Vera


Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 23

Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 23
og laggott: „Nei.“ En af hverju ekki, hvað finnst henni aö því að leika í auglýsingu? „Mér finnst það alveg hræðilegt — eiginlega niðurlægjandi. Þó verð ég nú að segja að ég er miklu tilbúnari til að fyrirgefa það núna heldur en ég var einu sinni vegna þess að laun leikara eru alveg svakalega léleg — það verður bara að segjast eins og er. Ég er ein af þessum gamaldags sem er að reyna að halda í það prinsipp að gera þetta ekki en það liggur við aö þetta sé orðið afsakanlegt. Það lifir eng- inn af þessum helvítis laununt sem verið er að skammta fólki. Fólk stekkur frá í matartímanum, leikur í einni auglýsingu og vinn- ur sér inn mánaðarlaun. Þetta skekkir svo hugsun fólks. Hvað metur samfélagið — Hamlet eða auglýsingar? Mér finnst að það ætti aö vera sérstakur hópur í aug- lýsingaleik og ef leikhúsin borg- uðu betur þá mættu þau banna fólki þetta. Mér finnst ekki for- svaranlegt að bjóða fólki upp á Shakespearkóng sem er alla daga að auglýsa ciquitabanana í sjón- varpinu. Heilar kynslóðir þekkja fólk bara af auglýsingaleik. Bórn kunna auglýsingarnar frá orði til orðs og skynja leikarann út frá auglýsingunni.“ Finnst henni viðhorfa leikara til auglýsingamarkaðarins hafa breyst á undanförnu árum? „Já, nú er það alveg í sómanum að leika í auglýsingu. Þegar við þess- ir gömlu hippar vorum að útskrif- ast þá þótti þetta síðasta sort. Þaö átti ekki að nota þessa kúnst til þess að selja vörur. Núna ræður einhver einkennileg faghugsun ríkjum. Það er alvegsama hvað þú ert að gera, bara að þú sért í faginu — skilurðu? Spurningin stendur ekki lengur um það hvað þú ert aö gera með þessu fagi.“ En hvað með leikstarfsemina í landinu? Er íslenskt leikhús gott leikhús? Það varð löng þögn og eftir langa umhugsun sagði Guð- rún: „Ég er í bili afskaplega nei- kvæð. Mér finnst mjög tilviljana- kennt hvað verður úr hverjum hlut og lítið hugsaö fram í tím- ann. Það er ekki séð til þess að þeir vinni saman sem hentar að vinna sanian og vinni þá að því sem þá langar til eða væri þeirn hollt. Slíkur þankagangur er eig- inlega ekki til. Það veröur ekki til neitt listaverk nema teknar séu áhættur og þær eru ekki teknar í dag. Það er helst þegar verið er að vinna ný íslensk verk sem róið er á einhver mið sem fólk veit ekki alveg hvað kemur út úr. Ég held því miður að það sé alltaf verið að Guörún meö Veru sinni. „Mér finnst ekki forsvaranlegt aö bjóöa fólki upp ó Shakespear kóng sem er alla daga að auglýsa ciquitabanana í sjónvarpinu." stfla upp á aðsókn á sama tíma og mér skilst að hún fari minnkandi. Ég verð líka vör við að fólk er ekki eins spennt fyrir leikhúsi og það var fyrir nokkrum árum. Það er einhver lægð í leikhúsheiminum og ekki bara hér á landi. Mér skilst að það sé tiltölulega lítið skrifað af nýjum leikhúsverkum erlendis og þar eins og hér eru menn mik- ið í því að setja upp gömul klass- ísk verk á nýjan máta. En það er líka að ganga sér til húðar. Venju- lega eru svona lægðir nauðsyn- legar og oft á tíðum undanfari stærri atburða. En — æ ég veit það ekki — kannski finnst mér þetta líka af því að ég er komin með 13-14 ára reynslu í leikhúsinu og er ekki lengur með sömu glýju í augunum og áður. Finnst þetta ekki allt eins stórkostlegt. En ef leikhúsið hefur raunverulega ver- ið að versna á undanförnum ár- um, og áhugi fólks að dofna, þá getur maður ekki bara kennt öðr- um um. Þá er ástæðunnar að leita í mistökum sem við höfum gert á undanförnum 10-15 árum — þcim árum sem ég hef verið að leika. Við höfum t .d. gert þá vit- leysu að venja börn og unglinga ekki við leikhús. Við erum núna komin með eina til tvær kynslóð- ir sem aldrei hafa stigið fæti sín- um inn í leikhús. Ef þessum hóp- 23

x

Vera

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vera
https://timarit.is/publication/858

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.