Vera - 01.04.1990, Side 34

gömlum meiði þ.e. skoða það sem fyrir er, nýta
það sem hægt er og byggja síðan í takt við það.
Það þarf að aðlaga það nýja því sem fyrir er.
Með því að taka sæti á lista eruð þið að
bjóða ykkur fram til starfa í fjögur ár.
Vafðist það ekkert fyrir ykkur að taka
ákvörðun — festa ykkur — til svo langs
tíma?
Margrét: Nei það vafðist ekkert fyrir mér að
vera í fimmta sætinu. Ég hef ágætis tíma og góð-
ar aðstæður, börnin uppkomin.
Guðrún: Það vafðist mjög mikið fyrir mér.
Maður er kannski vanur því í öðru starfi t.d. í
faglegu samhengi að gefa kost á sér til starfa í
tvö ár en fjögur ár fannst mér svolítið mikið. En
svo er þetta bara spurningin um að hoppa út í.
Elín: Já ég hugsaði mikið um þetta og ég lít
þannig á málin að ég sé að lofa að gera það sem
ég get til að sinna þessu í fjögur ár. Það getur
auðvitað alltaf eitthvað komið upp á. Segjum
sem svo að ég gefist upp og valdi þessu ekki af
einhverjum ástæðum eða eitthvað komi fyrir
hjá mér — nú veit ég t.d. ekkert hvernig barn ég
fæ — þá dreg ég mig í hlé og einhver önnur úr
hreyfingunni tekur að sér mín störf. Ég lít svo
á að Kvennalistinn hljóti að vera hreyfing sem
hafi einmitt ákveðinn sveigjanleika umfram
margar aðrar. En ég tek auðvitað ábyrgð á þess-
ari ákvörðun minni og geri það sem ég get til að
starfa að borgarmálunum.
Margrét: Þetta sem þú ert að segja Elín er ein-
mitt sjarminn við Kvennalistann. Maður finnur
ekki fyrir þessari mikiu þvingun og ef maður
vill draga sig í hlé þá hefur maður tækifæri til
þess. Það er nóg af konum. Við getum t.d. tekið
dæmi af starfinu í borgarmálahópnum s.l. ár.
Það eru ekki endilega konurnar sem eru efst á
listanum sem hafa starfað þar mest heldur bara
þær konur sem hafa tíma til þess.
Elín: Þegar ég fór að vinna að Fæðingarheimil-
ismálinu þá fannst mér mjög gott að geta komið
hér inn á borgarmálafundi sem voru öllum
opnir. Þarna var mál sem ég vildi kynna mér,
ræða og vinna að og þá gat ég bara mætt hér á
borgarmálafund án nokkurs fyrirvara — það
fannst mér alveg frábært.
Guðrún: Ég held að það sé einmitt mjög mikil-
vægt að við reynum að segja því fólki sem við
eigum samskipti við að þessi möguleiki sé fyrir
hendi. Að fólk geti komið með einhver klár
skilaboð inn á fundi og fengið mál tekin upp til
umræðu. Mér finnst mjög gaman að koma inn
í þessa kvennapólitík aftur eftir dálítið hlé og
finna að það er alltaf hægt að setjast niður og
ræða raunar hvaða mál sem er. Maður kemur
hér á fund á laugardegi og hann er kannski bú-
inn klukkan eitt en maður kemur sér aldrei
heim af því að það er svo margt sem maður þarf
og er gaman að ræða. Allt frá því sem er mjög
raunverulegt og stendur næst manni og yfir í
hugmyndafræði og jafnvel absúrd hluti sem eru
skemmtilegir en ekki framkvæmanlegir.
Margrét: Komin í kápuna en kemst aldrei út.
Guðrún: Já það eru alltaf að koma upp nýjir
fletir í umræðunni sem maður verður endilega
að hafa einhverja skoðun á — þetta er náttúru-
lega ekkert annað en frenjugangur, ég viður-
kenni það alveg.
Hvernig finnst ykkur staða Kvennalistans
vera í borginni?
Margrét: Ég held að hún sé sterk og þó það sé
leiðinlegt að segja það þá er það dálítið vegna
34
þess hvað hinir minnihlutaflokkarnir eru veik-
ir. Það er ekki hægt að neita því að við höfum
hagnast nokkuð á þeim galdraofsóknum sem
dunið hafa á Alþýðubandalaginu — því galdra-
ofsóknir hlýt ég að kalla það þó ég sé ekkert
sérstaklega hrifin af Alþýðubandalaginu. Það er
bara eins og allar hörmungarnar í Rúmeníu séu
þeim að kenna. Ceauceascau var vinur ykkar
og þegið þið svo!
Guðrún: Já margirbúast við því að Kvennalist-
inn bæti við sig fylgi og ég held að við verðum
að þora að horfast í augu við að það er ekkert
endilega vegna þess að Kvennalistinn hafi ein-
hvern sérstakan kvennapólitískan slagkraft ein-
mitt núna. Partur af þeim sannleika er hið pólit-
íska ástand í landinu. Það breytir því ekki að
það er mjög mikilvægt fyrir Kvennalistann —
og alla sem eru að starfa í þessum minnihluta —
að fá inn í borgarstjórnina sem mest af góðu
fólki.
Elín: Ég held að það eigi við um fleiri en sjálfa
mig að ég upplifði ákveðinn létti þegar ákveðið
var að fara ekki í sameiginlegt framboð til borg-
arstjórnar. Jafnvel fólki sem ekki kýs Kvenna-
listann fannst að við ættum að vera sér áfram.
