Reykvíkingur - 08.03.1929, Side 10

58
EBYKVIKINGUR
•:í.:=m:.-r-=r.-.’:r— • ir=x=:mar:.:.‘Æer: • •-rrv.iarr.u.'-rrzxu
Notið Jjjer teikniblýantinn
„ÓÐINN“?
sveik mig, og fór me'ö prikdð til
Ástralíu, og gerðu Kíuiverjar, sem
sendir höfðu verið á eftir honium.
itrekaðar tiLraun.ir til þess að ná
prikiau. En í eiimi þeirri viður-
eign,, drap Kma-Pétur Kínverja,
og var síðan ákærður fyrir morð.
En WetheLl kom því til leiðar að
hann var sýknaður og fékk prikið
0ð gjöf.
Nú vildu bæði Kínverjarnir og
ég ná í prikið, og bauðst ég
til að borga iyrir það hvað, sem
upp væri sett. En Wethell neitaði
að selja það. Ég bað hann eina
vel og ég gat um að láta mig
hafa það, en árangurslaust. Þá
einsetti ég mér að ná því með
v|aldi, og vitið þér hvermig fór:
að mér tókst það seinit og síð-
armeir.“
„En hvar er prikið nú?“ spurði
ég.
„Ég hef það“ sagði Nikóla, „ef
yður langar til þess að sjá það,
þá er það velkomið.“
Ég lét í Ijós löngun mína að
sjá það og fór Nikóla þá og
sótti það. Var prikið í hylki, og
var bæði stutt og mjótt Það var
kolsvart, og voru ristir á það
kínverskir stafir, sem voru gyltir,
og gylt hönk var í öðram enda
þess.“
„Úr því þessu priki var stolið
upprunalega, er það þá ekki sama
og ganga út í vissan dauðann1, aðl
fara inn í þetta umrædda klaust-
úr og láta þ.ar sjá sig með það?“
spurði ég.
„Jú vist er það stórhætta“ sagði
Nikóla. „Þessvegna er það, að ég
borga yður 200 þúsund krónur
fyrir að fara með mér. Ég 'segi
yður einu sinni ennþá, að það er
alt eins líklegt að við sleppum
ekki aftur lifandi1, og þar eð þér
hafið nú heyrt hvernig í öllu ligg-
ur, þá er ekki nema rétt að ég
gefi yður kost á enn einu simni
að hætta við förina.“ f
„M/g langar ekkert til þess að
hætta við hana“ sagði ég. „Fari
þér, þá fer ég líka.“
„Jæja“ sagði Nikóla „við skul-
um þá takast í hendur uppá það.“
Við tókuimst í hemdtur.
„En hvenær eigum við að hefjá
starfið?" spurði ég.
„Við vterðum að bíða hér eftir
manni frá Peking“ sagði Nikóla.
„Það er einn af meðlimum leynÞ
félagsins sem er á mínium vegium.
Þegar hann kemur, þá dulbiúum
við oikkur; ég sem kiniversikur
embættismaður, og þér sem ritari
hans, og höldum til höfuðborgar-
innar. Þar föjrum við iun í Lama-
klaustrið, en það er það klaustur,