Vera - 01.09.1984, Blaðsíða 8

BSRB
FÉLAGAFJÖLDI: 17.590
HLUTFALL KYNJA:
61.4% konur, 38,6% karlar
LÁGMARKSLAUN: dagvinnutekju-
trygging 12.913 kr. á mán.
MISMUNUR Á MEÐALLAUNUM KARLA
OG KVENNA: engar upplýsingar til
HLUTFALL KYNJA í:
a) Aöalstjórn: 36% konur, 64% karlar
b) Samninganefnd:
30% konur, 70% kariar
LAUNALIÐUM KJARASAMNINGA
HEFUR VERIÐ SAGT UPP
KRÖFUR: 30% launahækkun
frá 1. sept.
Guðbjörg Ársælsdóttir er gift
þriggja barna móðir. Hún hefur unn-
ið hjá samgönguráðuneytinu i 21/2 ár
og frá því um síðustu áramót gegnir
hún stöðu deildarstjóra. Hún hefur
unnið utan heimilis um margra ára
skeið við ýmis störf. Guðbjörg er
formaður féiags starfsmanna
stjórnarráðsins.
— Okkur finnst viö varla hafa veriö jafn-
blönk síðan við vorum aö basla viö aö
koma þaki yfir höfuðið. En þaö er nú
kannski ekki alveg rétt viömiðun, viö ger-
um sjálfsagt meiri kröfur núna. Ég held aö
viö hefðum þó fundiö greinilegar fyrir
þessu ef stöðuhækkunin heföi ekki komið
til. Samt eru útgjöld til heimilisins ekki mik-
il miðað við þegar börnin voru öll heima.
Mér finnst þessar konur sem þurfa aö
vinna t.d. fyrir neöan 15. launaflokk, hafa
voðalega lítiö kaup. Þær hafa bókstaflega
ekki efni á neinu. T.d. einstæöar konur, ég
tala nú ekki um einstæðar mæöur. Hjá
þeim er þetta bara aö vinna, sofa og
borða. Jafnvel ef viö tökum giftar konur í
hálfsdags starfi, það er varla aö þaö borgi
sig, launin duga rétt fyrir barnapössun.
Þaö er mikil eftirspurn eftir skrifstofu-
fólki í stjórnarráðinu. Á hverjum degi eru
auglýstar nokkrar stööur í blöðunum. Það
veröur auðvitaö erfiðara og erfiðara aö fá
fólk til aö vinna á þessum launum. Þaö er
fjöldi fólks sem segir: ,,Ég hef ekki efni á
að vinna hjá því opinbera." Viö finnum fyr-
ir því að það er flótti úr ráðuneytunum.
Stjórnarráðiö keppir viö t.d. matvöruversl-
un um starfskraft og tapar! Þetta ástand er
ekkert betra í efri lögunum — fólki eru oft
boðin helmingi hærri laun í einkageiran-
um. Munurinn er mun meiri núna en verið
hefur, þó aö líka sé margt fólk hjá einka-
geiranum sem fær bara taxtann og hefur
þar af leiðandi lúsarlaun.
Þaö er almennt mikil óánægja ríkjandi
meö launin. Fólk vildi síðastliðið haust
gefa ríkisstjórninni svigrúm en nú finnst
mér fólk orðið óþolinmóðara og reiðara.
Það er svo sorfið að því. Auðvitaö vill eng-
inn fá verðbólguna aftur en fólki finnst það
eigi rétt á að fá meiri kauphækkun.
Ég er ekki viss um að fólk hérna sé tilbú-
ið í verkfall. Nú er það þannig hjá stjórnar-
ráðinu að starfsfólk forsætisráðuneytisins
og utanríkisráðuneytisins má ekki fara í
verkfall og það sama gildir um fleiri s.s.
deildarstjóra hinna ráðuneytanna. Útkom-
an verður þvi sú að tiltölulega fáum starfs-
mönnum, þeim lægst launuðu er beitt fyrir
vagninn eins og ösnum. Þeir verða að
bera tap af því að knýja fram launahækkun
fyrir hina. Þetta finnst mér óréttlátt. Verk-
fall verður að framkvæma þannig að það
sé ekki innbyrðis ranglæti í því. Vandamál-
ið er líka það að fólk er hrætt viö verkfall
vegna þess að það hefur ekki efni á þvi.
Fólk má ekki við því að missa hálfsmánað-
ar eða þriggja vikna laun. Hins vegar eru
allir sammála um það að þessi laun eru
fáránleg.
Konur eru og hafa verið miklu hógvær-
ari en karlar. Karlar og konur eru auðvitað
mismunandi og það er staðreynd að sum
störf henta konum betur. En vandamálið
er að þau störf sem konur vinna eru ekki
metin sem jafnverðmæt. Þetta finnst mér
svo rangt og óréttlátt. En öll sú umræða
sem verið hefur í gangi um þessi mál hefur
vakið marga til umhugsunar og ég er viss
um að hún á eftir að hafa áhrif í þá átt að
meta vinnuframlag kvenna til jafns við
karla. Konur eru mjög sárar yfir ranglætinu
sem birtist í þessu. Mér finnst yngri konur
verabjartsýnni. Það er komið mikið af ung-
um velmenntuðum konum út á vinnumark-
aðinn sem stefna hátt. En þó reka þær sig
á veggi á ólíklegustu stööum t.d. hjá yngn
karlmönnum íyfirmannsstöðum. Viðhorfið
hefur ekki breyst mikið þar. Auðvitað þurfa
þær tíma til að vinna sig upp og sanna
ágæti sitt en það er staðreynd að það er
erfiðara fyrir velmenntaða konu að vinna
sig upp en jafnmenntaöan karlmann.
8