Ég held einmitt að við eigum miklu meiri ítök
heldur en fylgið segir til um. Það eru margar
sem sækja sér styrk í vitundina um Kvennalist-
ann þó þær stigi kannski ekki það skref að kjósa
hann. Mér finnst vera mikil ánægja með
Kvennalistann og það sem hann er að gera. Mér
finnst ég finna ákveðna velþóknun á honum.
Nú var ég í Rauðsokkahreyfingunni í gamla
daga og þá fann maður oft fyrir svo mikilli and-
úð og sterkum viðbrögðum hjá konum. Mér
finnst ég núna alltaf finna meira og meira fyrir
samkennd hjá konum og áhuga fyrir málstaðn-
um.
Guðrún: Já ég hef eiginlega sömu sögu að
segja. Þegar nafn mitt var orðið opinbert á
þessum lista þá fékk ég eiginlega gömlu kvíða-
tilfinninguna og átti alveg eins von á því að ég
yrði fyrir ákveðnum árásum. Ég hef hins vegar
fengið einstaklega jákvæð viðbrögð og hvatn-
ingu.
Elín: Mér finnst orðið miklu mýkra yfir
kvennabaráttunni en áður en samt ákveðni.
Það að bjóða fram kvennalista er svo ákveðið
og sterkt í sjálfu sér að hreyfingin þarf kannski
ekki þessa sömu árásargirni og áður fyrr. En
þetta er allt þróun og það má ekki gleyma því
að Rauðsokkahreyfingin var auðvitað búin að
plægja akurinn.
Margrét: Og ekki bara Rauðsokkahreyfingin
heldur líka Kvenréttindafélagið.
Að lokum. Kosningabaráttan leggst bara
vel í ykkur, eða hvað?
Guðrún: Já og í rauninni betur og betur eftir
því sem ég hitti fleiri.
Elín: Já ég segi það sama en maður tekur bara
eitt skref í einu í þessu eins og öðru. Ég er að
reyna að segja við sjálfa mig að ég megi ekki bú-
ast við neinu stórkostlegu en það breytir því
ekki að ég vil leggja hönd á plóginn.
Margrét: Það leggst náttúrulega allt vel í okkur
því við erum ekki byrjaðar í raun og veru.
Þetta sagði Margrét í byrjun mars en þegar þetta
viðtal birtist á prenti er Elín væntanlega nýorð-
in móðir, og VERA óskar henni til hamingju
með það, en þær hinar komnar á fulla ferð í
undirbúning kosninganna ásamt með stall-
systrum sínum á listanum. -ísg.
KVENNA-
LISTAKONUR
I FRAMBOÐI
Fyrir síðustu sveitarstjórnarkosning-
ar buðu Kvennalistakonur fram sér-
lista á þremur stöðum á landinu, í
Reykjavík, Hafnarfirði og á Selfossi. Á
a.m.k. tveimur stöðum voru Kvenna-
listakonur kosnar í sveitarstjórn sem
fulltrúar óháðra kjósenda t.d. á Húsa-
vík og Suðureyri. Fyrir þær sveitar-
stjórnarkosningar sem nú fara í hönd
lítur út fyrir að Kvennalistakonur
bjóði fram eða verði aðilar að fram-
boðum á 7-8 stöðum á landinu. Þetta
eru Reykjavík, ísafjörður, Akureyri,
Selfoss, Seltjarnarnes, Mosfellsbær,
Húsavík og hugsanlega Kópavogur.
ÍSAFJÖRÐUR
Sérframboð kvenna verða í Reykjavík, á ísa-
firði og á Akureyri. í fyrsta sæti listans á ísafirði
er Ágústa Gísladóttir útibússtjóri Rannsóknar-
stofnunar fiskiðnaðarins. í bæjarstjórninni sitja
nú 9 fulltrúar og í meirihluta eru 3 fulltrúar frá
Alþýðuflokki, 1 frá Alþýðubandalagi og 1 frá
Framsókn. í minnihluta eru 4 fulltrúar Sjálf-
stæðisflokks. Kjörnar konur í bæjarstjórnina
eru nú 2. Ágústa sagði að Kvennalistakonum
þætti stemningin gagnvart framboðinu betri en
þær hefðu reiknað með ogótrúlegasta fólk væri
ánægt með þetta. Það væri líka búið að vera
hálfgert krataklúður íbæjarmálunum sem gerði
það m.a. að verkum að efstu 8 menn á lista krata
síðast gáfu ekki kost á sér aftur. Þá hefur Al-
þýðubandalagið líka átt erfitt með að fá fólk á
lista hjá sér og Sjálfstæðismenn hafa unnið að
því leynt og ljóst að bola út einu konunni sem
var í öruggu sæti á þeirra lista síðast.
Það kom fram hjá Ágústu að ef hún kæmist
inn í bæjarstjórnina fyrir Kvennalistann þá sett-
ist hún þar ekki að neinu gnægtaborði. ,,Þetta
er eitt af verst stöddu bæjarfélögunum. Skuldir
þess nema nærri tvöföldum árstekjum og á ári
hverju fara um 60 milljónir í fjármagnskostnað.
Þessar skuldir eru að hluta til ættaðar úr stjórn-
artíð Sjálfstæðismanna en núverandi meirihluti
hefur líka verið ansi framkvæmdaglaður sér-
staklcga í íþróttamálum. Það eina sem hægt er
að gera er að stöðva framkvæmdir ákveðinn
tíma og okkar hlutverk verður m.a. að setja ým-
is félagsleg mál á gjörgæslu og gæta þess að ekki
verði skorið niður þar sem síst skyldi“.