Vera - 01.09.1984, Blaðsíða 5

Sókn
FÉLAGAFJÖLDI: milli 4000 og 5000
HLUTFALL KYNJA:
karlar um 12, hitt eru konur
LÁGMARKSLAUN: dagvinnutekju-
trygging 12.913 kr. á mán.
MEÐALLAUN F. DAGVINNU:
12.387 á mán. (nóv. ’83)
HLUTFALL KYNJA í:
a) Stjórn: eingöngu konur
b) Samninganefnd: 4 konur, 1 kari
c) Trúnaðarmannaráði: eingöngu konur
LAUNALIÐUM SAMNINGA HEFUR
VERIÐ SAGT UPP
KRÖFUR: Hafa ekki verið settar fram
Guölaug Pétursdóttir er gift, 6
barna móöir. Hún vinnur í eldhúsi
^ópavogshælis. Guðlaug sat í
^amninganefnd fyrir Sókn í samn-
•ngunum í vor.
~~ Ég byrjaöi aö vinna á kvennaárinu
^975 og er þvi búin aö vinna úti í tæp 10 ár.
a var ég búin aö vera húsmóöir í 20 ár.
V|ð erum núna 7 sem vinnum í eldhúsinu,
°kkur var fækkaö úr 13 í síðasta mánuði
[J’.eö tilfærslu innan stofnunarinnar sem
Pýöir auövitaö stóraukiö vinnuálag.
Jú þaö gengur illa aö lifa af laununum.
tinn mikinn mun á því hvaö er erfiðara
lifa af laununum núna en fyrir 10 árum.
0 3ö veröbólgan hafi minnkaö þá finnum
viö þaö ekki. Vörur hækka alltaf en launin
standa I staö. Þó er ástandið enn verra hjá
einstæöum konum. Bæöi fullorönum kon-
arT1 sem eru einar og hinum sem eru meö
örn. Það er t.d. orðið ógjörningur fyrir fólk
að hjálpa börnum sínum meöan þau eru í
nami, en nú er samt veriö aö skera niður I
^anntakerfinu, t.d. námslánin. Þaö finnst
rnar vera stórt skref afturábak og svo virö-
lst sem veriö sé að gera menntun aö sér-
rettindum hinna ríku.
haö þarf nýna tvær fynrvjnnur til aö
ramfæra heimili en samt viröist fólk ekki
Vliia skilja vanda einstæðinganna. Þeir eru
ara lokaöir úti eins og óhreinu börnin
hennar Evu.
, finnst fólk almennt voöalega
°anægt meö launin sín í dag. Fólk var
JJ'iög reitt fyrir síðustu samninga, þaö vildi
auPhækkun en þaö var ekki staöið nógu
Vel aö þessu þá. Við í Sókn náðum reyndar
tram
hefð
somu kröfum og Dagsbrún, sem viö
um ekki gert ef viö hefðum samiö
rax. Fólk á ekki bara aö taka viö því sem
Því er rétt og þegja. Mér finnst verkafólk
era að vakna til vitundar um aö það hafi
Samtakamátt — geti sagt nei. Fólk er oröiö
Polinmótt gagnvart ríkisstjórninni og
I nahagsaögeröum hennar. Þaö vill ekki
engur taka á sig byrðarnar sem þaö axlaði
egjandi í fyrra. Fólk sér aö þaö gerist ekk-
rt nema þaö geri þaö sjálft. Ég man þetta
I vor, þegar margar konur komu á Sóknar-
fund sem ekki höföu látið sjá sig áöur.
— Ein af skýringunum á því aö konur
eru svo lágt launaðar er kannski aö konur
eru svo hlédrægar og fullar af minnimátt-
arkennd. Árþúsundum saman hefur veriö
litiö á konur sem annars flokks mannverur
og almenningsálitið er svo lengi aö breyt-
ast. Konur eru mjög vandvirkar og sam-
viskusamar, þeim er eiginlegt aö vinna allt
eins og þær væru að vinna það fyrir sjálfar
sig. Atvinnurekendur nota sér þetta og
þaö er troðið á konum vegna þessa. Einn-
ig er þaö þetta tvöfalda vinnuálag og skipt-
ingin milli vinnu og heimilis sem þrúgar
okkur. Og þetta hefur alltof lítiö breyst,
jafnvel hjá unga fólkinu. Viö á mínum aldri
höfum þurft aö hlusta á þaö aö viö værum
ekkert að vinna til aö sjá fyrir heimilinu,
heldur bara svona fyrir okkur. Eins og okk-
ar vinna væri minna virði. Þetta er aö
breytast, en þaö er líka af þvi að nú veröa
allir aö vinna úti til að sjá fyrir sér. En störf
kvenna eru svo vanmetin, sem sést t.d. af
því aö þegar konur komast í meirihluta í
einhverri starfsstétt þá verður starfiö lág-
launastarf. Mér finnst aö það skipti ekki
máli hvert starfið er; ef þaö er vel og sam-
viskusamlega unnið, þá er þaö virðingar-
vert starf.
Já, ég held aö konur séu tilbúnar í aö-
geröir í haust, í verkfall ef út í þaö fer. Þaö
er góö samstaða í Sókn en mér finnst
verkalýösforystan vera svo dofin. Kröfurn-
ar eru alltof lágar, þær bera keim af því að
þaö sé verið aö biðla til atvinnurekenda.
Viö eigum skýlausan rétt til aö lifa mann-
sæmandi lífi og ég get ekki séð neina
ástæöu til aö viö séum aö knékrjúpa fyrir
þeim. Sókn á aö krefjast hærri launa. Það
á ekki aö vera aö semja um neina félags-
málapakka. Þaö sem fólkið vill eru bara
hærri laun.
— Konur veröa aö standa saman og
hjálpa hver annarri. Auðvitað eru konur í
misjöfnum stéttum og eiga þvi alls ekki
alltaf samleiö en þær mega ekki vinna á
móti hver annarri. Mér finnst gott aö Sam-
tök kvenna á vinnumarkaðinum voru stofn-
uð. Maður hefur kynnst mörgum konum
þar og það er gott því aö konur veröa að
læra aö skilja hver aðra. Allur metingur
um laun er hættulegur, konur veröa fyrst
og fremst aö standa saman.
Mér finnst t.d. tortryggni verkafólks
gagnvart menntafólki og öfugt hafa minnk-
aö á undanförnum árum. Bæöi er þaö aö
launabilið milli þessara hópa hefur minnk-
að og einnig það aö fleiri úr verkalýðsstétt
hafa gengiö menntaveginn. Þetta má ekki
tapast.
Konur veröa að reyna aö vera virkar,
þær geta rætt málin viö fólkið á vinnu-
markaðinum, mætt á félagsfundi í verka-
lýðsfélaginu og talað þar. Þær geta gerst
félagar í Samtökum kvenna á vinnumark-
aðinum og fylgst með því sem er að gerast
ílaunamálunum. En þærveröaaögefa sér
tíma. Allar konur geta haft einhvern tíma,
en þær verða bara aö gefa sér hann.
5