Vera - 01.10.1998, Blaðsíða 50

Margrét sest á rúmiö og Inga klippir á naflastrenginn.
verið allur settur hvítu kremi. Að lokum bætti
hann við: „Mamma, mér finnst ógeðslegt
svindl fyrir Elnu ( mínum bekk. Hún fékk ekki
að sjá þegar litli bróðir hennar fæddist. Aum-
ingja hún.“ Þannig var nú það.
ORÐIÐ YFIRSETUKONA
FÉKK NÝJAN LJÓMA
Á meðan á útvíkkun stóð var ég ofan í leik-
fangalauginni á stofugólfinu heima hjá mér. (
minningunni jós Már yfir mig vatni, við hlust-
uðum á tónlistina úr myndum Kiezlowski og
Inga, Ari og Dagný voru þarna í kring. Þetta
voru einmitt manneskjurnar sem ég hafði
sjálf valið að hafa nálægt mér og engar aðr-
ar. Vatnið var passlega heitt og ég var alltaf
að bíða eftir vondu, kæfandi hríðunum sem
ég mundi eftir frá fyrri fæðingum. Þær komu
ekki í vatninu og ég missti aldrei stjórn á mér.
Orðið yfirsetukona fékk allt í einu nýjan
Ijóma. Inga var svo góð í að lesa mig og
þarna sat hún yfir okkur í sófanum og geisl-
aði út öryggi til okkar hjóna. Allt var á réttri
leið og ekkert skyldi fara úrskeiðis. Hún fann
að ég þurfti ekki nudd og að ég einblíndi á
líkamlegt samband við Má. Þegar útvíkkun
var lokið var eins og hægði á sóttinni og ég
nennti ekki lengur að vera í vatninu. Ég fór
að ganga um en ekki kom kollhríðin og mér
fannst sóttin alveg detta niður. Það
hljómar kannski ótrúlega að helstu
áhyggjur fæðingarinnar voru að hafa
ekki haft næga verki á meðan á
henni stóð. Nú var svo komið að ég
þurfti sama næði til að koma barninu
frá mér og fólk þarf til að búa til
börn. Ósjálfrátt leitaði ég inn í svefn-
herbergi ásamt Má. Inga kom síðar
og hún veitti mér óbilandi öryggi.
Hún skoðaði mig og var hjá mér á
rúmstokknum og vék fyrir mér á leið-
inni niður á gólf, en I hverri hríð fór
ég fram úr rúminu á hækjur mér því
hríðir voru reglulega sárar þegar ég
lá niðri. í einni þeirra kom svo kollur-
inn. Það var eins og hann pompaði
allt I einu niður. Már lá uppi I rúminu
og hélt í hendurnar á mér. Ari var á
gólfinu við hliðina á mér, Inga fyrir
aftan mig og Dagný og Lóló, sem var
mætt á staðinn, voru til hliðar. í kollhríðinni
fann ég fyrir ótrúlegri tilfinningu. Mér fannst
ég vera ein af frumstæðu konunum í bókinni
Birth Without Doctors. Ég var á hækjum mér
og með fullkomna stjórn á öllu. Inga var
klettur og nærvera hennar sagði mér að ég
gæti haldið áfram að vera svona örugg og
treyst á eigin líkama. Inga sagði mér að bíða
smá stund til að ég fæddi ekki of hratt og
rifnaði. Ég fann
hins vegar að ég
var tilbúin að láta
drenginn frá mér
og þar sem Inga
héldi eflaust að
nokkuð væri eftir
enn, þá ráðlagði
ég að láta til skar-
ar skríða og leyfa
drengnum að
koma. Hann kom
því í hendurnar á
mér og tilfinning-
in við það var ó-
lýsanleg. Þvílíkur
unaður. Það sem
á eftir gerðist er
sveipað rósrauðu
skýi. Ég man
varla eftir sturt-
unni og fylgju-
fæðingunni, en
ég man hvað var
gott að leggjast
þreytt og sæl í
hreint rúm á eftir.
Systir mín, sem
var á leið út úr
bænum, rak inn
nefið og skálaði
við okkur í dýr-
asta, spænska
rauðvíninu sem
fékkst í Ríkinu og við borðuðum heimabak-
aðar bollur sem ég veit ekki hvernig maður-
inn minn fór að því að baka ofan á allt ann-
að sem hann var að gera. Allt var eins og
það átti að vera og skömmu seinna, á með-
an Inga saumaði nokkrar fleiður, fór Már út í
fótbolta með Ara sem var búinn að taka
myndina.
í hönd fóru Ijúfir dagar og I stað þess að
Már væri önnum kafinn við að hita kaffi fyrir
gesti og þvo þvott, réði ég heimilishjálp sem
kom á hverjum degi fyrst á eftir. Það var
ómetanlegt og ef ég ætti í lokin að leggja
eitthvað til, væri það að Ijósmæður I heima-
þjónustu sinntu konum og barni fyrstu sex
vikurnar. Það gerir aðskilnað konu og Ijós-
móður ekki svona harkalegan, en mér þótti
erfitt að Inga væri allt í einu hætt að koma.
Það þarf að klippa á svona náið samþand af
meiri nærgætni.
í lokin má ekki gleyma að aldrei hef ég
kynnst jafn væru, hamingjusömu og öruggu
barni og honum Snorra litla og ber mér sam-
an við aðrar vinkonur mínar sem hafa átt
heima, að heimafæðingin hafi þar sitt að
segja. Ég veit að heimafæðingar henta alls
ekki öllum konum, en ég veit líka að það
væru miklu fleiri konur sem fæddu heima ef
þeim væri bent á heimafæðingu sem mögu-
legan og gildan valkost af víðsýnum og for-
dómalausum Ijósmæðrum sem taka það al-
varlega að hvetja konur til að lesa alvöru
óléttubækur og taka ábyrgð á framvindu
meðgöngu sinnar. ■
1 Dóminókertið hefur af óskiljanlegum ástæðum ekki
verið samþykkt við Landsp/talann. Það felur f sér að
Ijósmóðirin sem skoöar konuna alla meðgönguna fylg-
ir henni inn til fæðingar, tekur á móti barninu og sérsvo
um heimaþjónustu á eftir. Landspítalinn hefur ekki
samþykkt slfkt ef ijósmóðir er ekki á launaskrá hjá
stofnuninni.
Graco
10.990
Hvít, viöarlit & antiklit
8.790
Yfir baö - frá 7.940
BRIO
15.990
Hvít, viöarlit & mahoni
cIaaj^a. ciXytA,
S I M I 553 3366
G L Æ S I B Æ