Vera - 01.09.1984, Blaðsíða 18

— ...... 'l
— barn aö aldri — að henni var nauðgað.
Foreldrar hennar kærðu ekki verknaðinn
— þau vildu hlífa barninu sínu við frekari
sárindum. Sem fullorðin manneskja sér
hún mest eftir því að hafa ekki látið kæra
manninn: ,,Min sár greru ekkert betur eða
fljótar þó málið væri ,,þagað í hel”.
Höfundurinn, sem kýs nafnleynd vegna
þess að þetta er viðkvæmt mál, telur að
mörgum komi ef til vill til með að finnast
Ijóðiö Ijótt, ógeðslegt, klúrt og berort. En
þá er því til að svara — og við tökum heils-
hugar undir með henni — að verknaðurinn
sem Ijóðið á að lýsa er enn verri.
Ungur maöur, æstur, graöur,
eftir léttvægt, lauslegt daöur,
lítt varö ágengt.
Þenkti svo og þóttist skýr:
Þó skil ég hvaö undir býr;
— ,,já” er ,,nei-i” nátengt.
En hlíta þessu hún ei vildi
ennþá — lengi — háöi hildi
hjálp var enga nærri aö fá.
Aftur komst hann ofan á.
Tryllt hún sló og taki náöi
á tippi hans og nær þaö fláöi
skyldi eftir svööusár.
Aldrei skaltu á mig líta
annars mun ég úr þér slíta
hverja taug og tungu bíta.
Tæta af þér hár og skinn.
Enn svo espast leikurinn.
Barn kom undir — burt var skafið.
Betrimannastríö var hafið.
Úrkast! Mella! Ógeö ertu!
Ævinlega bölvuö sértu!
Farö’ í hel og víst þar vertu,
vondslega þú fórst meö dreng:
kominn er í krappan keng.
„Hefði ég haft grun um það sem við tók
þegar ég hafði kært nauðgunina, hefði ég
aldrei kært. Samt sem áður vil ég hvetja
konur til að kæra nauðgun, ef þær verða
fyrir henni.”
Þetta er tilvitnun í viðtal í einu dagblað-
anna nýverið við unga konu sem var
nauðgað í fyrra sumar. í viðtalinu lýsir hún
meðferð rannsóknaraðila á sér, sem var í
hæsta máta óviðeigandi og niöurlægjandi
— læknisskoðunin þó sýnu verst. Málinu
er ekki lokið, en maðurinn — sem hefur
þrisvar sinnum verið kærður fyrir nauðgun
— gengur enn laus.
Okkur er öllum í fersku minni nauðgun-
artilraun og nauðgun á Hverfisgötunni fyrr
í sumar og afgreiðsla þess máls.
En þessi dæmi eru bara örlítiö brot af því
ofbeldi sem konur eru beittar.
Höfundur eftirfarandi Ijóðs varð fyrir því
■
18