Reykvíkingur - 08.08.1928, Blaðsíða 22

406
REYK VIKINQUR
Stúlkan, sem strauk
frá Astralíu.
í síðasta tbl. Reykvíkings er
sagt frá ferðum seglskipsins Her-
zogin Cecilie og stúlkittini, sem
strauk með því frá Ástraliu, sem
heitir Jeanine Day. Frásögn hewn-
ar sjálfrar um ferðalagið og til-
drögin til þess fer hér á eftir:
„Frá því fyrst er ég man eft'ir
mér, hefur mig langað ákaflega
til þess að sigla fyrir Horn (suð-
urodda Ameríku) og óx sú löng-
un stöðugt hjá mér. Sjórinn dró
mig að sér og ég hujsaði og
dreymdi stöðugt um hann.
íig kaus Herzogin Cecelie til
þess að ferðast með, af því mér
þótti svo vænt um skipið og ég
vissi hve það var vel viðað og
að öllu leyti útbúið, en auk þess
var skipshöfnin alt ungir menn
frá fimtán til tuttugu og tveggja
ára, og elzti skipverjinn var að
eins 22 ára. Þeir voru al’ir synir
Norðurlandabúa og þykja J-.að
góð meðmæli með sjómömiuim.
Ég vissi að mér var ómögulegt
að fá far með skipinu öðruvísi
en að klæðast hásetafötum og
stiga síðan á skipsfjöl og fela
mig.
I Port Lincoln keypti ég mér
karlmannsföt og læddist síðan um
borð um kvöldið og gekk það
alt greiðlega. Eftír nokkrftt
klukkust. fann ég að skipið
hreyfðist og fyltist ég óumræði-
legum fögnuði, því nú fanst mér
allar heitustu óskir mínar vera
að rætast.
í fylgsnnm í 2 sólarhringa.
Ég lá ineir en tvo sólarhringtt
I afturenda skipsins í niðamyrkr1
og hveitilýlu og heyrði ekki til
nokkurrar lifandi veru að und-
anskildum nokkrum rottum, sem
mér var heldur lítið um. Pega>'
ég þoldi ekki lengur við þarna
fyrir hungri og þorsta, staulaði'S'
ég upp á þilfarið og var alveg
uppgefin.
í hættu sttídd.
Pegar ég kont upp á þilfar*^
leizt mér ekki á biikuna, og held'
ur fékk ég þar óblíðar viðtök'
ur. Yfirmennirnir bölvuðu mér 1
sand og ösku, en verri þóttu m«r
samt viðtökur hásetanna, því Peir
hiógu að mér og hæddu mig a*|
hvað af tók. Skipstjórinn ygl(*‘
sig og sagðist ekki vilja sjá m«g-
Samt sem áður fóru skipsmetm
með mig inn í klefa þriðja stýr>'
manns og gáfu mér þar að borða
og borðaði ég þar af beztu lyst’
þótt ekki væri það hálíðamatur.
Þegar frá leið ákvað skipstj°r'
inn að ég skyldi fá nð vi na fyril
fari mínu sem þjónn yfirtnaim'