Reykvíkingur - 08.03.1929, Blaðsíða 13

REYKVIKINGUR
61
r
| V. B. K. selur „ÓÐINN“ teikniblýantinn. I
i nn í húslð og var þar algert
myrkur. Vissi ég ekki fyr en grip-
ið var aftan í mig og henclur mín-
ar bundnar á bak aftur og kefli
stungið i murm mér. Skeði petta
alt með þeim feikna hraða> að ég
gat epgunx vörnum komið við,
enda var ég þarna með öllu ugg-
laus.
Mér var nú lyft upp og var
ég borinn inn í vel upp lýstan
sal, og var óg settur frarn fyrir
þrjá Kínverja, er þar voru. Voru
þeir allir með stór hornspangar-
gleraugu, og klæddir þykkum
stórrósóttum silkiserkjuin, svo
sem efnamenn oft ganga klæddir
í Kína.
Pað umlaði eitthvað í þeim,
sem átti að tákna að þeir heilsuðu
mér. Síðan bauð sá sem í miðið
var að taka keflið úr munni mcr
og sagði siðan :
„Ég vona að yðar hágöfgi sé
við góða he,ilsu,“
Mér þótti þetta heldur kynlegar
kveðjur, en svaraði eios rólega
og ég gat, að niiðað við jafn
lítilfjörlegan mann sem mig, yrði
ekki annað sagt en að heilsa mín
væri aiveg ágæt.
Síðan var ég spurður að því
hvernig stæði á því að ég væíi
í Kína, og hvert væri erindi mitt
þar í landi.
En er ég hafði svarað því,
beygði Kínverjinn sig, sem talað
hafði, lítið eitt í áttina til min
og sagði: /-
„Yðar hágöfgi segir okkur ekki
satt. Hvað hafið þér saman við
dr. Nikóla að sælda?"
Ég tók á allri stillingu minni
og sagði:
„Hver er þessi dr. Nikóla?“
,,Pað er maðurinn, sem þér haf-
ið komið til tvö kvöld í röð.
Viljið þér segja okkur hvað það
er, sem þér og hann eru að
brugga?"
Ég sá nú að það þýddi ekk-
ert að bera á móti því lengur að
ég þekti dr. Nikóla og sagði því
að við værum að hugsa um
kau|>a kínverskt silki í félagi, en
þessari skýringu miuni var tekið
háðslega.
„Við verðum að fá að heyra
sannleikann,“ sagði maðurinn,
scm í miðið sat.
„Ég get ekki sagt ykkur annað
né meira en þetta,“ sagði ég.
„Pá neyðumst við til þess að
nota önnur úrræði til þess að