Vera - 01.11.1982, Blaðsíða 15

gera sér dælt við dömurnar
Hversu margar kvikmyndir hafið
þið séð í sjónvarpi sem sýna ofbeldi?
Ekki þetta andlega ofbcldi, sem
konur eru beittar af og til í bíó held-
ur beint líkamlegt ofbeldi, slagsmál,
morð, stríð, nauðganir, tilraun til
nauðgana.... Hveru margar?
Eina? Tvær? Marga tugi? Hugsið
ykkur vel um.
Fyrir nokkrum vikum sýndi sjón-
varpiö bandaríska bíómynd, hún
hét að mig minnir „Fuglahræðurn-
ar“ og var alls ekki alvitlaus mynd.
Tók einhver eftir því, þegar Magnús
Bjarnfreðsson kynnti myndina í
„Sjónvarp næstu viku“ hvernig
hann varaði við henni? Tók sér-
staklega fram að unglingum yngri
en 17 ára hefði verið bannaður að-
gangur þegar hún var sýnd í Banda-
ríkjunum. í sama streng tók þulan,
þegar hún kynnti myndina, sagði
sem svo, aö í hcnni væri atvik, sem
ekki væri rétt að börnin sæju. Mikið
rétt, því þetta atvik sýndi nauðgun-
artilraun. En á karlmanni. Það
hlaut eitthvaö aö vera, eitthvað
hræðilegt sem tók gjörsamlega út
yfir allan þjófabálk. Nauðgun á
karlmanni. Án þess að vilja draga úr
andstyggð þess, að karlmaður sé
beittur kynferðislegu oflreldi, þá er
þetta atvik þó þess viröi að spyrja
sjálfan sig nokkurra spurninga. Er
nauðgun á karli verri en nauðgun á
konu? Hvers vegna? Haldið áfram
að spyrja.
Annað dæmi þess að kynferðis-
lcgt ollreldi gegn karlmanni sé litið
alvarlegri augum, var að finna í DV
í síðasta mánuði. I frétt um karl,
sem leitað hafði á ungan dreng í
bifreið úti á Nesi, sagöi blaðamaður
sig hafa hringt í lögregluna til að
leita upplýsinga. En, nci, lögreglan
vildi ekkert um málið segja, það
væri á svo „viðkvæmu stigi“. Auð-
vitað var málið á viðkvæntu stigi.
011 nauðgunarmál eru viðkvæm.
Eða hvað? Hvers vegna eru þau
aldrei of viðkvæm til þess að hægtsé
að segja hvort stúlkur hafi hlotið
áverka, hvaðan þær hafi verið að
koma, hvert þær hafi vcrið að fara?
Spyrjum hvers vegna. Spyrjunt þá
líka hvers vegna það lieitir að „gera
sér dælt“ við stúlkur, þegar „karl-
maður býður scx ára gamalli stelpu
og stöllu hennar fé og viðhefur
ósiðlegt athæfi gagnvart annarri
þeirra". Blaðamaöur Mbl. ætti að
gera sér það til dundurs að fletta
upp á orðinu „dæll“ í orðabók áður
en hann notar það um kynferðis-
afbrot. (Sjá Mbl. 7. okt. sl.)
En nauðgun getur líka orðið
meira en dæl, hún getur líka verið
skemmtileg, eöa svo er að sjá í
skrýtlunum, sem blöð og tímarit
gera sér að leika að birta, sum dag
el'tir dag. Nokkur dæmi fylgja þessu
spjalli. Það má raunar makalaust
kalla að kvenlesendur Morgun-
blaðsins skuli ekki fyrir löngu vera
búnir að mótmæla þeirri kvenfyrir-
litningu, sem húmoristinn Sigmund
flaggar nær daglega í „blaði allra
landsmanna". Ef þetta er það sem
átt er við með kíntnigáfu þarf ekki
frekari vitnanna við í kvenréttinda-
baráttunni.
Annars er c.t.v. ekki við því að
búast að íslenskar konur skcri upp
herör gegn fordómum á meðan
engin gerir athugasemd við þá full-
yrðingu að brjóstin séu sómi kon-
unnar, hvorki nteira né minna!
(DV, 6. okt.) Rósa segir: „En ég
held ekki að þaö sé konum edlilegt
að stunda vöðvarækt eins og nú er
farið að reka áróður fyrir. Þær
verða eins og unglingsstrákar í vext-
inum. Kona, sem þjálfar upp digra
vöðva hér og hvar um líkantann
dregur til þeirra safa úr brjóstunum
svo þau verða væskilslcg og lítið fyr-
ir augað, en það er nú einmitt prýði
konunnar að hafa sæmileg brjóst."
Þetta skyldi þd aldrei vera rétt hjá
Rósu? Nema svona skoðanir eldist
af manni nteð árunum?
Ms.
- l’að er maöur sem er að elta mig - þú
hefur liklcga ekki grciöu að lána méi..?