Ljósmæðrablaðið - 01.04.1981, Blaðsíða 22

20
LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
2) Hjartsláttarhljóðritun (Phonocardiographia).
Notaðir eru hljóðnemar til þess að nema og skrá fósturhjart-
slátt. (Mynd 2). Þeta varð vinsælt upp úr 1966. Hljóðmerkin ber-
ast frá hjartahljóðum fóstursins, þ.e. frá hjartalokunum. Aðferð-
in er áverkalaus og mikið notuð við eftirlit á meðgöngu og fram
að fæðingu. Truflun frá hreyfingum fósturs og móður takmarka
hins vegar gagn þess í fæðingu. Þetta er einnig nefnt hljóðbreytir
(phonotransduser).
3) Hátíðnihljóðritun FHR (Ultrasound).
Þetta er þriðja áverkalausa (noninvasive) aðferðin til að skrá
fósturhjartslátt. Hún byggir á „doppler-tækninni”. (Mynd 3).
Sendar eru út hljóðbylgjur af ákveðinni tíðni og þær berast til
baka með sömu tíðni, ef þær hitta ekki á hlut á hreyfingu. Ef þær
fyrirfinna hlut á hreyfingu breytist tíðnin á endurkastsbylgjunum.
síðan er tíðnin á endurkastsbylgjunum numin og þær skráðar á rit
sem hjartsláttur. Þessi aðverð er þó ekki algjörlega áverkalaus þar
sem 5—10 millivött per m2 af hátíðnihljóðum er beint að fóstrinu.
í víðtækri rannsókn frá 1976 tókst ekki að sýna fram á skaðleg
áhrif. Til eru margar gerðir af hljóðtækjum og nemum, en vinsæl-
ust eru margrásakerfi af tveimur gerðum. Breiðgeislaútsendari
með mörgum móttökurum, eða margir útsendarar sem umlykja
einn miðlægan móttakara. (Sjá mynd 3 og 4).
Rétt er að undirstrika kyrfilega, að samfelld skráning hjartslátt-