Vera - 01.04.1990, Blaðsíða 33

Guörún Ögmundsdóttir, Margrét Sœmundsdóttlr og Elín Vlgdís Ólafsdóiiir.

Guðrún: Borgin hcfur heldur alls ckki tekið
ábyrgð á öllum þeim börnum sem bæst hafa við
■ borginni. í dagvistarmálum geta þeir ekki einu
sinni sinnt þörfum forgangshópanna hvað þá
annarra.
Elín: Ég finn mjög fyrir þessu í skólanum mín-
um þar sem foreldrar eru í vandræðum með
gæslu 6 ára barna og þrengsli innan skólans eru
mikil. Börnin þurfa að búa við hálfbyggðan
skóla jafnvel allan grunnskólann. Nú hefur t.d.
fyrirhuguðum byggingarframkvæmdum hjá
okkur verið frestað upp úr þurru og ekki fæst
einu sinni úr því skorið hver tekur í raun svona
ákvarðanir. Það er mikill niðurskurður í skóla-
kerfinu — sem ekki er beinlínis borginni að
kenna — en þetta hefur vakið mig mjög sterkt
til vitundar og andófs. Hg er líka svo hrædd við
hið fasíska hugarfar sem býr að baki þeirri
skoðun margs fólks að jiað eigi bara einn sterk-
ur maður að stjórna borginni.
Guðrún: Þetta er einhver þörf fyrir föður og
verndara. Það þarf einhvern veginn að vekja
fólk til vitundar um að maður ber sjálfur ábyrgð
og getur haft eitthvað urn það að segja hvernig
skóli harnsins manns er, hvernig dagvistar-
heimilið er, hvernig það er rekið o.s.frv.
Elín: Eitt af því sem ýtti undir ákvörðun mína
að fara að starfa að borgarntálum er mjög vax-
andi umhverfisvitund. Það er bæði í gegnum
starfið sem kennari — vegna þess að maður lær-
ir svo mikið sjálfur á því að kenna — og eirts
vegna þess að ég fór í surnar í ferðalag til Evr-
ópu og varð mjög áþreifanlega vör við mengun-
ina. T.d. í Þýskalandi sem virkaði fremur snyrti-
legt á yfirborðinu þá sá maður hvernig meng-
unin var undirliggjandi. Þá fann ég svo sterkt
fyrir því hvað við hér á íslandi þyrftum óskap-
lega á því að halda að bjarga því sem við eigum
þó enn hreint og ómengað. Auðvitað sá ég líka
ýmislegt sem mætti taka til eftirbreytni eins og
t .d. í skipulagsmálum. Það sem mér finnst svo
einkennandi í umhverfismálum hér er annars
vegar þessi hrái og fljótfærni í uppbyggingu
mannvirkja og hins vegar að það er ekkert
hugsað unt mengun og afleiðingar hennar. Fjör-
urnar okkar hér í Reykavík eru t.d. mjög víða
mengaðar og erfitt að komast í hreint svæði.
Margrét: Ég held að það sé alveg rétt hjá þér að
við erum óskaplega sofandi fyrir mengun. Við
höldum bara að rokið og sjórinn taki allt.
Guðrún: Þessi skammsýni sem þið eruð að tala
um er einmitt mjög rfkjandi í skipulagsmálun-
um. Það er klastrað niður mannvirkjum hér og
þar án þess að hugsa nokkuð um heildina. Nú
bý ég í Gamla bænum og mér finnst ég verða
svo áþreifanlega vör við það að það vantar
aldrei pláss ef það á að klessa einhvers staðar
niður bílum. Þetta er hverfi sem er að fyllast af
börnum og götur eru þar mjög þröngar en nú
er verið að beina umferð í gegnum hverfið með
byggingu bílageymsluhúss við Bergstaðastræti.
Það vantar einhverja heildarsýn og að mál séu
hugsuð til enda strax í upphafi.
Margrét: Við höfum líka dæmi um þessa
skammsýni inn í Kringlu. Þar er búið að byggja
Borgarleikhús sem er bæði stórt og glæsilegt en
svo er troðið í kringum það alls konar bygging-
um þannig að það fær ekki að njóta sín. Það er
varla að það sjáist frá Miklubrautinni. Látum
sjálfa Kringluna vera en það var virkileg
skemmd að bæta nýjum byggingum alveg ofan
í Borgarleikhúsið.
Guðrún-. Og forljótum að auki.
Margrét: Sjálfsagt eru þetta dýrar lóðir og það
er bara hugsað um að ná sem mestu inn í gatna-
gerðargjöldum.
Guðrún: Mér finnst nauðsynlegt í skipulags-
málum, sérstaklega Gamlabæjarins, að byggjaá
33