Vera - 01.12.1989, Side 11

nýrra leiða. Tilfinningar verða ekki
bundnar böndum, né heldur sýnir og
vitjanir. Einstaklingar verða fyrir trú-
arreynslu, öðlast nýtt innsæji og nýj-
ar túlkanir verða til hvort sem þær ná
eyrum fleiri eða færri, eru gripnar
fegins hendi eða bældar niður. Hver
trúarbrögð eiga sér þannig sinn innri
og ytri veruleika og þótt hinn ytri
veruleiki mustera, hofa, kirkna,
presta og preláta og helgisiða kunni
að vera merkilegur og glæsilegur þá
er það þó hinn innri og óáþreifanlegi
veruleiki í hjörtum mannanna sem er
áhugaverðastur af því að þar fer fram
leitin að hinum hinstu rökum tilver-
unnar.
Er þá trúartilfinningin tómur ótti við
hið óþekkta og óræða og trúarbrögð-
in viðbrögð við óttanum? Höfum við
þá nokkuð við trúna að gera? Hafa
ekki vísindin losað okkur undan oki
óttans?
Vissulega hefur nútímamanneskj-
an með vísindum sínum snúið goð-
sögnunum upp í náttúrulögmál og
töfrunum upp í tækni. Andar og svip-
ir þrífast illa í raflýstum hýbýlum.
Draumarnir eru orðnir að skilaboð-
um frá undirmeðvitundinni. Samt
leynist með henni ótti í dýpstu hugar-
fylgsnum. Hún er enn ráðþrota
frammi fyrir sjúkdómum og dauða,
hrelld af sorgum og vonbrigðum,
ekki óhult fyrir ógæfu og auðnuleysi.
Enn finnur hún fyrir tómleika og til-
gangsleysi. Enn þráir hún óforgengi-
leika. Enn leitar hún Guðs.
En þegar við í leit okkar snúum
okkur til trúarbragðanna segir efinn
til sín. Trúarbrögðunum fylgja at-
hafnir, siðir, venjur og kennisetning-
ar, sem við eigum erfitt með að sætta
okkur við. Að baki þeirra er oft löng
og blóðug saga þröngsýnis, ofstækis
og mannvonsku sem skyggir á feg-
urðina, gæskuna og heilagleikann
sem við leitum í trúnni. Jafnvel þegar
okkur tekst að greina rangtúlkanir og
misnotkun og komum auga á gildin
og verðmætin sem fólgin eru í trúar-
Ljósmynd: Steve
Schapiro
„Tilfinningar veröa
ekki bundnar bönd-
um, né heldur sýnir
og vitjanir. Einstakl-
ingar verða fyrir trú-
arreynslu, öðlast
nýtt innsœji og nýj-
ar túlkanir verða
brögðunum, getum við þá sætt okkur
við kennisetningarnar og kröfurnar
sem trúarbrögðin gera til okkar? Öll
trúarbrögð gera kröfur til iðkenda
sinna um breytni, hlýðni og til-
beiðslu. „Verið fullkomin eins og yð-
ar heilagi faðir er fullkominn," segir í
ritningunni.
Leyfist okkur að hafna kröfum sem
ekki henta okkur og tína úr þær
kennisetningar sem eru okkur geð-
þekkar og hafna hinum?
Erum við þá ekki að hafna trúar-
brögðunum og treysta á trúartilfinn-
ingarnar einar sér? Er það nóg? Hvað-
an koma þær? Sjálfsefjun gegn ótta og
vanmætti eða dauft endurskin af
almætti, algæsku, alvitund handan
við mannlega skynjun? Eru þær sú
sýn sem Páll postuli talar um?,,... því
nú sjáum vér svo sem í skuggsjá, í ráð-
gátu, en þá munum vér sjá augliti til
auglitis. Nú er þekking mín í molum
en þá mun ég gjörþekkja, eins og ég
er sjálfur gjörþekktur orðinn."
Guðrún Ólafsdóttir
11