Vera - 01.11.1982, Blaðsíða 33

Föstudaginn 15. október gekkst
kristilegt stúdentafélag fyrir fundi í
Norræna húsinu þar sem fjallað var
um fóstureyðingar.
Dúkkubörn
Fundurinn hófst á því að sýnd var
50 mín. löng kvikmynd „The
Abortion of the Human Race“ sem
er sú fyrsta í fimm mynda flokki sem
Að
heitir „What ever Happened to the
Human Race?“ og eru höfundar
myndarinnar Koop, læknir í Fílada-
elfíu, og Schaeffer, guðfræðingur
og heimspekingur búsettur í Sviss.
Myndin fjallaði um fóstureyðingar
á mjög einhliða hátt þar sem fóstur-
eyðingum var líkt við morð og allt
laut að því að fordæma þær konur
sem þurfa að gangast undir slíka
aðgerð. Þetta var m. a. gert með
orðalagi; þegar lýst var skröpun var
talað um að „barnið væri skorið í
stykki“ og aðrar lýsingar voru í
sama dúr. Á mcðan var sýnd mynd
af óteljandi fjölda af dúkkum sem
flutu um í íshröngli og grænu vatni.
Áhorfendum var síöan sagt að þeir
heföu séð 1000 dúkkur, þennan
fjölda skyldu þeir margfalda meö
þessu og hinu og útkoman væri
fjöldi þeirra barna sem fóstureyð-
ingar hefðu fjarlægt síðustu ár, en
samlíking dúkkuhópsins á ísjökum
og ungbarna var vægast sagt
óhugguleg. Guðfræðingurinn sagði
í myndinni að með fóstureyðingum
væru menn að taka sér vald guðs, og
að l'yrst menn leyfðu fóstureyðingar
væri hægt að álykta að næst myndu
þeir leyfa útrýmingu aldraðra,
sjúkra og fátækra. Ekki er hægt að
rckja hérefni myndarinnar, en kær-
leikur, sannleiksást og umburðar-
lyndi sem kristnir vilja kenna sig
við, það var einskis virt, eða eins og
Hildur Jónsdóttir sagði við hina
kristnu stúdenta þá er myndin
ruddaleg árás á konur, hræsnisfull
og byggð á fáfræði og grimmd.
Mörk lífs og dauöa ...
Eftir sýningu myndarinnar var
gert hlé svo menn gætu jafnað sig og
skipst á skoðunum. Síðan var fram
haldið, og héldu frummælendur
fjórir fyrst stutt framsöguerindi en
gengu síðan til pallborösuinræðna.
Fyrstur talaði Auðólfur Gunn-
arsson læknir, og fjallaði hann aðal-
lega um líffræðileg atriði, þroska-
ferli fósturs o.fl. Hann ræddi einnig
þann vanda sem nú er á að skil-
greina mörk lífs og dauða, vegna
Af fundi um fóstureyðingar:
hafa vit fyrir konum
stöðugrar þróunar í læknavísind-
um. Auðólfur sagði það sína skoð-
un að konur ættu að hafa fullan
sjálfsákvörðunarrétt til fóstureyð-
ingar, á fyrstu tólf vikum með-
göngu, enda væri enginn þess um-
kominn að meta aðstæður konu
betur en hún sjálf. Sagði Auðólfur
að fyrst eftir 12 vikur l'æri að mynd-
ast vísir að svörun miðtaugakerfis í
fóstri og taldi eðlilegt að miða við
það, þar sem nú væri miðað við
dauöa miðtaugakerfis í manni sem
úrskurðaður væri látinn, þó svo að
hjarta- og lungnastarfsemi væri
unnt að halda gangandi með vélunr.
Læknirinn vísaði einnig á bug þeim
staðhæfingum að líf kviknaði við
getnað, þar sem líf væri þegar fyrir
hendi í eggfrumu og sáðfrumu
hvorri urn sig, en við samruna þeirra
yrðu til skilyrði til frumuskiptingar
sem gæti leitt til myndunar fósturs,
en þyrfti ekki að gera það. Innlegg
Auðólfs í umræðuna var málefna-
legt og mjög fróðlegt.
Næst talaði Hildur Jónsdóttir,
skrifstofumaður, og er ræða hennar
birt með þessum pistli.
Að hafa vit fyrir konum
Siguröur Pálsson, námsstjóri í
kristnum fræðum, talaði næstur.
Hann velti fyrir sér hvert væri gildi
mannlegs lífs að kristnum skilningi,
hvort fóstur væri mannlegt líf og
hvort auðvelt líf væri meira virði en
annað líf. Ekki var öllum ljóst hvert
námsstjórinn var að fara, en niður-
staða hans varð sú að fóstureyðing-
ar stríddu gegn kristnum skilningi
mannlegs lífs og því væri hann á
móti þeim. í umræðunum vildi
hann einnig halda sig við slíkar
heimspekilegar vangaveltur og
svaraði spurningu Hildar um af-
stöðu hans til lykkjunnar á þann
veg, að ef lykkjan framkallaði fóst-
ureyðingu þá hlyti hann að vera á
móti henni líka.
Síðastur talaði Þorvaldur Garðar
Kristjánsson, alþingismaður. Rakti
hann þær breytingar sem urðu á
fóstureyðingarlöggjöfinni 1975, þá
aukningu sem orðið hefði á fóstur-
eyðingum heimiluðum vegna fé-
lagslegra ástæðna og lýsti þeirri
skoðun sinni að þeim ætti að mæta
með félagslegum aðgerðum. Taldi
Þorvaldur upp fjölmörg frumvörp
sín um það efni, sem fylgt hefðu
frumvörpum hans um þrengingu
fóstureyðingarlöggjafarinnar í fyrra
horf. Engin þessara frumvarpa hans
hafa þó náð fram að ganga til þessa,