Pr hann hafði fundið áður.
”Herra King segist vilja benda
yúur á að hann hefir kvittanir
^ra yður, sem hljóta að binda
iður vjg iiantlj sv0 hann þart
(''kert að óttast af yðar hendi,
þess vegna getið þér farið
fríáls ailra ferða yðar, þegar
1Tauðsynlegt er fyrir yður að fa a
i'ðar eigin erinda.“
^ftur virtist stúlkan h'usta. Það
^ar sttinhljóð augnablik, svo hélt
lan áfram: ,.Herra King vill
hey
Þér
yra af yðar eigin munni að
r séuð þessu samþykkur og sé-
uð ánægður." Hún hætti að tala
'11 hélt áfram að brosa til hains.
”Ég er — — áamþykkur,"
j^Sði Soames með rödd, sem var
ds af geðshræringu hans, „og er
— ánægður."
Hann horfði á forhengið með
a Iha ótta og fordæmd sál á hlið
h^vitis. Hann hugsaði að ef ein-
er rödd heyrðist nú þaðíain mundi1
ann missa vitið, því honum fanst
S(ai eitthvað ógurlegt væri á bak
Það. Hann sá nú að stúlkan
ustaðj, og svo sagði hún:
”Herra King segir að þér megið
Ljúsið slokknaði og Soames rak
hl1 úhgistaróp en þó ekki hátt.
Svo fann hann að þrifið var í
hann og hann leiddur af stað.
Hann gat varla gengið af því
hvað hném s^ulfu undir homum
og honum fanst leiðin enu þá
lengri en þegar hann kom. Svo
var ioks sagt: „Stanzið!" og tak-
inu á honurn var sLept.
Hann heyrði að klappað var
saman lófunum þrisvar, og svo
opnaðist hurð ekki fet frá þar
sem hann stóð. Hann sá nú að
hann var staddur í anddyrinu,
þaðan scm hin dularfulla ganga
var haíin. Ho-Pin stóð við hlið-
ina á honum, en emgin hurð var
á bak við hann!
„Hér er herbergið yðar,“ sagði
Ho-Fin og gekk yfir ganginn og
opnaði venjulega hurð er þar var.
Soames næstum hljóp inn um
dyrnar og fleygði sér á rúmið.
„Góða nótt!“ heyrði hann Ho-
Pin segja og ljósið á ganginum
slokknaði.
5. kafli.
Hvelfingar Ho-Pins.
Soames var svo yfir sig kom-
inn af þreytu, að hann sofnaði
hér um bil undir eins. Hvað lengi
hann hafði sofið vissi hann ekki,
þegar hann vaknaði við að raf-
magnsbjalla, sem var rétt við
rúmið hans gal.l við. Hann hafði
fleygt sér á rúmið í öllum föt-
urn og stökk nú fram úr því