Reykvíkingur - 08.03.1929, Síða 11

RBYEVIKINGUR
59
þar Sem menn eru langfjandsam-
legastir Evrópumömnium í öllu
Kínaveldi. Par reyni ég á ein-
hiverni hátt að hafa upp úr æðsta-
prestinum, það, sem ég þarf að
vita til þess að geta hajdið á-
fram.“
„En hvenær förum við þá af
stað ?“
„Undir eins þegar maðuirilnn
kemur,“ sagði Nikoila. „Kannske
í kvöld, en að líkindum i fyrra-
málið snemma.“
„En dulbúnjngarnir ?“
„Þeir eru tiíl.“
,,f>að er þá v;st ekkert fyrir mig
að gera fyren, sendimaðurinn kem-
ur?“ sagði ég.
Nikóla játti því.
„Þá held ég sé bezt ég fari
heirn" sagði ég, og kvað hann
svo skyldi vera.
Við iöluðiuimst nú við um hvert
hann ætti að senda mér boð„ og
eitthvað fleira þessháttar. Að lok-
um sagði Nikóla:
„Þér segið ekkert um fyrirætf-
anir okkar, þó einhver viiji neyða
yður til þess.“
„Nei það kernur ekki tiJ mála
að ég geri það.“
Nikóla fylgdi mér mú ti'l dyra,
og kvaddi mig með handabandi.
Þegar ég var kominn út á veg-
inn, tók ég eftir manni — það
vúr vafalaust Kinverji — sem reis
upp úr skoti við húsið og fylgdi
í humátt á eftir mér. Gekk hann
þannig æði stund á eftir mér, þar
til hann mætti félaga sfnum, sem
tok rið af honum að veita mér
eftirför, og gekk svo um hríð.
Þegar við komum að þvergötu
einni þá var þar rnaður fyrir,
senr tók við að veita mér eftirför,
og fór mér nú ekki að standia á
sanra. Leið min, lá nú pð fjöl-
förnu torgi, og flýtti ég mér þeg-
ar ég kom þarngað inn í hlið|ar-
götu, og með því að fara í mesta
flýti úr einni götu i aðra, og alt
af sitt á hvað, tökst mér að losna
við manninn, sem var að njósna
um ferðir mínar.
Ég fór nú að lritta Mc. An-
drew og lagði ég inn hjá honunx
200 þúsund króna ávfsuniina, en
fékk hjá honum 400 gullkrónur.
Þegar ég fór aftur frá Mc. An-
drew varð ég var við að maður
elti mig. Lék ég mú sajma ieik-
inn og áður, og tókst mér meði
því að taka á mig stóran krók,
að losna við þerman dilk minn.
En þegar ég kom að húsinu,
þar, sem ég bjó, sá ég hann þar
álengdar. Ég flýtti mér inn í húis-
ið og lokaði á eftir mér.
Sá ég hann út um gluggann,
áður en ég kveikti, en svo ann-
aðhvort fór hann eða dró sig í
hlé þangað sem ég sá hann ekki.
Mér var alls ekki um þessar
njósnir, en ekki get ég sagt að