Vera - 01.11.1982, Blaðsíða 35

ekki ofurseldar því aö geta hvenær
sem er orðið fórnarlömb óæskilegr-
ar þungunar — að þær ráði sjálfar
yfir eigin líkama. Þær einar eru fær-
ar um að meta það hvort og hvenær
þær sjá enga aðra lausn á neyð sinni
en fóstureyðingu.
Þið kristilegu stúdentar, sem
haldið að konur stjórnist af grimmd
og siðspilltu hugarfari — þið virðist
ekki gera ykkur grein fyrir að engin
kona — ég endurtek — engin kona
leikur sér að því að fara í fóstureyð-
ingu. Fóstureyðing er neyðarúrræði
og engin kona fer fram á hana nema
hún eigi ekki annarra kosta völ,
engin fer fram á hana að gamni sínu.
Auðvitað vildum við að allar konur
byggju við slíkt félagslegt öryggi að
fóstureyðing yrði aldrei nauðsyn-
leg. Konur búa bara alls ekki við
félagslegt öryggi. — Auðvitað vild-
um viö að efnahagslegt öryggi allra
kvenna væri slíkt — að jafnvel þó
þær stæðu einar uppi með—jasegj-
um 10 börn, ættu þær kost á góðu
lífi, öruggri afkomu, frístundum,
menntun og atvinnu. Þann kost eiga
þær bara ekki. — Auðvitað vildum
við að börn væru ekki fyrst og
fremst á ábyrgð mæðra sinna — að
samfélagið sem slíkt tæki ábyrgð á
velferð allra þeirra barna sem fæð-
ast. Samfélagið gerir það bara ekki.
Auðvitað vildum við að heimurinn
tæki öllum börnum sem fæðast opn-
um örmum — heimurinn gerir það
bara ekki.
Það er engin tilviljun að þessar
afturhaldssömu, kvenfjandsamlegu
raddir skjóta upp kollinum einmitt
núna. Þessi herferð bandarísku
samtakanna Right to Life og ann-
arra ámóta — meira og minna
skyldum samtökum eins og Moral
Majority — þessi herferð kemur í
kjölfar dýpkandi kreppu. Lífskjör
fara versnandi. Niðurskurður á
heilbrigðisþjónustu — niðurskurð-
ur á félagslegri þjónustu er á dag-
skrá. Þessi herferð kemur í kjölfar
tilrauna til að svipta konur atvinnu
og snúa þeim aftur inn á heimilin.
Hún kemur í kjölfar tilrauna til að
brjóta á bak aftur alla ávinninga
kvennabaráttunnar á síðustu 10 til
15 árum. Það er hlálegt — öllu
heldur grátlegt — að þeir sem í
þessari mynd töluðu fjálglega um að
vernda líf, skuli ekki beina spjótum
sínum gegn vígvélunum sem póli-
tískir leiðtogar þeirra keppast við
að framleiða.
Hvar er þá rétturinn til lífsins?
Vantar þá kannski fallbyssufóður?
Hvar er réttur fátæklinganna og at-
vinnuleysingjanna til lífsins?
Fundarmenn — þetta er ekkert
annað en yfirgengileg hræsni. Ef þið
í alvöru viljið svipta konur réttinum
til að ráða því hvort og hvenær þær
eignast börn — ef þið viljið svipta
þær möguleikanum til að bregðast
við neyð sinni á þennan hátt, þegar
öll önnur sund eru lokuð — hvaða
ástand eruð þiö þá að biðja um?
Jú — við hefðum kornungar
mæður, óþroskaðar, ómenntaðar,
sem varla eru af barnsaldri sjálfar.
Eruð þið að biðja um það?
Við hefðum fólk, konur og karla
— í ómögulegum hjónaböndum,
sem stofnað er til vegna þess eins að
barn var komið undir. Er það það
sem þið viljið? Við hefðum konur
sem þegar eru farnar að eldast, kon-
ur sem eiga börn fyrir sem þær þurfa
að afla lífsviðurværis og sem verður
kippt af vinnumarkaðinum vegna
óæskilegrar þungunar. Gerði það
ykkur hamingjusöm? Við hefðum
fjölskyldur sem berðust í bökkum
fjárhagslega, í húsnæðishraki, með
ómegð kannski, þar sem enn ein
barneignin í viðbót myndi kasta
konunum fram á barm örvænting-
arinnar. Finnduð þið friðþægingu
frammi fyrir þeirri neyð?
Við hefðum ríkjandi þá mismun-
um, sem var hér á árum áður, að
konur með peninga gætu farið til út-
landa, meðan efnaminni konur ættu
ekki völ á því. Er það í anda ykkar
kristilegu félagshyggju?
Við hefðum konur sem væru
sviptar þeim rétti að ráða því sjálfar
hvenær þær takast móðurhlutverk-
ið á hendur. Er móðurhlutverkið
svo léttvægt og lítilmótlegt í ykkar
augum að konur eigi ekki að axla
það þegar þær eru sjálfar tilbúnar til
þess að njóta þeirra dásemda sem
slíkt færir konu — þegar hún er til-
búin.
Fundarmenn. í myndinni var
þrástagast á siðferði okkar kvenn-
anna. Ég gef nú ekki mikið fyrir
siðferði þessara farisea, sem geta
trútt talað um vanda sem þeir kom-
ast aldrei í sjálfir. Við þær konur
sem hér eru og kunna að deila skoð-
unum með þessum mannvitsbrekk-
um vil ég segja þetta: Þið hafið full-
an rétt til að hafa ykkar skoðanir á
fóstureyðingum. Það eru ykkar
mannréttindi. Það mun enginn
þröngva ykkur til eins né neins í
þeim efnum. Ég vona bara innilega
fyrir ykkar hönd að þið munuð
aldrei lenda í þeirri neyð að þurfa á
henni að halda. Aðrar konur — og
við erum margar — ætlum ekki að
láta karlmenn á borð við þessa —
taka af okkur réttinn til að ráða því
sjálfar hvort og hvenær við eign-
umst okkar börn. Það eru okkar
mannréttindi.
Kristilegu stúdentar. Mér er
kunnugt um það að þið sýnduð